Psalmen 103

1 Van David. Loof Jahweh, mijn ziel, Heel mijn binnenste zijn heilige Naam;

Av David. Lova Herren, mi sjæl, og alt som i meg er, love hans heilage hamn!

2 Loof Jahweh, mijn ziel, En vergeet zijn talloze weldaden niet!

Lova Herren, mi sjæl, og gløym ikkje alle hans velgjerningar!

3 Hij is het, die al uw zonden vergeeft, En al uw zwakheid geneest;

Han som tilgjev all di skuld, han som lækjer alle dine brester,

4 Die uw leven behoedt voor het graf, U kroont met genade en ontferming;

han som løyser ditt liv frå gravi, han som kryner deg med nåde og miskunn,

5 Die al uw verlangens bevredigt, En als een adelaar uw jeugd verjongt!

han som mettar din prydnad med godt, so du vert ung att som ørnen.

6 Jahweh oefent gerechtigheid uit, Schaft recht aan alle verdrukten:

Herren gjer rettferdsverk og rett mot alle som er under trykk.

7 Hij toonde Moses zijn wegen, Aan de kinderen van Israël zijn machtige werken!

Han kunngjorde sine vegar for Moses, sine gjerningar for Israels born.

8 Maar Jahweh is ook barmhartig en genadig, Lankmoedig en rijk aan ontferming:

Miskunnsam og nådig er Herren, langmodig og rik på miskunn.

9 Hij toornt niet voor immer, En wrokt niet voor eeuwig;

Han trættar ikkje alltid og gøymer ikkje æveleg på vreide.

10 Hij vergeldt ons niet naar onze zonden, En straft ons niet naar onze schuld.

Han gjer ikkje med oss etter våre synder og gjev oss ikkje lika for våre misgjerningar.

11 Neen, zo hoog als de hemel Zich boven de aarde verheft, Zo groot is zijn goedheid Voor hen, die Hem vrezen!

For so høg som himmelen er yver jordi, so er hans miskunn veldug yver deim som ottast honom.

12 Zo ver het oosten staat van het westen, Werpt Hij onze schuld van Zich af;

So langt som aust er frå vest, let han våre misgjerningar vera burte frå oss.

13 Zoals een vader zich over zijn kinderen ontfermt, Ontfermt Zich Jahweh over hen, die Hem vrezen:

Som ein far miskunnar borni, so miskunnar Herren deim som ottast honom.

14 Want Hij kent onze aard, En bedenkt, dat wij stof zijn.

For han veit kva slag skapning me er, han kjem i hug at me er dust.

15 Als het gras zijn de dagen der mensen, Ze bloeien als een bloem op het veld:

Eit menneskje, som gras er hans dagar, som blomen på marki, soleis blømer han.

16 Waait er een wind overheen, ze is weg, En men weet niet meer, waar ze stond.

Når vinden fer yver honom, er han ikkje meir, og staden hans veit ikkje meir av honom.

17 Maar van eeuwigheid is de goedheid van Jahweh, En tot in eeuwigheid blijft zij bestaan; Zijn barmhartigheid is voor hen, die Hem vrezen, En voor de kinderen van hun zonen:

Men Herrens miskunn er frå æva og til æva yver deim som ottast honom, og hans rettferd er mot barneborn,

18 Voor hen, die zijn Verbond onderhouden, Zijn geboden gedenken en ze volbrengen.

mot deim som held hans pakt, og som kjem i hug hans fyresegner og liver etter deim.

19 In de hemel heeft Jahweh zijn troon opgeslagen, En zijn koningschap beheerst het heelal;

Herren hev sett sin kongsstol i himmelen, og hans rike råder yver alle ting.

20 Jahweh’s engelen zingen Hem glorie, De sterke helden, die zijn geboden volbrengen, Die gehoorzamen aan zijn bevelen!

Lova Herren, de hans englar, de velduge kjempor som set hans ord i verk, med di de lyder på røysti av hans ord!

21 Looft Jahweh dan, al zijn legerscharen, Zijn dienaars, die zijn wil volbrengt;

Lova Herren, alle hans herar, de hans tenarar som gjer hans vilje!

22 Looft Jahweh, al zijn werken, In iedere plaats van zijn rijk; Loof Jahweh, mijn ziel!

Lova Herren alle hans verk på alle stader i hans rike! Lova Herren mi sjæl!