Psalmen 104

1 Halleluja! Loof Jahweh, mijn ziel: Jahweh, mijn God, hoog zijt Gij verheven! Gij hebt U met glorie en luister omkleed,

Weebaze Mukama, ggwe emmeeme yange. Ayi Mukama Katonda wange, oli mukulu nnyo; ojjudde obukulu n’ekitiibwa.

2 En hult U in het licht als een mantel; Gij spant de hemelen uit als een tent,

Yeebika ekitangaala ng’ayeebikka ekyambalo n’abamba eggulu ng’eweema,

3 En legt op de wateren uw opperzalen. Gij maakt van de wolken uw wagen, Zweeft op de vleugels van de wind;

n’ateeka akasolya k’ebisulo bye eby’oku ntikko kungulu ku mazzi; ebire abifuula amagaali ge, ne yeebagala ebiwaawaatiro by’empewo.

4 Stelt de stormen aan tot uw boden, Laaiend vuur tot uw knechten.

Afuula empewo ababaka be, n’ennimi z’omuliro ogwaka abaweereza be.

5 Gij hebt de aarde op haar pijlers gegrond, Zodat ze voor eeuwig niet wankelt.

Yassaawo ensi ku misingi gyayo; teyinza kunyeenyezebwa.

6 De Oceaan bedekte haar als een kleed, Nog boven de bergen stonden de wateren:

Wagibikkako obuziba ng’ekyambalo; amazzi ne gatumbiira okuyisa ensozi ennene.

7 Maar ze namen de vlucht voor uw dreigen, Rilden van angst voor de stem van uw donder;

Bwe wagaboggolera ne gadduka; bwe gaawulira okubwatuka kwo ne gaddukira ddala;

8 Toen rezen de bergen, en zonken de dalen Op de plaats, die Gij hun hadt bestemd.

gaakulukutira ku nsozi ennene, ne gakkirira wansi mu biwonvu mu bifo bye wagategekera.

9 Gij hebt ze grenzen gesteld, die ze niet overschreden, Ze mochten niet meer de aarde bedekken;

Wagassizaawo ensalo ze gatasaana kusukka, na kuddayo kubuutikira nsi.

10 Gij zendt de bronnen in de dalen, En tussen de bergen stromen ze voort;

Alagira ensulo ne zisindika amazzi mu biwonvu; ne gakulukutira wakati w’ensozi.

11 Ze laven al de wilde dieren, En de woudezel lest er zijn dorst;

Ne ganywesa ebisolo byonna eby’omu nsiko; n’endogoyi ne gazimalako ennyonta.

12 Daar nestelen de vogels uit de lucht, En fluiten er tussen de struiken.

Ebinyonyi eby’omu bbanga bizimba ebisu byabyo ku mabbali g’amazzi, ne biyimbira mu matabi.

13 Uit uw zalen drenkt Gij de bergen, Door het sap van uw nevel wordt de aarde verzadigd;

Afukirira ensozi ennene ng’osinziira waggulu gy’obeera; ensi n’ekkuta ebibala by’emirimu gyo.

14 Gij laat voor het vee het gras ontspruiten, En het groen voor wat de mensen dient. Gij roept het graan uit de aarde te voorschijn,

Olagira omuddo ne gukula okuliisa ente, n’ebirime abantu bye balima, balyoke bafune ebyokulya okuva mu ttaka.

15 En de wijn, die het hart van de mensen verheugt; Olie, om het gelaat te doen glanzen, Brood, dat het hart van de mensen verkwikt.

Ne wayini okusanyusa omutima gwe, n’ebizigo okwesiiga awoomye endabika ye, n’emmere okumuwa obulamu.

16 Jahweh’s bomen drinken zich vol, De Libanon-ceders, die Hij heeft geplant:

Emiti gya Mukama gifuna amazzi mangi; gy’emivule gy’e Lebanooni gye yasimba.

17 Waar de vogels zich nestelen, In wier toppen de ooievaar woont.

Omwo ebinyonyi mwe bizimba ebisu byabyo; ne ssekanyolya asula mu miti omwo.

18 De hoogste bergen zijn voor de gemzen, De klippen een schuilplaats voor bokken.

Ku nsozi empanvu eyo embulabuzi ez’omu nsiko gye zibeera; n’enjazi kye kiddukiro ky’obumyu.

19 Gij schiept de maan, om de tijd te bepalen, De zon weet, wanneer ze onder moet gaan.

Wakola omwezi okutegeeza ebiro; n’enjuba bw’egwa n’eraga olunaku.

20 Maakt Gij het donker, dan wordt het nacht, En sluipen de wilde beesten rond,

Oleeta ekizikiza, ne buba ekiro; olwo ebisolo byonna eby’omu bibira ne biryoka bivaayo.

21 Brullen de leeuwen om buit, En vragen God om hun voedsel.

Empologoma ento zikaabira emmere gye zinaalya; nga zinoonya ebyokulya okuva eri Katonda.

22 De zon gaat op: ze kruipen weg, En leggen zich neer in hun holen;

Enjuba bw’evaayo ne zigenda, n’oluvannyuma ne zikomawo ne zigalamira mu mpuku zaazo.

23 Maar de mens tijgt aan zijn werk, En aan zijn arbeid tot aan de avond.

Abantu ne bagenda ku mirimu gyabwe, ne bakola okutuusa akawungeezi.

24 Hoe ontzaglijk zijn uw werken, o Jahweh: Gij hebt ze allen met wijsheid gewrocht! De aarde is vol van uw schepselen,

Ayi Mukama, ebintu bye wakola nga bingi nnyo! Byonna wabikola n’amagezi ag’ekitalo; ensi ejjudde ebitonde byo.

25 Niet minder de zee; Die is groot en geweldig, En het wemelt daarin zonder tal: Beesten, kleine en grote,

Waliwo ennyanja, nnene era ngazi, ejjudde ebitonde ebitabalika, ebintu ebirina obulamu ebinene era n’ebitono.

26 Monsters trekken er door, Liwjatan dien Gij hebt geschapen, Om er mede te spelen.

Okwo amaato kwe gaseeyeeyera nga galaga eno n’eri; ne galukwata ge wakola mwe gabeera okuzannyiranga omwo.

27 Allen zien naar U uit, Om voedsel, elk op zijn tijd.

Ebyo byonna bitunuulira ggwe okubiwa emmere yaabyo ng’ekiseera kituuse.

28 Geeft Gij het: ze eten het op; Gij opent uw hand: ze worden van het goede verzadigd.

Bw’ogibiwa, nga bigikuŋŋaanya; bw’oyanjuluza engalo zo n’obigabira ebintu ebirungi ne bikkusibwa.

29 Maar verbergt Gij uw aanschijn: Ze verstarren van schrik; Gij ontneemt hun de adem: Ze sterven en keren terug tot hun stof.

Bw’okweka amaaso go ne byeraliikirira nnyo; bw’obiggyamu omukka nga bifa, nga biddayo mu nfuufu.

30 Maar Gij zendt weer uw geest: en ze worden geschapen, En Gij vernieuwt het aanschijn der aarde!

Bw’oweereza Omwoyo wo, ne bifuna obulamu obuggya; olwo ensi n’ogizza buggya.

31 Eeuwig dure de glorie van Jahweh, En blijve Jahweh Zich in zijn werken verheugen;

Ekitiibwa kya Katonda kibeerengawo emirembe gyonna; era Mukama asanyukirenga ebyo bye yakola.

32 Hij, die de aarde beziet: en ze beeft; Die de bergen aanraakt: ze roken!

Atunuulira ensi, n’ekankana; bw’akwata ku nsozi ennene, ne zinyooka omukka.

33 Heel mijn leven zal ik zingen voor Jahweh, Mijn God blijven loven, zolang ik besta!

Nnaayimbiranga Mukama obulamu bwange bwonna; nnaayimbanga nga ntendereza Katonda wange ennaku zonna ze ndimala nga nkyali mulamu.

34 Moge mijn zang Hèm behagen, En ìk mij in Jahweh verblijden;

Ebirowoozo byange, nga nfumiitiriza, bimusanyusenga; kubanga mu Mukama mwe neeyagalira.

35 Maar mogen de zondaars van de aarde verdwijnen, En de goddelozen niet blijven bestaan! Loof Jahweh, mijn ziel!

Naye abakola ebibi baggweewo ku nsi; aboonoonyi baleme kulabikirako ddala. Weebaze Mukama, gwe emmeeme yange. Mumutenderezenga Mukama.