Psalmen 102

1 Gebed van een ongelukkige, als de moed hem ontzinkt, en hij voor Jahweh zijn jammerklacht uitstort. Jahweh, hoor mijn gebed, Mijn jammerklacht dringe tot U door!

Ein Gebet des Elenden, so er betrübt ist und seine Klage vor dem HERRN ausschüttet. HERR, höre mein Gebet und laß mein Schreien zu dir kommen!

2 Verberg voor mij uw aanschijn niet, Wanneer het mij bang wordt; Luister naar mij, als ik roep, En verhoor mij toch snel!

Verbirg dein Antlitz nicht vor mir in der Not, neige deine Ohren zu mir; wenn ich dich anrufe, so erhöre mich bald!

3 Want als rook gaan mijn dagen voorbij; En mijn gebeente gloeit als een oven;

Denn meine Tage sind vergangen wie ein Rauch, und meine Gebeine sind verbrannt wie ein Brand.

4 Mijn hart is verdroogd en verdord als het gras, Want ik denk er niet aan, mijn brood nog te eten;

Mein Herz ist geschlagen und verdorrt wie Gras, daß ich auch vergesse, mein Brot zu essen.

5 En door mijn klagen en kermen, Kleeft mijn gebeente aan mijn vlees.

Mein Gebein klebt an meinem Fleisch vor Heulen und Seufzen.

6 Ik ben als een pelikaan der woestijn, En als een uil tussen puinen;

Ich bin wie eine Rohrdommel in der Wüste; ich bin gleich wie ein Käuzlein in den verstörten Stätten.

7 Ik kan niet meer slapen, en zit maar te klagen, Als een eenzame mus op het dak.

Ich wache und bin wie ein einsamer Vogel auf dem Dache.

8 Mijn vijanden houden niet op, mij te honen, En tegen mij te razen en te vloeken.

Täglich schmähen mich meine Feinde; und die mich verspotten, schwören bei mir.

9 Ja, ik eet as als mijn brood, En met tranen meng ik mijn drank;

Denn ich esse Asche wie Brot und mische meinen Trank mit Weinen

10 Want Gij hebt om uw gramschap en toorn Mij opgenomen en weggeslingerd!

vor deinem Drohen und Zorn, daß du mich aufgehoben und zu Boden gestoßen hast.

11 Mijn dagen vlieden heen als een schaduw, Ik kwijn weg als het gras.

Meine Tage sind dahin wie Schatten, und ich verdorre wie Gras.

12 Maar Gij, Jahweh, blijft eeuwig, En uw Naam van geslacht tot geslacht!

Du aber, HERR, bleibst ewiglich und dein Gedächtnis für und für.

13 Gij zult opstaan, en U over Sion ontfermen: Het is tijd, hem genadig te zijn; het uur is gekomen!

Du wollest dich aufmachen und über Zion erbarmen; denn es ist Zeit, daß du ihr gnädig seist, und die Stunde ist gekommen.

14 Want uw dienaars hebben zijn stenen lief, En hebben deernis met zijn puinen.

Denn deine Knechte wollten gerne, daß sie gebaut würde, und sähen gerne, daß ihre Steine und Kalk zugerichtet würden,

15 Dan zullen de heidenen de Naam van Jahweh vrezen, Alle vorsten der aarde uw majesteit:

daß die Heiden den Namen des HERRN fürchten und alle Könige auf Erden dein Ehre,

16 Omdat Jahweh Sion herbouwt, En Zich openbaart in zijn glorie;

daß der HERR Zion baut und erscheint in seiner Ehre.

17 Zich tot de bede der verlatenen neigt, En hun gebed niet versmaadt!

Er wendet sich zum Gebet der Verlassenen und verschmäht ihr Gebet nicht.

18 Men schrijve dit op voor een volgend geslacht, Opdat het volk, door Jahweh herschapen, Hem zal prijzen:

Das werde geschrieben auf die Nachkommen; und das Volk, das geschaffen soll werden, wird den HERRN loben.

19 Als Jahweh weer neerziet Uit zijn heilige woning, En uit de hemel Weer neerblikt op aarde:

Denn er schaut von seiner heiligen Höhe, und der HERR sieht vom Himmel auf die Erde,

20 Om het gekerm der gevangenen te horen, Te verlossen, die ten dode zijn gewijd;

daß er das Seufzen des Gefangenen höre und losmache die Kinder des Todes,

21 En om Jahweh’s Naam in Sion te melden, In Jerusalem zijn lof,

auf daß sie zu Zion predigen den Namen des HERRN und sein Lob zu Jerusalem,

22 Wanneer de volkeren zich verzamelen, En de koninkrijken, om Jahweh te dienen!

wenn die Völker zusammenkommen und die Königreiche, dem HERRN zu dienen.

23 Wel heeft Hij midden op mijn weg mijn krachten gebroken, En mijn dagen verkort; maar toch blijf ik bidden:

Er demütigt auf dem Wege meine Kraft; er verkürzt meine Tage.

24 Mijn God, neem mij niet weg op de helft mijner dagen; Uw jaren duren van geslacht tot geslacht.

Ich sage: Mein Gott, nimm mich nicht weg in der Hälfte meiner Tage! Deine Jahre währen für und für.

25 In den beginne hebt Gij de aarde gegrond, En de hemelen zijn het werk uwer handen!

Du hast vormals die Erde gegründet, und die Himmel sind deiner Hände Werk.

26 Zij zullen vergaan, maar Gij blijft; Als een kleed zullen zij allen verslijten.

Sie werden vergehen, aber du bleibest. Sie werden veralten wie ein Gewand; sie werden verwandelt wie ein Kleid, wenn du sie verwandeln wirst.

27 Gij verwisselt ze als een mantel, zij zullen verdwijnen; Maar Gij blijft dezelfde, en uw jaren nemen geen einde.

Du aber bleibest, wie du bist, und deine Jahre nehmen kein Ende.

28 Zo blijven ook de zonen uwer dienaars bestaan, En hun kroost houdt stand voor uw aanschijn!

Die Kinder deiner Knechte werden bleiben, und ihr Same wird vor dir gedeihen.