Psalmen 104

1 Halleluja! Loof Jahweh, mijn ziel: Jahweh, mijn God, hoog zijt Gij verheven! Gij hebt U met glorie en luister omkleed,

Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.

2 En hult U in het licht als een mantel; Gij spant de hemelen uit als een tent,

Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.

3 En legt op de wateren uw opperzalen. Gij maakt van de wolken uw wagen, Zweeft op de vleugels van de wind;

Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.

4 Stelt de stormen aan tot uw boden, Laaiend vuur tot uw knechten.

Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.

5 Gij hebt de aarde op haar pijlers gegrond, Zodat ze voor eeuwig niet wankelt.

Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.

6 De Oceaan bedekte haar als een kleed, Nog boven de bergen stonden de wateren:

Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.

7 Maar ze namen de vlucht voor uw dreigen, Rilden van angst voor de stem van uw donder;

Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.

8 Toen rezen de bergen, en zonken de dalen Op de plaats, die Gij hun hadt bestemd.

Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.

9 Gij hebt ze grenzen gesteld, die ze niet overschreden, Ze mochten niet meer de aarde bedekken;

Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.

10 Gij zendt de bronnen in de dalen, En tussen de bergen stromen ze voort;

Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;

11 Ze laven al de wilde dieren, En de woudezel lest er zijn dorst;

I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.

12 Daar nestelen de vogels uit de lucht, En fluiten er tussen de struiken.

Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.

13 Uit uw zalen drenkt Gij de bergen, Door het sap van uw nevel wordt de aarde verzadigd;

Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.

14 Gij laat voor het vee het gras ontspruiten, En het groen voor wat de mensen dient. Gij roept het graan uit de aarde te voorschijn,

Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;

15 En de wijn, die het hart van de mensen verheugt; Olie, om het gelaat te doen glanzen, Brood, dat het hart van de mensen verkwikt.

I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.

16 Jahweh’s bomen drinken zich vol, De Libanon-ceders, die Hij heeft geplant:

Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;

17 Waar de vogels zich nestelen, In wier toppen de ooievaar woont.

Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.

18 De hoogste bergen zijn voor de gemzen, De klippen een schuilplaats voor bokken.

Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.

19 Gij schiept de maan, om de tijd te bepalen, De zon weet, wanneer ze onder moet gaan.

Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.

20 Maakt Gij het donker, dan wordt het nacht, En sluipen de wilde beesten rond,

Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

21 Brullen de leeuwen om buit, En vragen God om hun voedsel.

Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.

22 De zon gaat op: ze kruipen weg, En leggen zich neer in hun holen;

Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.

23 Maar de mens tijgt aan zijn werk, En aan zijn arbeid tot aan de avond.

[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.

24 Hoe ontzaglijk zijn uw werken, o Jahweh: Gij hebt ze allen met wijsheid gewrocht! De aarde is vol van uw schepselen,

O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.

25 Niet minder de zee; Die is groot en geweldig, En het wemelt daarin zonder tal: Beesten, kleine en grote,

Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.

26 Monsters trekken er door, Liwjatan dien Gij hebt geschapen, Om er mede te spelen.

Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.

27 Allen zien naar U uit, Om voedsel, elk op zijn tijd.

Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.

28 Geeft Gij het: ze eten het op; Gij opent uw hand: ze worden van het goede verzadigd.

[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.

29 Maar verbergt Gij uw aanschijn: Ze verstarren van schrik; Gij ontneemt hun de adem: Ze sterven en keren terug tot hun stof.

[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.

30 Maar Gij zendt weer uw geest: en ze worden geschapen, En Gij vernieuwt het aanschijn der aarde!

[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.

31 Eeuwig dure de glorie van Jahweh, En blijve Jahweh Zich in zijn werken verheugen;

Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.

32 Hij, die de aarde beziet: en ze beeft; Die de bergen aanraakt: ze roken!

Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.

33 Heel mijn leven zal ik zingen voor Jahweh, Mijn God blijven loven, zolang ik besta!

Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.

34 Moge mijn zang Hèm behagen, En ìk mij in Jahweh verblijden;

Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.

35 Maar mogen de zondaars van de aarde verdwijnen, En de goddelozen niet blijven bestaan! Loof Jahweh, mijn ziel!

Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.