Psalmen 103

1 Van David. Loof Jahweh, mijn ziel, Heel mijn binnenste zijn heilige Naam;

Na Rawiri. Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua; e nga mea katoa i roto i ahau, whakapaingia tona ingoa tapu.

2 Loof Jahweh, mijn ziel, En vergeet zijn talloze weldaden niet!

Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua, kei wareware hoki ki ana painga katoa.

3 Hij is het, die al uw zonden vergeeft, En al uw zwakheid geneest;

Ko ia te muru nei i ou kino katoa; te rongo a nei i ou mate katoa.

4 Die uw leven behoedt voor het graf, U kroont met genade en ontferming;

Ko ia te hoko nei i tou ora kei ngaro; te karauna nei i a koe ki te atawhai, ki te aroha.

5 Die al uw verlangens bevredigt, En als een adelaar uw jeugd verjongt!

Nana nei i makona ai tou mangai i nga mea papai; i hou ai tou taitamarikitanga, i rite ai ki to te ekara.

6 Jahweh oefent gerechtigheid uit, Schaft recht aan alle verdrukten:

Ka puta i a Ihowa nga mahi tika, me te whakawa tika ki te hunga katoa e tukinotia ana.

7 Hij toonde Moses zijn wegen, Aan de kinderen van Israël zijn machtige werken!

I whakaakona e ia ana ara ki a Mohi, ana mahi ki nga tama a Iharaira.

8 Maar Jahweh is ook barmhartig en genadig, Lankmoedig en rijk aan ontferming:

Ki tonu a Ihowa i te aroha me te atawhai, he puhoi ki te riri, he nui hoki tana mahi tohu.

9 Hij toornt niet voor immer, En wrokt niet voor eeuwig;

E kore ia e whakatupuehupehu tonu, e kore ano e mauahara ake ake.

10 Hij vergeldt ons niet naar onze zonden, En straft ons niet naar onze schuld.

Kihai i rite ki o tatou hara ana meatanga ki a tatou: kihai ano i rite ki o tatou kino ana utu mai ki a tatou.

11 Neen, zo hoog als de hemel Zich boven de aarde verheft, Zo groot is zijn goedheid Voor hen, die Hem vrezen!

He rite hoki ki te rangi e tiketike ake ana i te whenua, pera tonu te nui o tana mahi tohu ki te hunga e wehi ana ki a ia.

12 Zo ver het oosten staat van het westen, Werpt Hij onze schuld van Zich af;

Pera i te matara o te rawhiti i te uru, pera tonu tana whakamataratanga atu i a tatou mahi tutu i a tatou.

13 Zoals een vader zich over zijn kinderen ontfermt, Ontfermt Zich Jahweh over hen, die Hem vrezen:

E aroha ana te matua ki ana tamariki, pera tonu to Ihowa aroha ki te hunga e wehi ana ki a ia.

14 Want Hij kent onze aard, En bedenkt, dat wij stof zijn.

E matau ana hoki ia ki to tatou ahua, e mahara ana he puehu tatou.

15 Als het gras zijn de dagen der mensen, Ze bloeien als een bloem op het veld:

Ko te tangata ia, rite tonu ona ra ki o te tarutaru: kei te puawai o te mara, ko tona ngawhatanga.

16 Waait er een wind overheen, ze is weg, En men weet niet meer, waar ze stond.

E rarungatia ana hoki e te hau, a kua kahore; kahore hoki e mohiotia a muri e tona wahi.

17 Maar van eeuwigheid is de goedheid van Jahweh, En tot in eeuwigheid blijft zij bestaan; Zijn barmhartigheid is voor hen, die Hem vrezen, En voor de kinderen van hun zonen:

Tena ko te mahi tohu a Ihowa no tua whakarere, a ake tonu ake, ki te hunga e wehi ana ki a ia: tona tika hoki ki nga uri o nga tamariki;

18 Voor hen, die zijn Verbond onderhouden, Zijn geboden gedenken en ze volbrengen.

Ki te hunga e pupuri ana i tana kawenata, ki te hunga hoki e mahara ana ki ana ako kia mahia.

19 In de hemel heeft Jahweh zijn troon opgeslagen, En zijn koningschap beheerst het heelal;

Kua oti i a Ihowa tona torona te whakatu ki nga rangi; a e kawanatia ana nga mea katoa e tona kingitanga.

20 Jahweh’s engelen zingen Hem glorie, De sterke helden, die zijn geboden volbrengen, Die gehoorzamen aan zijn bevelen!

Whakapaingia a Ihowa, e ana anahera, e hira nei te kaha, e whakarite nei i tana kupu, e whakarongo nei ki tona reo ina korero.

21 Looft Jahweh dan, al zijn legerscharen, Zijn dienaars, die zijn wil volbrengt;

Whakapaingia a Ihowa, e ana mano katoa, e ana minita e mahi nei i tana e pai ai.

22 Looft Jahweh, al zijn werken, In iedere plaats van zijn rijk; Loof Jahweh, mijn ziel!

Whakapaingia a Ihowa, e ana mahi katoa i nga wahi katoa o tona kingitanga: whakapaingia a Ihowa, e toku wairua.