Spreuken 12

1 Wie op tucht gesteld is, is op kennis gesteld; Wie geen vermaning kan velen, is als redeloos vee.

Kdorkoli ljubi poučevanje, ljubi spoznanje, toda kdor sovraži opomin, je brutalen.

2 De deugdzame geniet het welbehagen van Jahweh, Doortrapte mensen veroordeelt Hij.

Dober človek doseže naklonjenost od Gospoda, toda človek zlobnih naklepov bo obsojen.

3 Door misdaad houdt de mens geen stand, Maar de wortel der rechtvaardigen is onwrikbaar.

Človek ne bo uveljavljen z zlobnostjo, toda korenina pravičnih ne bo omajana.

4 Een flinke vrouw is de kroon van haar man; Een die zich misdraagt, een kanker in zijn gebeente.

Vrla ženska je krona svojemu soprogu, toda tista, ki sramoti, je gniloba v njegovih kosteh.

5 Wat rechtvaardigen overleggen is recht, Wat bozen uitdenken bedrog.

Misli pravičnih so pravilne, toda nasveti zlobnih so prevara.

6 In de woorden der bozen loert levensgevaar, Maar de mond der vromen brengt redding.

Besede zlobnih so prežanje v zasedi na kri, toda usta iskrenih jih bodo osvobodila.

7 De bozen worden omvergeworpen, en ze zijn er niet meer; Het huis der rechtvaardigen houdt stand.

Zlobni so premagani in jih ni, toda hiša pravičnega bo stala.

8 Naar de mate van zijn doorzicht wordt men geprezen, Maar een nar is niet in tel.

Človek bo priporočen glede na svojo modrost, toda kdor je sprevrženega srca, bo preziran.

9 Beter onderschat te worden en over een knecht beschikken, Dan voornaam te doen en broodgebrek hebben.

Kdor je preziran, pa ima služabnika, je boljši kakor tisti, ki časti samega sebe, pa nima kruha.

10 De rechtvaardige kent de noden zelfs van zijn vee, Maar het hart der bozen is zonder erbarmen.

Pravičen človek se ozira na življenje svoje živali, toda nežna usmiljenja zlobnih so kruta.

11 Wie zijn akker bebouwt, heeft eten genoeg; Maar wie zijn tijd verbeuzelt, lijdt gebrek.

Kdor obdeluje svojo zemljo, bo nasičen s kruhom, toda kdor sledi praznim osebam, je brez razumevanja.

12 De burcht der bozen stort in puin, De wortel der rechtvaardigen is onwrikbaar.

Zlobni želi mrežo zlobnih ljudi, toda korenina pravičnih rojeva sad.

13 Door zijn tong te misbruiken loopt de boze in de val, Maar de rechtvaardige ontkomt uit de benauwdheid.

Zlobni je ujet s prestopkom svojih ustnic, toda pravični bo prišel iz stiske.

14 Wat van iemands lippen komt, wordt hem rijkelijk vergolden; En wat iemands handen doen, valt terug op hemzelf.

Človek bo nasičen z dobrim po sadu svojih ust in poplačilo človeških rok mu bo vrnjeno.

15 De dwaze houdt zijn weg voor recht; Alleen wie naar raad luistert, is wijs.

Bedakova pot je v njegovih lastnih očeh pravilna, toda kdor prisluhne nasvetu, je moder.

16 Een dwaas laat ogenblikkelijk zijn woede blijken, Wijs is hij, die een belediging doodzwijgt.

Bedakov bes je takoj znan, toda razsoden človek prikriva sramoto.

17 Wie waarheid spreekt, verbreidt recht; Maar een valse getuige pleegt bedrog.

Kdor govori resnico, naznanja pravičnost, toda kriva priča prevaro.

18 Sommigen laten zich woorden ontvallen als dolkstoten, Maar de tong der wijzen verzacht.

Tam je, ki govori kakor prebadanje z mečem, toda jezik modrega je zdravje.

19 Het woord der waarheid houdt eeuwig stand, Een leugentong slechts een ogenblik.

Ustnica resnice bo utrjena za vedno, toda lažniv jezik je samo za trenutek.

20 Ontgoocheling is het lot van wie kwaad beramen; Maar bij hen, die heilzame raad geven, heerst vreugde.

Prevara je v srcu tistih, ki si domišljajo zlo, toda svetovalcem miru je radost.

21 Geen kwaad zal den rechtvaardige treffen, Maar de bozen worden door het ongeluk achtervolgd.

Nobeno zlo se ne bo zgodilo pravičnemu, toda zlobni bodo napolnjeni z vragolijo.

22 Jahweh heeft een afschuw van leugentaal, Maar welbehagen in hen, die de waarheid betrachten.

Lažnive ustnice so ogabnost Gospodu, toda tisti, ki se vedejo odkrito, so njegovo veselje.

23 Een wijze houdt zijn wetenschap voor zich, Een dwaas loopt met zijn domheid te koop.

Razsoden človek prikriva spoznanje, toda srce bedakov razglaša nespametnost.

24 De hand der vlijtigen zal regeren, Vadsigheid leidt tot slavernij.

Roka marljivega bo vladala, toda leni bo podvržen plačevanju davka.

25 Kommer in het hart maakt een mens neerslachtig, Een goed woord fleurt hem weer op.

Potrtost v človekovem srcu ga dela sklonjenega, toda dobra beseda ga dela veselega.

26 Een rechtvaardige vindt zijn weide wel, Maar de weg der bozen voert hen op een dwaalspoor.

Pravični je odličnejši od svojega soseda, toda pot zlobnih jih zapeljuje.

27 Een vadsig mens zal geen wild verschalken, Een ijverig mens verwerft een kostbaar bezit.

Len človek ne peče tega, kar je ujel na lovu, toda imetje marljivega človeka je dragoceno.

28 Op de weg der deugd is leven, Het pad der boosheid leidt naar de dood.

Na poti pravičnosti je življenje in na tej poti ni smrti.