Spreuken 8

1 Waarachtig, de wijsheid roept, De schranderheid verheft haar stem!

Èske sajès pa rele? Èske bon konprann pa leve vwa li?

2 Zij staat langs de weg op de toppen der hoogten, Op het kruispunt der wegen,

Anlè wotè akote chemen yo, akote kafou wout yo; la li pran pozisyon li.

3 Opzij van de poorten, aan de ingang der stad, Waar men de poorten betreedt, predikt zij luid:

Akote pòtay yo, nan ouvèti vil la, nan antre pòtay yo, li kriye fò:

4 Ik roep tot u, mannen, Ik spreek tot de kinderen der mensen:

Vè nou menm, O mesye yo, mwen rele! Konsa, vwa m se pou fis a lòm yo.

5 Leert toch, onnozelen, wat schranderheid is, Verstaat toch, dwazen, wat wijsheid betekent!

O moun ensanse yo, vin aprann pridans! Moun fou yo, vin konprann sajès!

6 Luistert, want wat ik zeg is zeker, Wat over mijn lippen komt is juist;

Koute mwen, paske mwen va pale gwo bagay. Lè lèv mwen louvri, y ap devwale bagay ki kòrèk.

7 Mijn mond spreekt de waarheid, Van leugentaal hebben mijn lippen een afschuw.

Paske bouch mwen va eksprime verite; epi mechanste vin abominab a lèv mwen.

8 Al mijn woorden zijn oprecht, Niet één ervan is misleidend of vals;

Tout pawòl a bouch mwen yo dwat; nanpwen anyen kwochi oswa pèvès ladann yo.

9 Voor wie ze verstaat, zijn ze allen treffend, Voor wie ze wil begrijpen, allen juist.

Yo byen dwat pou sila ki konprann nan, e kòrèk pou sila ki jwenn konesans lan.

10 Neemt liever mijn tucht aan dan zilver, Geeft aan kennis de voorkeur boven het fijnste goud;

Pran konsèy mwen olye ajan, e konesans olye pi chwa nan lò pi.

11 Want de wijsheid is meer waard dan juwelen, Geen kostbaarheid komt haar nabij!

Paske, sajès pi bon ke bijou; epi tout pi bèl bagay yo p ap kab konpare avè l.

12 Ik, wijsheid, ben met overleg vertrouwd, En beschik over weloverwogen kennis;

Mwen se sajès. Mwen rete avèk bon konprann. Konsa, mwen fè jwenn konesans ak bon sans.

13 Maar hoogmoed en trots, een slechte levenswandel, En een wispelturige tong zijn een afschuw voor mij.

Lakrent SENYÈ a se pou rayi mal, ansanm ak ògèy, awogans, ak yon bouch pevès.

14 Ik beschik over raad en beleid, Ik bezit doorzicht en kracht;

Konsèy ak bon sajès se pou mwen. Entèlijans se non mwen. Pouvwa se pa m.

15 Door mij zijn de koningen koning, En bepalen de leiders wat recht is;

Akoz mwen, wa yo vin renye; e gouvènè yo fè dekrè lajistis.

16 Door mij zijn de vorsten vorst, En zijn alle rechtvaardige rechters in aanzien.

Akoz mwen, prens ak nòb yo pran pouvwa; tout moun ki fè jijman ki bon yo.

17 Die mij beminnen heb ik lief, En die mij zoeken, zullen mij vinden.

Mwen renmen sila ki renmen m yo. Sila ki chache mwen ak dilijans yo va jwenn mwen.

18 Ik beschik over rijkdom en aanzien, Over duurzame welvaart en voorspoed;

Richès ak lonè avèk m; richès k ap dire ak ladwati.

19 Mijn vrucht is meer waard dan het edelste goud, Meer dan het fijnste zilver mijn oogst.

Fwi mwen pi bon ke lò, menm lò pi. Rannman mwen pi bon ke pi bèl ajan an.

20 Ik wandel op de weg der gerechtigheid, Midden op de paden van het recht:

Mwen mache nan ladwati, nan mitan wout lajistis yo,

21 Om die mij beminnen, met bezit te verrijken, En hun schatkamers te vullen.

Pou m bay a sila ki renmen m, richès; pou m kab ranpli kès yo.

22 Jahweh schiep mij als zijn eerste gewrocht, Als het eerste werk, dat Hij ooit heeft gemaakt;

SENYÈ a te posede m nan kòmansman travay pa Li; menm avan zèv ansyen Li yo.

23 Van oudsher ben ik gevormd, Van den beginne, vóór de eerste tijden der aarde.

Depi nan etènite, mwen te etabli, depi nan kòmansman, depi nan tan pi ansyen mond lan.

24 Toen er nog geen oceanen waren. was ik geboren, Toen er nog geen bronnen, rijk aan water, bestonden;

Lè potko gen pwofondè, mwen te fèt, lè pa t gen sous ki t ap bonbade dlo yo.

25 Eer de bergen waren neergelaten, Eer de heuvels ontstonden, werd ik geboren,

Avan mòn yo te poze, avan kolin yo, mwen te fèt;

26 Eer Hij de aarde had gemaakt en de velden, En alle grondstoffen der wereld.

pandan li potko fè tè a ak chan yo, ni premye grenn pousyè mond lan.

27 Toen Hij de hemel welfde, was ik aanwezig, Toen Hij een kring trok rond het vlak van de oceaan;

Lè Li te etabli syèl yo, mwen te la, lè Li te trase yon sèk won fas a pwofondè a,

28 Toen Hij daarboven de wolken bevestigde, En de bronnen van de oceaan begonnen te stromen;

lè Li te fè syèl yo anwo vin fèm, lè sous nan fon yo te vin etabli,

29 Toen Hij de zee haar grenzen stelde, Dat de wateren haar oevers niet zouden overschrijden; Toen Hij de fundamenten der aarde legde:

lè Li te mete lizyè sou lanmè a pou dlo pa t vyole lòd Li, lè Li te make tras fondasyon tè a;

30 Was ik bij Hem als een troetelkind, Was ik elke dag zijn vermaak, Dartelde ik heel de tijd onder zijn ogen,

Nan tan sa a, mwen te akote Li, yon mèt ouvriye; epi, mwen te fè L plezi tout lajounen e te rejwi devan L tout tan,

31 Spelend op zijn wereldrond, En mij vermakend met de kinderen der mensen.

Mwen t ap Rejwi nan mond Li a, e fè kè kontan nan fis a lòm yo.

32 Welnu dan kinderen luistert naar mij; Gelukkig zij, die mijn wegen bewaren;

“Alò, pou sa, fis yo, koute mwen; paske beni se sila ki kenbe chemen mwen yo.

33 Hoort naar de lessen, weest wijs, en verwerpt ze niet. En de wacht houden aan de posten van mijn poorten.

Koute lenstriksyon pou ou vin saj e pa neglije l.

34 Gelukkig de mens, die naar mij luistert, Die elke dag aan mijn deuren waken,

Beni se moun ki koute mwen an, k ap veye chak jou nan pòtay mwen yo, k ap veye kote poto pòt kay mwen an.

35 Wie mij vindt, heeft het leven gevonden, En welbehagen verkregen van Jahweh;

Paske sila ki twouve mwen an, jwenn lavi e resevwa lonè devan SENYÈ a.

36 Maar wie mij mist, benadeelt zichzelf, En al wie mij haten, beminnen de dood!

Men sila ki peche kont mwen an, fè pwòp tèt li mal; tout sila ki rayi mwen yo, renmen lanmò.”