Spreuken 12

1 Wie op tucht gesteld is, is op kennis gesteld; Wie geen vermaning kan velen, is als redeloos vee.

Wer Mahnung liebt, liebt auch Erkenntnis; wer aber Rüge haßt, ist töricht.

2 De deugdzame geniet het welbehagen van Jahweh, Doortrapte mensen veroordeelt Hij.

Der gute Mann erhält vom Herrn, was er für's Leben braucht, der Bauernfänger nur erschwindelt es.

3 Door misdaad houdt de mens geen stand, Maar de wortel der rechtvaardigen is onwrikbaar.

Kein Mensch kommt zum Bestand durch Frevel; der Frommen Wurzel aber wanket nicht.

4 Een flinke vrouw is de kroon van haar man; Een die zich misdraagt, een kanker in zijn gebeente.

Ein wackeres Weib ist seinem Gatten eine Krone; ein schändliches ist ihm wie Wurmfraß in den Knochen.

5 Wat rechtvaardigen overleggen is recht, Wat bozen uitdenken bedrog.

Gedanken frommer Leute zielen auf das Recht, der Frevler Pläne auf Betrug.

6 In de woorden der bozen loert levensgevaar, Maar de mond der vromen brengt redding.

Der Frevler Worte stellen selbst dem Blute nach; der Frommen Mund errettet es.

7 De bozen worden omvergeworpen, en ze zijn er niet meer; Het huis der rechtvaardigen houdt stand.

Wenn Frevler stürzen, daß sie nicht mehr sind, dann hat der Frommen Haus Bestand.

8 Naar de mate van zijn doorzicht wordt men geprezen, Maar een nar is niet in tel.

Gelobt wird nach der Klugheit Maß ein Mann; doch der verschrobenen Verstandes, wird verachtet.

9 Beter onderschat te worden en over een knecht beschikken, Dan voornaam te doen en broodgebrek hebben.

Weit besser, wer geringen Stands, doch einen Sklaven halten kann, als wer sich vornehm dünkt und brotlos ist.

10 De rechtvaardige kent de noden zelfs van zijn vee, Maar het hart der bozen is zonder erbarmen.

Der Fromme sorgt sich für sein Vieh, für alles, was ihm not tut; das Herz des Bösen aber ist erbarmungslos.

11 Wie zijn akker bebouwt, heeft eten genoeg; Maar wie zijn tijd verbeuzelt, lijdt gebrek.

Wer seinen Acker baut, hat Brot in Fülle; wer nichtigen Dingen nachgeht, ist ein Tor.

12 De burcht der bozen stort in puin, De wortel der rechtvaardigen is onwrikbaar.

Der Bösen Höhen ist des Frevlers Wunsch; die Frommen aber gründen tief.

13 Door zijn tong te misbruiken loopt de boze in de val, Maar de rechtvaardige ontkomt uit de benauwdheid.

Durch Widerspruch fängt sich der Frevler; der Not entkommt der Fromme.

14 Wat van iemands lippen komt, wordt hem rijkelijk vergolden; En wat iemands handen doen, valt terug op hemzelf.

Der Edelmann labt sich an schönen Reden; entlohnt wird der Gewöhnliche für seiner Hände Werk.

15 De dwaze houdt zijn weg voor recht; Alleen wie naar raad luistert, is wijs.

Dem Toren scheint sein Weg der richtige; der Weise aber hört auf Rat.

16 Een dwaas laat ogenblikkelijk zijn woede blijken, Wijs is hij, die een belediging doodzwijgt.

Ein Tor läßt seinen Zorn den ganzen Tag durch merken: doch den Verdruß verbirgt der Kluge.

17 Wie waarheid spreekt, verbreidt recht; Maar een valse getuige pleegt bedrog.

Wer Wahrheit meldet, spricht, was sich bewährt: ein falscher Zeuge macht Enttäuschung.

18 Sommigen laten zich woorden ontvallen als dolkstoten, Maar de tong der wijzen verzacht.

Gar manche führen Reden gleich den Stichen eines Schwerts; doch Heilung bringt des Weisen Zunge.

19 Het woord der waarheid houdt eeuwig stand, Een leugentong slechts een ogenblik.

Wahrheitsgemäße Rede hat für immer Geltung; nur einen Augenblick behauptet sich die falsche.

20 Ontgoocheling is het lot van wie kwaad beramen; Maar bij hen, die heilzame raad geven, heerst vreugde.

Enttäuschung kommt ins Herz der Unheilplanenden, doch Freude denen, die das Wohlergehen fördern.

21 Geen kwaad zal den rechtvaardige treffen, Maar de bozen worden door het ongeluk achtervolgd.

Dem Frommen fällt nie Böses ein; die Frevler aber sind voll Bosheit.

22 Jahweh heeft een afschuw van leugentaal, Maar welbehagen in hen, die de waarheid betrachten.

Ein Greuel für den Herrn sind falsche Lippen; doch die wahrhaftig handeln, sind ihm angenehm.

23 Een wijze houdt zijn wetenschap voor zich, Een dwaas loopt met zijn domheid te koop.

Ein kluger Mann verbirgt sein Wissen; das Herz der Toren sprudelt Törichtes hervor.

24 De hand der vlijtigen zal regeren, Vadsigheid leidt tot slavernij.

Die Hand der Fleißigen wird herrschen; die lässige wird fronen müssen.

25 Kommer in het hart maakt een mens neerslachtig, Een goed woord fleurt hem weer op.

Ein Kummer in des Menschen Herzen drückt es nieder; ein freundlich Wort verwandelt es in Fröhlichkeit.

26 Een rechtvaardige vindt zijn weide wel, Maar de weg der bozen voert hen op een dwaalspoor.

Der Fromme sucht und findet seine Nahrung; der Weg der Frevler führt sie irre.

27 Een vadsig mens zal geen wild verschalken, Een ijverig mens verwerft een kostbaar bezit.

Die Faulheit bringt nicht ihre Nahrung auf, der Fleißige jedoch ein groß Vermögen.

28 Op de weg der deugd is leven, Het pad der boosheid leidt naar de dood.

Zum Leben kommt man auf der Tugend Pfad; der Weg des Truges führt zum Tode.