< Spreuken 7 >

1 Mijn zoon, neem mijn woorden in acht, En neem mijn wenken ter harte;
И оғлум, сөзлиримгә әмәл қил, Тапшуруқлиримни жүригиңдә сақла.
2 Onderhoud mijn geboden, opdat ge moogt leven, Let op mijn wenken als op de appel van uw oog.
Тапшуруқлиримға әмәл қилсаң, яшнайсән; Тәлимлиримни көз қаричуқуңни асриғандәк асра.
3 Leg ze als een band om uw vingers, Schrijf ze op de tafel van uw hart
Уларни бармақлириңға теңип қой, Қәлб тахтаңға йезивал.
4 Zeg tot de wijsheid: "gij zijt mijn zuster", Noem het verstand: "een bekende";
Даналиқни, сән һәдә-сиңлим, дегин, Пәм-парасәтни «туққиним» дәп чақир.
5 Opdat ze u behoeden voor een vreemde vrouw, Voor een onbekende met haar gladde taal.
Шундақ қилсаң, улар сени ят хотундин жирақлаштуриду, Ағзидин силиқ сөз чиқидиған йочун аялдин нери қилиду.
6 Want kijkend door het venster van mijn woning Door de tralies heen,
[Бир қетим] өйниң деризә көзнәклиридин ташқириға қариғинимда,
7 Lette ik op het onervaren volk, En zag onder de jongemannen een onverstandigen knaap.
Бир нәччә яш, садда жигитләрни көрдүм, Уларниң ичидин бир әқилсизни көрүп қалдим,
8 Hij ging langs de straat, dicht bij haar hoek, En sloeg de richting in naar haar huis,
У коча бойлап бузуқ [хотун турушлуқ] доқмуштин өтүп, Андин униң өйи тәрәпкә қарап маңди.
9 In de schemering, toen de avond viel En het nachtelijk duister.
Кәчқурун қараңғу чүшкәндә, Зулмәт кечә, ай қараңғусида [ишики алдидин өтти].
10 Daar komt de vrouw op hem af, Opzichtig gekleed met duidelijke bedoelingen.
Мана, өйдин бир хотун чиқип уни күтүвалди; Кийими паһишә аялларниңкидәк болуп, Нийити һейлә-микир еди.
11 Wat ziet ze er losbandig en lichtzinnig uit, In huis kunnen haar voeten het niet houden;
Ағзи бишәм-һаясиз, наһайити җаһил бир хотун, У өйидә турмайду,
12 Ze loopt de straat, de pleinen op, En bij elke hoek staat ze op wacht!
Бирдә мәһәллидә, бирдә мәйданларда, У кочилардики һәр доқмушта пайлап жүриду.
13 Ze grijpt hem vast, geeft hem een kus, En zegt tot hem met een onbeschaamd gezicht:
Һелиқи яш жигитни тартип, уни сөйүп, Номуссизларчә униңға: —
14 Dankoffers had ik te brengen, Vandaag heb ik mijn geloften betaald;
«Өйүмдә «енақлиқ қурбанлиғи» гөши бар, Мән бүгүн Худаға қәсәм қилған қурбанлиқни қилдим,
15 Daarom ging ik naar buiten, u tegemoet, Om u te zoeken, en ik hèb u gevonden.
Шуңа мән сизни чақирғили чиқтим, Дидариңизға тәлпүнүп издидим. Әнди сизни тепивалдим!
16 Dekens heb ik op bed gelegd, Bonte dekens van egyptisch lijnwaad;
Карвитимға Мисирниң кәштилик, йоллуқ либас япқучлирини яптим.
17 Ik heb mijn bed met myrrhe besprenkeld, Met aloë en kaneel.
Орун-көрпилиримгә хуш пурақ мурмәкки, муәттәр вә қовзақ дарчинларни чачтим.
18 Kom, laat ons dronken worden van minne, En tot de morgen zwelgen in liefde.
Келиң, таң атқичә муһәббәтлишәйли, ойнап һозурлинайли, Көңлимиз қанғичә өз ара әйш-ишрәт қилайли,
19 Mijn man is niet thuis, Hij is op een verre reis;
Ерим өйдә йоқ, жирақ сәпәргә чиқип кәтти.
20 Een buidel geld heeft hij bij zich gestoken, Dus komt hij met volle maan pas terug.
У бир һәмян пул елип кәтти, Ай толғичә у өйгә кәлмәйду» — деди.
21 Door haar radde taal verleidde ze hem, Met haar gladde tong troonde ze hem mee.
Аял көп шерин сөзлири билән раса қизиқтурди, Чирайлиқ гәплири билән уни әсир қиливалди.
22 Daar loopt de sukkel met haar mee, Als een stier, die naar de slachtbank gaat; Als een hert, dat huppelt naar het net,
Союшқа елип маңған өкүздәк, Һамақәт киши кишән билән җазаға маңғандәк, Қилтаққа чүшкән қуштәк, Жигит униң кәйнидин маңди. Җигирини оқ тешип өтмигучә, У бу ишниң һаятиға замин болидиғанлиғини һеч билмәйду.
23 Totdat een pijl hem het hart doorboort; Als een vogel, die scheert naar de strik, En niet vermoedt, dat het om zijn leven gaat.
24 Welnu dan, kinderen, luistert naar mij, Schenkt uw aandacht aan mijn woorden.
И оғуллирим, сөзлиримни көңүл қоюп аңлаңлар, Дегәнлиримгә қулақ селиңлар,
25 Laat u niet op haar wegen verleiden, Dwaalt niet op haar paden rond.
Қәлбиңларни бундақ хотунниң йолиға кәткүзмәңлар, Униң алдам халтисиға чүшүп кәтмәңлар.
26 Want talrijke slachtoffers heeft ze gemaakt, Velen heeft ze om hals gebracht;
Бундақ аял нурғун кишиләрни жиқитип яриландурған, Униң боғузлиған адәмлири толиму көптур,
27 Een weg naar de onderwereld is haar huis, Vandaar daalt men af naar het dodenrijk. (Sheol h7585)
Униң өйи болса тәһтисараниң кириш еғизидур, Адәмни «һалакәт меһманханиси»ға чүшүрүш йолидур. (Sheol h7585)

< Spreuken 7 >