Spreuken 5
1 Mijn zoon, schenk uw aandacht aan mijn wijsheid, Neig uw oor tot mijn inzicht;
Filho meu, atende à minha sabedoria: à minha inteligência inclina o teu ouvido;
2 Dat overleg en ervaring u mogen behoeden, En u bewaren voor de lippen van een vreemde vrouw.
Para que conserves os meus avisos e os teus beiços guardem o conhecimento.
3 Want al druipen de lippen der vreemde van honing, En is haar gehemelte gladder dan olie,
Porque os lábios da estranha destilam favos de mel, e o seu paladar é mais macio do que o azeite.
4 Ten slotte is zij bitter als alsem, En scherp als een tweesnijdend zwaard.
Porém o seu fim é amargoso como o absinto, agudo como a espada de dois fios.
Os seus pés descem à morte: os seus passos pegam no inferno. (Sheol h7585)
6 Ze bakent de weg des levens niet af, Maar haar paden kronkelen ongemerkt!
Para que não ponderes a vereda da vida, são as suas carreiras variáveis, e não saberás delas.
7 Welnu dan kinderen, luistert naar mij, Keert u niet af van mijn woorden.
Agora, pois, filhos, dai-me ouvidos, e não vos desvieis das palavras da minha boca.
8 Houd uw weg verre van haar, Nader niet tot de deur van haar huis:
Alonga dela o teu caminho, e não chegues à porta da sua casa;
9 Anders moet ge aan anderen uw frisheid afstaan, Uw jaren offeren aan een ongenadig mens
Para que não dês a outros a tua honra, nem os teus anos a cruéis.
10 Verrijken zich vreemden met uw vermogen, En komt uw zuurverdiend loon in het huis van een ander.
Para que não se fartem os estranhos do teu poder, e todos os teus afadigados trabalhos não entrem na casa do estrangeiro,
11 Dan slaat ge ten slotte aan ‘t jammeren, En moet ge, als heel uw lichaam op is, bekennen:
E gemas no teu fim, consumindo-se a tua carne e o teu corpo.
12 Hoe heb ik toch de tucht kunnen haten, En de vermaning in de wind kunnen slaan?
E digas: Como aborreci a correção! e desprezou o meu coração a repreensão!
13 Waarom heb ik niet geluisterd naar hen, die mij onderwezen, Geen aandacht geschonken aan hen, die mij leerden?
E não escutei a voz dos meus ensinadores, nem a meus mestres inclinei o meu ouvido!
14 Nu hebben mij haast alle rampen getroffen Midden in de kring van mijn volk!
Quase que em todo o mal me achei no meio da congregação e do ajuntamento.
15 Drink water uit uw eigen bron, Een koele dronk uit uw eigen put
Bebe água da tua cisterna, e das correntes do teu poço.
16 Zoudt ge úw wellen over de rand laten stromen, Uw watergolven over de straten?
Derramem-se por de fora as tuas fontes, e pelas ruas os ribeiros de águas.
17 Néén, u alleen behoren zij toe, Niet aan vreemden nevens u.
Sejam para ti só, e não para os estranhos contigo.
18 Houd dus uw bron voor u zelf, En geniet van de vrouw uwer jeugd:
Seja bendito o teu manancial, e alegra-te da mulher da tua mocidade.
19 Die aanminnige hinde, Die bevallige gems; Haar borsten mogen u ten allen tijde bevredigen. Aan haar liefde moogt ge u voortdurend bedwelmen.
Como serva amorosa, e gazela graciosa, os seus peitos te saciarão em todo o tempo: e pelo seu amor sejas atraído perpetuamente.
20 Waarom, mijn zoon, zoudt ge u aan een vreemde te buiten gaan, De boezem strelen van een onbekende?
E porque, filho meu, andarias atraído pela estranha, e abraçarias o seio da estrangeira?
21 Voor de ogen van Jahweh liggen de wegen van iedereen open, Hij let op de paden van allen:
Porque os caminhos do homem estão perante os olhos do Senhor, e ele pesa todas as suas carreiras.
22 De boze wordt in zijn eigen wandaden verstrikt, In de banden van zijn zonden gevangen;
Quanto ao ímpio, as suas iniquidades o prenderão, e com as cordas do seu pecado será detido.
23 Zijn losbandigheid brengt hem om het leven, Door zijn vele dwaasheden komt hij om.
Ele morrerá, porque sem correção andou, e pelo excesso da sua loucura andará errado.
