Mattheüs 22
1 Weer nam Jesus het woord, en sprak tot hen in gelijkenissen:
And, answering, Jesus, again, spake in parables unto them, saying: —
2 Het rijk der hemelen is gelijk aan een koning, die een bruiloftsmaal gaf voor zijn zoon.
The kingdom of the heavens hath become like a man, a king, —who made a marriage-feast for his son;
3 En hij zond zijn dienaars uit, om de genodigden tot de bruiloft te roepen; maar ze wilden niet komen.
And sent his servants, to call the invited into the marriage-feast, —and they would not come.
4 Opnieuw zond hij andere dienaars, en sprak: Zegt aan de genodigden: Ziet, ik heb mijn maaltijd gereed, mijn ossen en mestvee zijn geslacht, en alles is klaar; komt toch ter bruiloft.
Again, sent he other servants, saying—Say to the invited, Lo! my dinner, have I prepared, mine oxen and my fatlings, are slain, —and, all things, are, ready: Come ye into the marriage-feast.
5 Maar ze sloegen er geen acht op, en gingen huns weegs; de een naar zijn hoeve, de ander naar zijn zaken.
And, they, slighting it, went off, one, indeed, into his own field, and, another, unto his merchandise, —
6 De overigen grepen zijn dienaars vast, mishandelden en doodden ze.
And, the rest, securing his servants, ill-treated and slew them.
7 Toen werd de koning vergramd; hij zond zijn leger uit, doodde die moordenaars en stak hun stad in brand.
And, the king, was provoked to anger, —and, sending his armies, destroyed those murderers, and, their city, set on fire.
8 En hij sprak tot zijn dienaars: Het bruiloftsmaal is wel gereed, maar de genodigden verdienden het niet.
Then, saith he unto his servants—The marriage, indeed, is ready, —but, the invited, were not, worthy;
9 Gaat dus naar de kruispunten der straten, en nodigt allen ter bruiloft, die gij er vinden zult.
Be going, therefore, into the crossways of the roads, and, as many as ye shall find, call ye into the marriage-feast.
10 Zijn dienaars gingen de straten op, en verzamelden allen, die zij er aantroffen, slechten en goeden; en de bruiloftszaal werd met gasten gevuld.
And those servants, going forth, into the roads, gathered together all whom they found, both bad and good, —and filled was the bride-chamber with guests.
11 Toen nu de koning binnentrad, om de aanliggende gasten te zien, zag hij een man, die geen bruiloftskleed aan had.
But the king, entering to view the guests, saw there a man, who had not put on a wedding-garment, —
12 En hij sprak tot hem: Vriend, hoe zijt ge hier zonder bruiloftskleed binnengekomen? Hij wist er geen antwoord op te geven.
And saith unto him—Friend! how camest thou in here, not having a wedding-garment? And, he, was put to silence.
13 Nu zei de koning tot zijn bedienden: Bindt hem handen en voeten, en werpt hem naar buiten de duisternis in; daar zal geween zijn en gekners der tanden.
Then, the king said unto the ministers, Binding him feet and hands, cast him forth into the darkness, outside: There, shall be wafting and gnashing of teeth.
14 Want velen zijn geroepen, maar weinigen zijn uitverkoren.
For, many, are called, but, few, chosen.
15 Daarop gingen de farizeën heen, en beraadslaagden, hoe ze Hem in zijn eigen woorden zouden verstrikken.
Then, went the Pharisees and took, counsel, that they might ensnare him, in discourse.
16 Ze zonden hun leerlingen met de aanhangers van Herodes op Hem af met de vraag: Meester, we weten, dat Gij oprecht zijt, de weg van God naar waarheid leert, en niemand naar de ogen ziet; want Gij kent geen aanzien des persoons.
And they sent forth to him their disciples, with the Herodians, saying, Teacher! we know that, true, thou art, and, the way of God, in truth, dost teach, and it concerneth thee not about anyone, —for thou lookest not unto the face of men:
17 Zeg ons dus: wat dunkt U; is het geoorloofd den keizer belasting te betalen, of niet?
Tell us then, how, to thee, it seemeth? Is it allowable to give tax unto Caesar, or not?
18 Jesus kende hun boosheid, en sprak: Huichelaars, wat stelt gij Mij op de proef?
But Jesus, taking note of their wickedness, said—Why are ye tempting me, hypocrites?
19 Laat Mij de cijnspenning zien. Ze hielden Hem een tienling voor.
Shew me the coin appointed for the tax. And, they, brought unto him a denary.
20 Jesus zeide hun: Wiens beeld en randschrift is dit?
And he saith unto them—Whose, is this image and the inscription?
21 Ze zeiden: Van den keizer. Hij sprak tot hen: Geeft dan den keizer, wat den keizer toekomt; en geeft aan God, wat God toekomt.
They say—Caesar’s. Then, saith he unto them—Render, therefore, the things of Caesar, unto Caesar, —and, the things of God, unto God.
22 Toen ze dit hoorden, waren ze verwonderd; ze lieten Hem met rust, en gingen heen.
And, hearing, they marvelled, —and, leaving him, departed.
23 Op diezelfde dag kwamen de sadduceën naar Hem toe, die de verrijzenis loochenen. Ze ondervroegen Hem:
On that day, there came unto him Sadducees, who say, there is, no resurrection—and they questioned him,
24 Meester, Moses heeft gezegd: Wanneer iemand kinderloos sterft, dan zal zijn broer de vrouw van hem huwen, en nakomelingschap voor zijn broer verwekken.
saying—Teacher! Moses, said, If any man die not having children, his brother shall marry his wife, and raise up seed unto his brother.
25 Nu waren er bij ons zeven broers; de eerste huwde en stierf; en daar hij geen kinderen had, liet hij zijn vrouw achter aan zijn broer.
Now there were, with us, seven brethren; and, the first, marrying, died, and not having seed, left his wife unto his brother.
26 Zo ging het ook met den tweeden en den derden, tot den zevenden toe.
Likewise, the second also, and the third, —unto the seven.
27 Het laatst van allen stierf ook de vrouw.
And, last of all, died, the wife.
28 Wien van de zeven zal ze nu bij de verrijzenis als vrouw toebehoren? Ze hebben haar immers allen gehad.
In the resurrection, therefore, —Of which of the seven, shall she be wife? For, all, had her.
29 Jesus antwoordde: Gij dwaalt en kent de Schriften niet, en evenmin de kracht van God.
And Jesus answering, said—Ye are deceiving yourselves, knowing neither the Scriptures, nor yet the power of God.
30 Want bij de verrijzenis huwt men niet, noch wordt men gehuwd; maar men zal zijn als engelen Gods in de hemel.
For, in the resurrection, they neither marry, nor are given in marriage, but, as messengers in the heaven, are they.
31 En wat de verrijzenis der doden betreft, hebt gij niet gelezen, wat God u gezegd heeft:
But, as touching the resurrection of the dead—Have ye not read what was spoken unto you by God, saying—
32 "Ik ben de God van Abraham, de God van Isaäk, de God van Jakob?" Hij is toch geen God van doden, maar van levenden.
I, am the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob?—He is not God, of the dead, but, of the living.
33 Toen het volk dit hoorde, stond het verbaasd over zijn leer.
And, the multitudes, hearing, were being struck with astonishment at his teaching.
34 Toen de farizeën vernamen, dat Hij de sadduceën tot zwijgen gebracht had, kwamen ze naar Hem toe;
Now, the Pharisees, hearing that he had silenced the Sadducees, were brought together with one accord;
35 en een hunner, een wetgeleerde, vroeg, om Hem op de proef te stellen:
and one from among them, a lawyer, proposed a question, putting him to the test:
36 Meester, wat is het grootste gebod in de Wet?
Teacher! which commandment, is greatest in the law?
37 Jesus zei hem: "Gij zult den Heer uw God beminnen met heel uw hart, met heel uw ziel en heel uw verstand."
And, he, said unto him—Thou shalt love the Lord thy God—with all thy heart, and with all thy soul, and with all thy mind:
38 Dit is het grootste en eerste gebod.
This, is the great and first commandment.
39 En het tweede daaraan gelijk: "Gij zult uw naaste beminnen als uzelf."
The second, like it, is, this: Thou shalt love thy neighbour as thyself.
40 Aan deze twee geboden hangt heel de Wet en de Profeten.
In these two commandments, all the law, is contained, and the prophets.
41 Daar nu de farizeën toch bij elkaar waren, vroeg Jesus hun:
Now, the Pharisees having come together, Jesus questioned them, saying—
42 Wat dunkt u van den Christus? Wiens zoon is Hij? Ze zeiden: Van David.
How, to you, doth it seem, concerning the Christ? Whose son, is he? They say unto him—David’s.
43 Hij zeide hun: Hoe noemt David in den Geest Hem dan Heer, wanneer hij zegt:
He saith unto them—How then doth, David, in spirit, call him, Lord, saying—
44 "De Heer heeft gesproken tot mijn Heer: Zet U aan mijn rechterhand, Totdat Ik uw vijanden leg Als een voetbank voor uw voeten!"
The Lord, hath said unto, my Lord, —Sit thou on my right hand, until I make thy foes thy footstool?
45 Als David Hem Heer noemt, hoe is Hij dan zijn zoon?
If then, David, calleth him, Lord, How, is he, his son?
46 Niemand kon Hem antwoord geven; en van die dag af durfde niemand Hem meer ondervragen.
And, no one, was able to answer him a word, neither durst anyone, from that day, question him, any more.
