Psalmen 105
1 Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
Dem Herrn sagt Dank! Verherrlicht seinen Namen! Macht seine Taten den Nationen kund!
2 Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
Lobsingt von ihm! Lobt ihn! Erzählt von seinen Wundern all!
3 Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
In seinem heiligen Namen rühmet euch! Von Herzen freue sich, wer nach dem Herrn sucht!
4 Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
Verlanget nach dem Herrn und seiner Herrlichkeit! Stets sucht sein Angesicht!
5 Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
Gedenkt der Wunder, die er tat, der Zeichen, seiner Richtersprüche!
6 Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
Geschlecht du, seines Knechtes Abraham, ihr Söhne Jakobs, seines Auserwählten! -
7 Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
Der Herr ist unser Gott, und auf der ganzen Erde gelten seine Urteilssprüche.
8 Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
In Ewigkeit gedenkt er seines Bundes und seines Wortes, das er sprach, ins tausendste Geschlecht,
9 Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
des Bunds, den er mit Abraham geschlossen für Israel als einen ewigen Bund,
10 En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
den er für Jakob als ein Recht bestätigt, und seines Eides, den er Isaak zugeschworen.
11 Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
"Dir", sprach er, "geb' ich Kanaan, als euer zugemessen Erbe." -
12 Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
Noch klein war damals ihre Zahl, noch winzig klein und fremd darin.
13 En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
Sie wanderten von einem Heidenvolk zum andern, von einem Reich zu einer andern Nation.
14 Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
Er gab nicht zu, daß jemand sie bedrückte; er warnte ihretwegen Könige:
15 "Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
"Vergreift euch nicht an den von mir Gesalbten! Fügt keinen Schaden meinen Sehern zu!" -
16 En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
Er rief alsdann ins Land den Hunger, jedwede Brotesstütze brechend.
17 Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
Er sandte einen Mann vor ihnen her; zum Sklaven ward Joseph verkauft.
18 Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
in Fesseln zwang man seine Füße; in Eisen ward sein Hals gelegt,
19 Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
bis in Erfüllung ging, was er verheißen, und ihn der Spruch des Herrn bewährte.
20 Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
Da ließ der König ihn entfesseln; der Völkerherrscher ließ ihn frei.
21 Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
Er machte ihn zum Herrn in seinem Hause und zum Verwalter über all sein Gut,
22 En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
daß er nach seinem Sinne seine Fürsten lenkte und seine Ältesten belehrte. -
23 Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
Alsdann kam nach Ägypten Israel, und Jakob ward ein Gast im Lande Chams.
24 Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
Er machte fruchtbar dort sein Volk, für seine Feinde allzu zahlreich.
25 Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
Nun wandte er ihr Herz zum Hasse wider Gottes Volk, zur Arglist gegen seine Diener.
26 Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
Er sandte Moses, seinen Diener, und Aaron, den er sich erkoren.
27 En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
Sie zeigten ihnen seine Wunder und taten Zeichen in dem Lande Chams.
28 Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
Er sandte Finsternis, und dunkel ward's; doch achteten sie nicht auf seinen Wink.
29 Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
Er wandelte in Blut ihr Wasser, und ihre Fische ließ er sterben.
30 Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
Er ließ ihr Land von Fröschen wimmeln bis in die Kammern ihrer Könige.
31 Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
Er sprach; da kam ein Fliegenschwarm und Mücken in ihr ganz Gebiet.
32 Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
Für Regen gab er ihnen Hagel und Feuerflammen auf ihr Land,
33 Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
schlug ihren Weinstock, ihren Feigenbaum darnieder. zersplitterte die Bäume all in ihren Grenzen.
34 Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
Er sprach; da kamen Heuschrecken und Ungeziefer ohne Zahl.
35 Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
Sie fraßen alles Gras in ihrem Land und fraßen ihre Feldfrucht ab.
36 Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
In ihrem Lande schlug er alle Erstgeburt, die Erstlinge all ihrer Kraft. -
37 Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
Er führte sie mit Gold und Silber aus dem Lande, und unter seinen Stämmen war kein Müder.
38 Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
Ägypten ward ob ihres Wegzugs froh; denn Angst vor ihnen hatte sie befallen.
39 En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
Er breitete zum Schirme eine Wolke aus und Feuer, um bei Nacht zu leuchten.
40 Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
Auf ihre Bitte ließ er Wachteln kommen und schenkte ihnen Himmelsspeise zur Genüge.
41 Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
Er öffnete den Fels, daß Wasser flossen, in dürrem Lande Ströme rieselten.
42 Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
Denn er gedachte seines heiligen Wortes und seines Dieners Abraham.
43 Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
So führte er sein Volk mit Jubel fort, mit Jauchzen seine Auserwählten.
44 Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
Der Heiden Länder gab er ihnen, ließ sie die Frucht des Völkerfleißes erben,
45 Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
auf daß sie seine Rechte hielten, und seine Lehren treu bewahrten. Alleluja!
