Spreuken 27

1 Wil de dag van morgen niet prijzen: Ge weet niet, wat hij u brengt.

Non gloriarti del giorno di domani; Perciocchè tu non sai ciò che il giorno partorirà.

2 Laat een ander u prijzen, niet uw eigen mond; Een vreemde, niet uw eigen lippen.

Loditi lo strano, e non la tua propria bocca; Lo straniero, e non le tue proprie labbra.

3 Plomp is een steen, en zwaar het zand; Zwaarder dan beide is het humeur van een dwaas.

Le pietre [son] pesanti, e la rena [è] grave; Ma l'ira dello stolto [è] più pesante che amendue quelle cose.

4 Wreed is de wraak, een stortvloed de toorn; Maar wie houdt het uit voor de jaloezie?

La collera [è] una cosa crudele, e l'ira una cosa strabocchevole; E chi potrà durar davanti alla gelosia?

5 Beter een terechtwijzing in het openbaar, Dan liefde, die zich niet uit.

Meglio vale riprensione palese, Che amore occulto.

6 Goed bedoeld zijn de wonden, door een vriend geslagen; Verraderlijk de kussen van een vijand.

Le ferite di chi ama [son] leali; Ma i baci di chi odia [sono] simulati.

7 Iemand die genoeg heeft, geeft niet om honing; Als iemand honger heeft, is al het bittere zoet.

La persona satolla calca il favo [del miele]; Ma alla persona affamata ogni cosa amara [è] dolce.

8 Als een vogel, die uit het nest fladdert, Zo is een man, die rondzwerft ver van zijn huis.

Quale [è] l'uccelletto, che va ramingo fuor del suo nido, Tale [è] l'uomo che va vagando fuor del suo luogo.

9 Olie en wierook verheugen het hart; De raad van een vriend verblijdt de ziel.

L'olio odorifero [e] il profumo rallegrano il cuore; Così [fa] la dolcezza dell'amico dell'uomo per consiglio cordiale.

10 Laat uw eigen vriend en dien van uw vader niet in de steek; Maar betreed niet het huis van uw broeder, als het u slecht gaat, Beter een vriend dichtbij. Dan een broer veraf.

Non lasciare il tuo amico, nè l'amico di tuo padre; E non entrare in casa del tuo fratello nel giorno della tua calamità; Meglio [vale] un vicino presso, che un fratello lontano.

11 Mijn zoon, wees wijs, en verblijd mijn hart; Dan kan ik te woord staan hem, die mij hoont.

Figliuol mio, sii savio, e rallegra il mio cuore; Ed io avrò che rispondere a colui che mi farà vituperio.

12 De wijze ziet onheil en trekt zich terug; De onnozelen lopen door, en moeten ervoor boeten.

L' [uomo] avveduto, veggendo il male, si nasconde; [Ma] gli scempi passano oltre, e ne portano la pena.

13 Ontneem hem zijn kleed, want hij bleef borg voor een ander; Eis pand van hem terwille van een vreemde vrouw.

Prendi pure il vestimento di chi ha fatta sicurtà per lo strano; E prendi pegno da lui per la straniera.

14 Als iemand zijn naaste op de vroege morgen luidruchtig begroet, Dan wordt het als een vloek beschouwd

Chi benedice il suo prossimo ad alta voce, Levandosi la mattina a buon'ora, [Ciò] gli sarà reputato in maledizione.

15 Een gestadig druppelend lek op een stortregen-dag, En een snibbige vrouw, ze gelijken op elkaar.

Un gocciolar continuo in giorno di gran pioggia, E una donna rissosa, è tutt'uno.

16 De noordenwind is een ruwe wind, Toch wordt hij geluksbode genoemd

Chi vuol tenerla serrata, pubblica di [voler] serrar del vento, E dell'olio nella sua man destra.

17 Zoals ijzer ijzer scherpt, Zo scherpt de ene mens den ander.

Il ferro si pulisce col ferro; Così l'uomo pulisce la faccia del suo prossimo.

18 Wie op zijn vijgeboom past, zal zijn vruchten eten; Wie voor zijn meester zorgt, wordt rijk beloond.

Chi guarda il fico ne mangia il frutto; Così chi guarda il suo signore sarà onorato.

19 Zoals het ene gezicht op het andere lijkt, Zo lijkt ook het ene mensenhart op het andere.

Come l'acqua [rappresenta] la faccia alla faccia; Così il cuor dell'uomo [rappresenta l'uomo] all'uomo.

20 Dodenrijk en onderwereld krijgen nooit genoeg; De ogen der mensen zijn nimmer bevredigd. (Sheol h7585)

Il sepolcro, e il luogo della perdizione, non son giammai satolli; Così anche giammai non si saziano gli occhi dell'uomo. (Sheol h7585)

21 Voor het zilver de smeltkroes, de oven voor het goud: De mens wordt beproefd naar zijn goede naam.

La coppella [è] per l'argento, e il fornello per l'oro; Ma l'uomo [è provato] per la bocca che lo loda.

22 Al stampt ge den dwaas in een vijzel, Tussen de gerstekorrels met een stamper: Ge krijgt er zijn dwaasheid niet uit.

Avvegnachè tu pestassi lo stolto in un mortaio, Col pestello, per mezzo del grano infranto, La sua follia non si dipartirebbe però da lui.

23 Let goed op, hoe uw schapen eruit zien, En volg uw kudde met aandacht;

Abbi diligentemente cura delle tue pecore, Metti il cuor tuo alle mandre.

24 Want welvaart duurt niet eeuwig, Een schat niet van geslacht op geslacht.

Perciocchè i tesori non [durano] in perpetuo; E la corona [è ella] per ogni età?

25 Als het hooi binnen is, de nawas verschijnt, En het groen der bergweide wordt ingezameld,

Il fieno nasce, e l'erbaggio spunta, E le erbe de' monti son raccolte.

26 Dan verschaffen de lammeren u kleding, De bokken u de prijs van een akker;

Gli agnelli [son] per lo tuo vestire, E i becchi [sono] il prezzo di un campo.

27 Dan is er geitenmelk genoeg tot voedsel van u en uw gezin, En levensonderhoud voor uw dienstboden.

E l'abbondanza del latte delle capre è per tuo cibo, [E] per cibo di casa tua, E per lo vitto delle tue serventi.