Spreuken 2

1 Mijn zoon, als ge mijn woorden aanvaardt, En mijn wenken ter harte neemt,

Min son, vill du anamma mitt tal, och min bud när dig behålla,

2 Uw oren te luisteren legt naar de wijsheid, Uw aandacht richt op ervaring;

Så låt din öron gifva akt på vishet, och böj ditt hjerta dertill med flit.

3 Ja, als ge om wijsheid roept, En om inzicht uw stem verheft;

Ty om du far derefter med flit, och beder derom;

4 Als ge er naar streeft als naar geld, En er naar zoekt als naar schatten:

Om du söker efter henne, såsom efter silfver, och letar efter henne, såsom efter en skatt;

5 Dan zult ge de vreze voor Jahweh begrijpen, Zult ge vinden de kennis van God.

Så skall du förstå Herrans fruktan, och Guds kunskap finna.

6 Want Jahweh schenkt wijsheid, Van zijn lippen komen kennis en inzicht;

Ty Herren gifver vishet, och utaf hans mun kommer vett och förstånd.

7 Hij houdt hulp bereid voor de braven, Is een schild voor mensen van onberispelijke wandel;

Han låter dem redeligom väl gå, och beskärmar de fromma;

8 Hij beschermt de paden des rechts, En beveiligt de weg van zijn dienaars!

Och bevarar dem som rätt göra, och bevarar sina heligas väg.

9 Dan zult ge verstaan wat recht is en plicht, Recht vooruit gaan op elk goed pad.

Då skall du förstå rättfärdighet, och dom; och fromhet, och allan godan väg.

10 Want de wijsheid zal haar intrede doen in uw hart, De kennis zoet zijn voor uw ziel;

Om vishet faller dig på hjertat, så att du gerna lärer,

11 Het overleg zal over u waken, Het verstand de wacht bij u houden.

Så skall godt råd bevara dig, och förstånd skall gömma dig;

12 Zij zullen u behoeden voor de weg van het kwaad, Voor den man, die leugentaal spreekt;

Att du icke råkar in uppå de ondas väg, eller ibland dem som tala det vrångt är;

13 Voor hen, die het rechte pad hebben verlaten, En wandelen op duistere wegen;

Och öfvergifva den rätta vägen, och gå mörka stigar.

14 Voor hen, wie de misdaad een vreugde is, En die om boze plannen juichen,

De der glädjas att göra illa, och äro glade uti sitt onda och vrångvisa väsende;

15 Die kronkelwegen gaan, En afdwalen op hun paden.

Hvilke sin väg förvända, och följa villstigar;

16 Zij zullen u behoeden voor een vreemde vrouw, Voor een onbekende met haar gladde taal,

Att du icke råkar in till ens annars hustru, och den icke din är, den slät ord gjfver;

17 Die den vriend van haar jeugd heeft verlaten, Het verbond van haar God heeft vergeten.

Och öfvergi! ver sins ungdoms herra, och förgäter sins Guds förbund;

18 Want haar pad helt naar de dood, Naar de schimmen leiden haar wegen.

Ty hennes hus böjer sig till döden och hennes gånger till de förtappade;

19 Wie zich met haar inlaat, keert nooit weerom, Bereikt nimmer de paden des levens!

Alle de som ingå till henne, de komma intet igen, och fatta icke lifsens väg;

20 Zo zult ge het pad der braven bewandelen, En de weg der rechtvaardigen houden.

Att du må vandra på en god väg, och blifva på rätta stråtene.

21 Want de vromen zullen de aarde bewonen, Alleen de onberispelijken blijven er op;

Ty de rättfärdige skola bo i landena, och de fromme skola derinne blifva;

22 Maar de bozen worden van de aarde verdelgd, De afvalligen eruit weggevaagd!

Men de ogudaktige skola utu landena utrotade varda, och de föraktare skola derut förgjorde varda.