Spreuken 8
1 Waarachtig, de wijsheid roept, De schranderheid verheft haar stem!
Não clama porventura a sabedoria, e a intelligencia não dá a sua voz?
2 Zij staat langs de weg op de toppen der hoogten, Op het kruispunt der wegen,
No cume das alturas, junto ao caminho, nas encruzilhadas das veredas se põe.
3 Opzij van de poorten, aan de ingang der stad, Waar men de poorten betreedt, predikt zij luid:
Da banda das portas da cidade, á entrada da cidade, e á entrada das portas está gritando.
4 Ik roep tot u, mannen, Ik spreek tot de kinderen der mensen:
A vós, ó homens, clamo; e a minha voz se dirige aos filhos dos homens.
5 Leert toch, onnozelen, wat schranderheid is, Verstaat toch, dwazen, wat wijsheid betekent!
Entendei, ó simplices, a prudencia: e vós, loucos, entendei do coração.
6 Luistert, want wat ik zeg is zeker, Wat over mijn lippen komt is juist;
Ouvi, porque fallarei coisas excellentes: os meus labios se abrirão para a equidade.
7 Mijn mond spreekt de waarheid, Van leugentaal hebben mijn lippen een afschuw.
Porque a minha bocca proferirá a verdade, e os meus labios abominam a impiedade.
8 Al mijn woorden zijn oprecht, Niet één ervan is misleidend of vals;
Em justiça estão todas as palavras da minha bocca: não ha n'ellas nenhuma coisa tortuosa nem perversa.
9 Voor wie ze verstaat, zijn ze allen treffend, Voor wie ze wil begrijpen, allen juist.
Todas ellas são rectas para o que bem as entende, e justas para os que acham o conhecimento.
10 Neemt liever mijn tucht aan dan zilver, Geeft aan kennis de voorkeur boven het fijnste goud;
Acceitae a minha correcção, e não a prata: e o conhecimento, mais do que o oiro fino escolhido.
11 Want de wijsheid is meer waard dan juwelen, Geen kostbaarheid komt haar nabij!
Porque melhor é a sabedoria do que os rubins; e tudo o que mais se deseja não se pode comparar com ella.
12 Ik, wijsheid, ben met overleg vertrouwd, En beschik over weloverwogen kennis;
Eu, a sabedoria, habito com a prudencia, e acho a sciencia dos conselhos.
13 Maar hoogmoed en trots, een slechte levenswandel, En een wispelturige tong zijn een afschuw voor mij.
O temor do Senhor é aborrecer o mal: a soberba, e a arrogancia, e o mau caminho, e a bocca perversa, aborreço.
14 Ik beschik over raad en beleid, Ik bezit doorzicht en kracht;
Meu é o conselho e verdadeira sabedoria: eu sou o entendimento, minha é a fortaleza.
15 Door mij zijn de koningen koning, En bepalen de leiders wat recht is;
Por mim reinam os reis e os principes ordenam justiça.
16 Door mij zijn de vorsten vorst, En zijn alle rechtvaardige rechters in aanzien.
Por mim dominam os dominadores, e principes, todos os juizes da terra.
17 Die mij beminnen heb ik lief, En die mij zoeken, zullen mij vinden.
Eu amo aos que me amam, e os que de madrugada me buscam me acharão.
18 Ik beschik over rijkdom en aanzien, Over duurzame welvaart en voorspoed;
Riquezas e honra estão comigo; como tambem opulencia duravel e justiça.
19 Mijn vrucht is meer waard dan het edelste goud, Meer dan het fijnste zilver mijn oogst.
Melhor é o meu fructo do que o fino oiro e do que o oiro refinado, e as minhas novidades do que a prata escolhida.
20 Ik wandel op de weg der gerechtigheid, Midden op de paden van het recht:
Faço andar pelo caminho da justiça, no meio das veredas do juizo.
21 Om die mij beminnen, met bezit te verrijken, En hun schatkamers te vullen.
Para que faça herdar bens permanentes aos que me amam, e eu encha os seus thesouros.
22 Jahweh schiep mij als zijn eerste gewrocht, Als het eerste werk, dat Hij ooit heeft gemaakt;
O Senhor me possuiu no principio de seus caminhos, desde então, e antes de suas obras.
23 Van oudsher ben ik gevormd, Van den beginne, vóór de eerste tijden der aarde.
Desde a eternidade fui ungida, desde o principio, antes do começo da terra.
24 Toen er nog geen oceanen waren. was ik geboren, Toen er nog geen bronnen, rijk aan water, bestonden;
Quando ainda não havia abysmos, fui gerada, quando ainda não havia fontes carregadas d'aguas.
25 Eer de bergen waren neergelaten, Eer de heuvels ontstonden, werd ik geboren,
Antes que os montes se houvessem assentado, antes dos outeiros, eu era gerada.
26 Eer Hij de aarde had gemaakt en de velden, En alle grondstoffen der wereld.
Ainda não tinha feito a terra, nem os campos, nem o principio dos mais miudos do mundo.
27 Toen Hij de hemel welfde, was ik aanwezig, Toen Hij een kring trok rond het vlak van de oceaan;
Quando preparava os céus, ahi estava eu, quando compassava ao redor a face do abysmo,
28 Toen Hij daarboven de wolken bevestigde, En de bronnen van de oceaan begonnen te stromen;
Quando affirmava as nuvens de cima, quando fortificava as fontes do abysmo,
29 Toen Hij de zee haar grenzen stelde, Dat de wateren haar oevers niet zouden overschrijden; Toen Hij de fundamenten der aarde legde:
Quando punha ao mar o seu termo, para que as aguas não trespassassem o seu mando, quando compunha os fundamentos da terra.
30 Was ik bij Hem als een troetelkind, Was ik elke dag zijn vermaak, Dartelde ik heel de tijd onder zijn ogen,
Então eu estava com elle por alumno: e eu era cada dia as suas delicias, folgando perante elle em todo o tempo;
31 Spelend op zijn wereldrond, En mij vermakend met de kinderen der mensen.
Folgando no seu mundo habitavel, e achando as minhas delicias com os filhos dos homens.
32 Welnu dan kinderen luistert naar mij; Gelukkig zij, die mijn wegen bewaren;
Agora, pois, filhos, ouvime, porque bemaventurados serão os que guardarem os meus caminhos.
33 Hoort naar de lessen, weest wijs, en verwerpt ze niet. En de wacht houden aan de posten van mijn poorten.
Ouvi a correcção, e sêde sabios, e não a rejeiteis.
34 Gelukkig de mens, die naar mij luistert, Die elke dag aan mijn deuren waken,
Bemaventurado o homem que me dá ouvidos, velando ás minhas portas cada dia, esperando ás hombreiras das minhas entradas.
35 Wie mij vindt, heeft het leven gevonden, En welbehagen verkregen van Jahweh;
Porque o que me achar achará a vida, e alcançará favor do Senhor.
36 Maar wie mij mist, benadeelt zichzelf, En al wie mij haten, beminnen de dood!
Mas o que peccar contra mim violentará a sua propria alma: todos os que me aborrecem amam a morte.
