Psalmen 103

1 Van David. Loof Jahweh, mijn ziel, Heel mijn binnenste zijn heilige Naam;

Psalm Dawida. Błogosław, moja duszo, PANA, i całe moje wnętrze – jego święte imię.

2 Loof Jahweh, mijn ziel, En vergeet zijn talloze weldaden niet!

Błogosław, moja duszo, PANA, i nie zapominaj o wszystkich jego dobrodziejstwach.

3 Hij is het, die al uw zonden vergeeft, En al uw zwakheid geneest;

On przebacza wszystkie twoje nieprawości, on uzdrawia wszystkie twoje choroby;

4 Die uw leven behoedt voor het graf, U kroont met genade en ontferming;

On wybawia twoje życie od zguby, on cię koronuje miłosierdziem i wielką litością.

5 Die al uw verlangens bevredigt, En als een adelaar uw jeugd verjongt!

On nasyca dobrem twoje usta i odnawia twoją młodość jak u orła.

6 Jahweh oefent gerechtigheid uit, Schaft recht aan alle verdrukten:

PAN wymierza sprawiedliwość i sąd wszystkim uciśnionym.

7 Hij toonde Moses zijn wegen, Aan de kinderen van Israël zijn machtige werken!

Dał poznać swe drogi Mojżeszowi, a synom Izraela swoje dzieła.

8 Maar Jahweh is ook barmhartig en genadig, Lankmoedig en rijk aan ontferming:

Łaskawy i litościwy jest PAN, nieskory do gniewu i [pełen] wielkiego miłosierdzia.

9 Hij toornt niet voor immer, En wrokt niet voor eeuwig;

Nie będzie się spierał bez końca ani wiecznie [gniewu] chował.

10 Hij vergeldt ons niet naar onze zonden, En straft ons niet naar onze schuld.

Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani nie odpłaca nam według naszych nieprawości.

11 Neen, zo hoog als de hemel Zich boven de aarde verheft, Zo groot is zijn goedheid Voor hen, die Hem vrezen!

Jak wysoko bowiem są niebiosa nad ziemią, [tak] wielkie [jest] jego miłosierdzie nad tymi, którzy się go boją.

12 Zo ver het oosten staat van het westen, Werpt Hij onze schuld van Zich af;

Jak daleko jest wschód od zachodu, [tak] daleko oddalił od nas nasze występki.

13 Zoals een vader zich over zijn kinderen ontfermt, Ontfermt Zich Jahweh over hen, die Hem vrezen:

Jak ojciec ma litość nad dziećmi, tak PAN ma litość nad tymi, którzy się go boją.

14 Want Hij kent onze aard, En bedenkt, dat wij stof zijn.

On bowiem wie, z czego jesteśmy ulepieni; pamięta, że jesteśmy prochem.

15 Als het gras zijn de dagen der mensen, Ze bloeien als een bloem op het veld:

Dni człowieka są jak trawa, kwitnie jak kwiat polny.

16 Waait er een wind overheen, ze is weg, En men weet niet meer, waar ze stond.

Wiatr na niego powieje, a już go nie ma i nie pozna go już jego miejsce.

17 Maar van eeuwigheid is de goedheid van Jahweh, En tot in eeuwigheid blijft zij bestaan; Zijn barmhartigheid is voor hen, die Hem vrezen, En voor de kinderen van hun zonen:

Ale miłosierdzie PANA od wieków na wieki nad tymi, którzy się go boją, a jego sprawiedliwość nad synami synów;

18 Voor hen, die zijn Verbond onderhouden, Zijn geboden gedenken en ze volbrengen.

[Nad tymi], którzy strzegą jego przymierza i pamiętają, aby wypełnić jego przykazania.

19 In de hemel heeft Jahweh zijn troon opgeslagen, En zijn koningschap beheerst het heelal;

PAN na niebiosach ustanowił [swój] tron, a jego królestwo panuje nad wszystkimi.

20 Jahweh’s engelen zingen Hem glorie, De sterke helden, die zijn geboden volbrengen, Die gehoorzamen aan zijn bevelen!

Błogosławcie PANA, jego aniołowie, potężni siłą, którzy wypełniacie jego rozkazy, będąc posłuszni głosowi jego słowa.

21 Looft Jahweh dan, al zijn legerscharen, Zijn dienaars, die zijn wil volbrengt;

Błogosławcie PANA, wszystkie jego zastępy, jego słudzy, którzy spełniacie jego wolę.

22 Looft Jahweh, al zijn werken, In iedere plaats van zijn rijk; Loof Jahweh, mijn ziel!

Błogosławcie PANA, wszystkie jego dzieła, we wszystkich miejscach jego panowania. Błogosław, moja duszo, PANA.