Lukas 22
1 Intussen begon het feest der ongedesemde broden te naderen, dat Pasen heet.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਕਿਣ੍ਵਸ਼ੂਨ੍ਯਪੂਪੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯ ਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ
2 En de opperpriesters en schriftgeleerden zochten naar een middel, om Hem te doden; want ze waren bang voor het volk.
ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਅਧ੍ਯਾਯਕਾਸ਼੍ਚ ਯਥਾ ਤੰ ਹਨ੍ਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ ਤਥੋਪਾਯਾਮ੍ ਅਚੇਸ਼਼੍ਟਨ੍ਤ ਕਿਨ੍ਤੁ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਬਿਭ੍ਯੁਃ|
3 Toen voer de satan in Judas, Iskáriot geheten, een van het twaalftal;
ਏਤਸ੍ਤਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਗਣਿਤ ਈਸ਼਼੍ਕਰਿਯੋਤੀਯਰੂਢਿਮਾਨ੍ ਯੋ ਯਿਹੂਦਾਸ੍ਤਸ੍ਯਾਨ੍ਤਃਕਰਣੰ ਸ਼ੈਤਾਨਾਸ਼੍ਰਿਤਤ੍ਵਾਤ੍
4 en hij ging met de opperpriesters en bevelhebbers overleggen, hoe hij Hem aan hen zou overleveren.
ਸ ਗਤ੍ਵਾ ਯਥਾ ਯੀਸ਼ੁੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਤਥਾ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਂ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕੈਃ ਸੇਨਾਪਤਿਭਿਸ਼੍ਚ ਸਹ ਚਕਾਰ|
5 Ze waren verheugd, en kwamen overeen, hem geld te geven.
ਤੇਨ ਤੇ ਤੁਸ਼਼੍ਟਾਸ੍ਤਸ੍ਮੈ ਮੁਦ੍ਰਾਂ ਦਾਤੁੰ ਪਣੰ ਚਕ੍ਰੁਃ|
6 Hij stemde toe, en zocht dus naar een gelegenheid, om Hem zonder volksoploop aan hen over te leveren.
ਤਤਃ ਸੋਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਯਥਾ ਲੋਕਾਨਾਮਗੋਚਰੇ ਤੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਤਥਾਵਕਾਸ਼ੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਿਤੁਮਾਰੇਭੇ|
7 Toen nu de dag der ongedesemde broden was gekomen, waarop het Pascha moest worden geofferd,
ਅਥ ਕਿਣ੍ਵਸ਼ੂਨ੍ਯਪੂਪੋਤ੍ਮਵਦਿਨੇ, ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਿਨੇ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯ ਮੇਸ਼਼ੋ ਹਨ੍ਤਵ੍ਯਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਿਨੇ
8 stuurde Hij Petrus en Johannes heen, en zeide: Gaat voor ons het paasmaal bereiden, opdat we het eten.
ਯੀਸ਼ੁਃ ਪਿਤਰੰ ਯੋਹਨਞ੍ਚਾਹੂਯ ਜਗਾਦ, ਯੁਵਾਂ ਗਤ੍ਵਾਸ੍ਮਾਕੰ ਭੋਜਨਾਰ੍ਥੰ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣ੍ਯਾਸਾਦਯਤੰ|
9 Ze zeiden Hem: Waar wilt Gij, dat we het bereiden?
ਤਦਾ ਤੌ ਪਪ੍ਰੱਛਤੁਃ ਕੁਚਾਸਾਦਯਾਵੋ ਭਵਤਃ ਕੇੱਛਾ?
10 Hij zei hun: Zie, als gij de stad binnengaat, zult gij een man tegenkomen, die een kruik water draagt; volgt hem in het huis, waar hij ingaat,
ਤਦਾ ਸੋਵਾਦੀਤ੍, ਨਗਰੇ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟੇ ਕਸ਼੍ਚਿੱਜਲਕੁਮ੍ਭਮਾਦਾਯ ਯੁਵਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਯੰਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਤਿ ਯੁਵਾਮਪਿ ਤੰਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦਿਤ੍ਵਾ ਨਿਵੇਸ਼ਨਪਤਿਮ੍ ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਦਤੰ,
11 en zegt tot den heer des huizes: De Meester zegt u: Waar is de zaal, waar Ik met mijn leerlingen het paasmaal kan houden?
ਯਤ੍ਰਾਹੰ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯ ਭੋਜ੍ਯੰ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਭੋਕ੍ਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਮਿ ਸਾਤਿਥਿਸ਼ਾਲਾ ਕੁਤ੍ਰ? ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰੁʼੱਛਤਿ|
12 En hij zal u een grote opperzaal aanwijzen, van alles voorzien; maakt daar alles gereed.
ਤਤਃ ਸ ਜਨੋ ਦ੍ਵਿਤੀਯਪ੍ਰਕੋਸ਼਼੍ਠੀਯਮ੍ ਏਕੰ ਸ਼ਸ੍ਤੰ ਕੋਸ਼਼੍ਠੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਤ੍ਰ ਭੋਜ੍ਯਮਾਸਾਦਯਤੰ|
13 Ze gingen heen, en vonden het, zoals Hij het hun had gezegd; en ze maakten het paasmaal gereed.
ਤਤਸ੍ਤੌ ਗਤ੍ਵਾ ਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯਾਨੁਸਾਰੇਣ ਸਰ੍ੱਵੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਦ੍ਵਾ ਤਤ੍ਰ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵੀਯੰ ਭੋਜ੍ਯਮਾਸਾਦਯਾਮਾਸਤੁਃ|
14 Op de vastgestelde tijd ging Hij aanliggen aan tafel, en de twaalf apostelen met Hem.
ਅਥ ਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਭਿਃ ਪ੍ਰੇਰਿਤੈਃ ਸਹ ਭੋਕ੍ਤੁਮੁਪਵਿਸ਼੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍
15 En Hij sprak tot hen: Vurig heb Ik verlangd, eer Ik ga lijden, dit paasmaal met u te eten.
ਮਮ ਦੁਃਖਭੋਗਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੁਭਾਭਿਃ ਸਹ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯੈਤਸ੍ਯ ਭੋਜ੍ਯੰ ਭੋਕ੍ਤੁੰ ਮਯਾਤਿਵਾਞ੍ਛਾ ਕ੍ਰੁʼਤਾ|
16 Want Ik zeg u, dat Ik het niet meer zal eten, vóór het zijn vervulling bereikt in het koninkrijk Gods.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ, ਯਾਵਤ੍ਕਾਲਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯੇ ਭੋਜਨੰ ਨ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯੇ ਤਾਵਤ੍ਕਾਲਮ੍ ਇਦੰ ਨ ਭੋਕ੍ਸ਼਼੍ਯੇ|
17 Toen nam Hij een kelk, sprak het dankgebed uit, en zeide: Neemt en verdeelt hem onder elkander.
ਤਦਾ ਸ ਪਾਨਪਾਤ੍ਰਮਾਦਾਯ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੁਣਾਨ੍ ਕੀਰ੍ੱਤਯਿਤ੍ਵਾ ਤੇਭ੍ਯੋ ਦਤ੍ਵਾਵਦਤ੍, ਇਦੰ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਤ ਯੂਯੰ ਵਿਭਜ੍ਯ ਪਿਵਤ|
18 Want Ik zeg u: Van nu af aan zal Ik de vrucht van de wijnstok niet meer drinken, totdat het koninkrijk Gods is gekomen.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ ਯਾਵਤ੍ਕਾਲਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜਤ੍ਵਸ੍ਯ ਸੰਸ੍ਥਾਪਨੰ ਨ ਭਵਤਿ ਤਾਵਦ੍ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਫਲਰਸੰ ਨ ਪਾਸ੍ਯਾਮਿ|
19 Toen nam Hij brood, sprak een dankgebed uit, brak het, gaf het hun, en sprak: Dit is mijn lichaam, dat voor u wordt overgeleverd; doet dit tot mijne gedachtenis.
ਤਤਃ ਪੂਪੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਈਸ਼੍ਵਰਗੁਣਾਨ੍ ਕੀਰ੍ੱਤਯਿਤ੍ਵਾ ਭਙ੍ਕ੍ਤਾ ਤੇਭ੍ਯੋ ਦਤ੍ਵਾਵਦਤ੍, ਯੁਸ਼਼੍ਮਦਰ੍ਥੰ ਸਮਰ੍ਪਿਤੰ ਯਨ੍ਮਮ ਵਪੁਸ੍ਤਦਿਦੰ, ਏਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਮਮ ਸ੍ਮਰਣਾਰ੍ਥੰ ਕੁਰੁਧ੍ਵੰ|
20 Zo ook de kelk, na het avondmaal; en Hij sprak: Deze kelk is het Nieuwe Verbond in mijn bloed, dat voor u wordt vergoten.
ਅਥ ਭੋਜਨਾਨ੍ਤੇ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਪਾਤ੍ਰੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾਵਦਤ੍, ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪਾਤਿਤੰ ਯਨ੍ਮਮ ਰਕ੍ਤੰ ਤੇਨ ਨਿਰ੍ਣੀਤਨਵਨਿਯਮਰੂਪੰ ਪਾਨਪਾਤ੍ਰਮਿਦੰ|
21 Zie, de hand van hem, die Mij verraadt, is met Mij op de tafel.
ਪਸ਼੍ਯਤ ਯੋ ਮਾਂ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਮਯਾ ਸਹ ਭੋਜਨਾਸਨ ਉਪਵਿਸ਼ਤਿ|
22 De Mensenzoon gaat wel heen, zoals het is vastgesteld; maar wee dien mens, door wien Hij wordt verraden.
ਯਥਾ ਨਿਰੂਪਿਤਮਾਸ੍ਤੇ ਤਦਨੁਸਾਰੇਣਾ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਗਤਿ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਸ੍ਤੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਪੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
23 Toen begonnen ze onder elkander te vragen, wie van hen het toch zijn kon, die dat zou doen.
ਤਦਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੋ ਜਨ ਏਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਤ੍ ਤੇ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
24 Nog ontstond er een twist onder hen, wie van hen als de eerste gold.
ਅਪਰੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੋ ਜਨਃ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਤ੍ਵੇਨ ਗਣਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਅਤ੍ਰਾਰ੍ਥੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਵਾਦੋਭਵਤ੍|
25 Maar Hij zeide hun: De koningen der volken heersen over hen, en die het gezag over hen voeren, laten zich weldoeners noemen.
ਅਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਸੋਵਦਤ੍, ਅਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਰਾਜਾਨਃ ਪ੍ਰਜਾਨਾਮੁਪਰਿ ਪ੍ਰਭੁਤ੍ਵੰ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਦਾਰੁਣਸ਼ਾਸਨੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਪਿ ਤੇ ਭੂਪਤਿਤ੍ਵੇਨ ਵਿਖ੍ਯਾਤਾ ਭਵਨ੍ਤਿ ਚ|
26 Zo moet het niet zijn onder u; maar de grootste onder u moet als de jongste zijn, en wie aan het hoofd staat, als een die dient!
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਤਥਾ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਕਨਿਸ਼਼੍ਠਵਦ੍ ਭਵਤੁ, ਯਸ਼੍ਚ ਮੁਖ੍ਯੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਸੇਵਕਵਦ੍ਭਵਤੁ|
27 Wie toch is groter: hij die aan tafel ligt, of hij die bedient? Is het niet, die aan tafel ligt? Welnu, Ik ben onder u als de dienaar.
ਭੋਜਨੋਪਵਿਸ਼਼੍ਟਪਰਿਚਾਰਕਯੋਃ ਕਃ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਃ? ਯੋ ਭੋਜਨਾਯੋਪਵਿਸ਼ਤਿ ਸ ਕਿੰ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠੋ ਨ ਭਵਤਿ? ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ(ਅ)ਹੰ ਪਰਿਚਾਰਕਇਵਾਸ੍ਮਿ|
28 Gij zijt Mij trouw gebleven bij mijn beproevingen.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਯੰ ਮਮ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਕਾਲੇ ਪ੍ਰਥਮਮਾਰਭ੍ਯ ਮਯਾ ਸਹ ਸ੍ਥਿਤਾ
29 Daarom verleen Ik u het koninkrijk, zoals mijn Vader het Mij heeft verleend:
ਏਤਤ੍ਕਾਰਣਾਤ੍ ਪਿਤ੍ਰਾ ਯਥਾ ਮਦਰ੍ਥੰ ਰਾਜ੍ਯਮੇਕੰ ਨਿਰੂਪਿਤੰ ਤਥਾਹਮਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਦਰ੍ਥੰ ਰਾਜ੍ਯੰ ਨਿਰੂਪਯਾਮਿ|
30 dat gij in mijn koninkrijk aan mijn tafel moogt eten en drinken, en op tronen moogt zetelen, om de twaalf stammen van Israël te oordelen.
ਤਸ੍ਮਾਨ੍ ਮਮ ਰਾਜ੍ਯੇ ਭੋਜਨਾਸਨੇ ਚ ਭੋਜਨਪਾਨੇ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ ਸਿੰਹਾਸਨੇਸ਼਼ੂਪਵਿਸ਼੍ਯ ਚੇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਾਨਾਂ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਵੰਸ਼ਾਨਾਂ ਵਿਚਾਰੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ|
31 Simon, Simon, zie, de satan heeft u allen willen ziften als tarwe.
ਅਪਰੰ ਪ੍ਰਭੁਰੁਵਾਚ, ਹੇ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਪਸ਼੍ਯ ਤਿਤਉਨਾ ਧਾਨ੍ਯਾਨੀਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ਼ੈਤਾਨ੍ ਚਾਲਯਿਤੁਮ੍ ਐੱਛਤ੍,
32 Maar Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet zou bezwijken; en gij, wanneer ge u bekeerd hebt, bevestig dan uw broeders.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਵ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਯ ਲੋਪੋ ਯਥਾ ਨ ਭਵਤਿ ਏਤਤ੍ ਤ੍ਵਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਿਤੰ ਮਯਾ, ਤ੍ਵਨ੍ਮਨਸਿ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਿਤੇ ਚ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਣਾਂ ਮਨਾਂਸਿ ਸ੍ਥਿਰੀਕੁਰੁ|
33 Hij zei Hem: Heer, ik ben bereid, met U zelfs kerker en dood in te gaan.
ਤਦਾ ਸੋਵਦਤ੍, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋਹੰ ਤ੍ਵਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਕਾਰਾਂ ਮ੍ਰੁʼਤਿਞ੍ਚ ਯਾਤੁੰ ਮੱਜਿਤੋਸ੍ਮਿ|
34 Maar Hij sprak: Ik zeg u, Petrus, de haan zal heden niet kraaien, voordat ge driemaal geloochend hebt, Mij te kennen.
ਤਤਃ ਸ ਉਵਾਚ, ਹੇ ਪਿਤਰ ਤ੍ਵਾਂ ਵਦਾਮਿ, ਅਦ੍ਯ ਕੁੱਕੁਟਰਵਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਤ੍ਵੰ ਮਤ੍ਪਰਿਚਯੰ ਵਾਰਤ੍ਰਯਮ੍ ਅਪਹ੍ਵੋਸ਼਼੍ਯਸੇ|
35 Nog sprak Hij tot hen: Toen Ik u uitzond zonder beurs en reiszak en sandalen, heeft het u toen aan iets ontbroken? Ze zeiden: Aan niets.
ਅਪਰੰ ਸ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਯਦਾ ਮੁਦ੍ਰਾਸਮ੍ਪੁਟੰ ਖਾਦ੍ਯਪਾਤ੍ਰੰ ਪਾਦੁਕਾਞ੍ਚ ਵਿਨਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਹਿਣਵੰ ਤਦਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਨ੍ਯੂਨਤਾਸੀਤ੍? ਤੇ ਪ੍ਰੋਚੁਃ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਨ|
36 Hij ging voort: Maar nu, wie een beurs heeft, moet ze meenemen, en ook zijn reiszak; en wie geen zwaard heeft, moet zijn mantel verkopen en er een kopen.
ਤਦਾ ਸੋਵਦਤ੍ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਦਾਨੀਂ ਮੁਦ੍ਰਾਸਮ੍ਪੁਟੰ ਖਾਦ੍ਯਪਾਤ੍ਰੰ ਵਾ ਯਸ੍ਯਾਸ੍ਤਿ ਤੇਨ ਤਦ੍ਗ੍ਰਹੀਤਵ੍ਯੰ, ਯਸ੍ਯ ਚ ਕ੍ਰੁʼਪਾਣੋ ਨਾਸ੍ਤਿ ਤੇਨ ਸ੍ਵਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਵਿਕ੍ਰੀਯ ਸ ਕ੍ਰੇਤਵ੍ਯਃ|
37 Want Ik zeg u: Ook dit Schriftwoord moet aan Mij worden vervuld: "En Hij is onder de misdadigers gerekend". Ja, wat over Mij is gezegd, is zijn vervulling nabij.
ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਅਪਰਾਧਿਜਨੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਗਣਿਤਃ ਸ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਇਦੰ ਯੱਛਾਸ੍ਤ੍ਰੀਯੰ ਵਚਨੰ ਲਿਖਿਤਮਸ੍ਤਿ ਤਨ੍ਮਯਿ ਫਲਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਤੋ ਮਮ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੀਯੰ ਸਰ੍ੱਵੰ ਸੇਤ੍ਸ੍ਯਤਿ|
38 Ze zeiden: Heer, zie, hier zijn twee zwaarden. Hij zei hun: Genoeg.
ਤਦਾ ਤੇ ਪ੍ਰੋਚੁਃ ਪ੍ਰਭੋ ਪਸ਼੍ਯ ਇਮੌ ਕ੍ਰੁʼਪਾਣੌ| ਤਤਃ ਸੋਵਦਦ੍ ਏਤੌ ਯਥੇਸ਼਼੍ਟੌ|
39 Nu ging Hij naar buiten, en begaf Zich volgens gewoonte naar de Olijfberg; ook zijn leerlingen gingen met Hem mee.
ਅਥ ਸ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ਵਹਿ ਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਾਚਾਰਾਨੁਸਾਰੇਣ ਜੈਤੁਨਨਾਮਾਦ੍ਰਿੰ ਜਗਾਮ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ਼੍ਚ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯਯੁਃ|
40 Daar aangekomen, sprak Hij tot hen: Bidt, dat gij niet in bekoring komt.
ਤਤ੍ਰੋਪਸ੍ਥਾਯ ਸ ਤਾਨੁਵਾਚ, ਯਥਾ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਯਾਂ ਨ ਪਤਥ ਤਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਧ੍ਵੰ|
41 Hij verwijderde Zich van hen ongeveer een steenworp ver, viel op zijn knieën neer,
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਏਕਸ਼ਰਕ੍ਸ਼਼ੇਪਾਦ੍ ਬਹਿ ਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਜਾਨੁਨੀ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾ ਏਤਤ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ,
42 en bad: Vader, indien het uw wil is, neem deze kelk van Mij weg. Neen, niet mijn wil geschiede, maar de uwe.
ਹੇ ਪਿਤ ਰ੍ਯਦਿ ਭਵਾਨ੍ ਸੰਮਨ੍ਯਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਕੰਸਮੇਨੰ ਮਮਾਨ੍ਤਿਕਾਦ੍ ਦੂਰਯ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਦਿੱਛਾਨੁਰੂਪੰ ਨ ਤ੍ਵਦਿੱਛਾਨੁਰੂਪੰ ਭਵਤੁ|
43 Toen verscheen Hem een engel uit de hemel, die Hem sterkte.
ਤਦਾ ਤਸ੍ਮੈ ਸ਼ਕ੍ਤਿੰ ਦਾਤੁੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤੋ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਦਦੌ|
44 En door doodsangst bevangen, bad Hij nog vuriger, en zijn zweet droop als bloeddruppels neer op de grond.
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸੋਤ੍ਯਨ੍ਤੰ ਯਾਤਨਯਾ ਵ੍ਯਾਕੁਲੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਪੁਨਰ੍ਦ੍ਰੁʼਢੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ, ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਬ੍ਰੁʼਹੱਛੋਣਿਤਬਿਨ੍ਦਵ ਇਵ ਤਸ੍ਯ ਸ੍ਵੇਦਬਿਨ੍ਦਵਃ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਂ ਪਤਿਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
45 Toen Hij opstond van zijn gebed, en naar de leerlingen ging, vond Hij ze van droefheid in slaap.
ਅਥ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਤ ਉੱਥਾਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਸਮੀਪਮੇਤ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਮਨੋਦੁਃਖਿਨੋ ਨਿਦ੍ਰਿਤਾਨ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾਵਦਤ੍
46 Hij zeide hun: Hoe kunt gij slapen? Staat op, en bidt, dat gij niet in bekoring komt.
ਕੁਤੋ ਨਿਦ੍ਰਾਥ? ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਯਾਮ੍ ਅਪਤਨਾਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਰ੍ਥਯਧ੍ਵੰ|
47 Terwijl Hij nog sprak, zie daar kwam een bende aan; en één van de twaalf, Judas genaamd, ging voor hen uit, en trad op Jesus toe, om Hem te kussen.
ਏਤਤ੍ਕਥਾਯਾਃ ਕਥਨਕਾਲੇ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਗਣਿਤੋ ਯਿਹੂਦਾਨਾਮਾ ਜਨਤਾਸਹਿਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਗ੍ਰੇ ਚਲਿਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੋਸ਼੍ਚੁਮ੍ਬਨਾਰ੍ਥੰ ਤਦਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਆਯਯੌ|
48 Jesus zei hem: Judas, verraadt ge den Mensenzoon met een kus?
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ, ਹੇ ਯਿਹੂਦਾ ਕਿੰ ਚੁਮ੍ਬਨੇਨ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਸਿ?
49 Toen zij, die bij Hem waren, zagen wat er gebeuren ging, zeiden ze Hem: Heer, willen we met het zwaard er op inslaan?
ਤਦਾ ਯਦ੍ਯਦ੍ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਦਨੁਮਾਯ ਸਙ੍ਗਿਭਿਰੁਕ੍ਤੰ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਵਯੰ ਕਿ ਖਙ੍ਗੇਨ ਘਾਤਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ?
50 En één van hen trof den knecht van den hogepriester, en sloeg hem het rechteroor af.
ਤਤ ਏਕਃ ਕਰਵਾਲੇਨਾਹਤ੍ਯ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਸ੍ਯ ਦਾਸਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣੰ ਕਰ੍ਣੰ ਚਿੱਛੇਦ|
51 Maar Jesus gaf ten antwoord: Houdt op; genoeg! Hij raakte het oor aan, en genas het.
ਅਧੂਨਾ ਨਿਵਰ੍ੱਤਸ੍ਵ ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੁਤਿੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸ੍ਵਸ੍ਯੰ ਚਕਾਰ|
52 Nu sprak Jesus tot de opperpriesters, de bevelhebbers van de tempel en de oudsten, die op Hem waren afgekomen: Gij zijt uitgetrokken als tegen een rover, met zwaarden en stokken.
ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸਮੀਪਸ੍ਥਾਨ੍ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਨ੍ ਮਨ੍ਦਿਰਸ੍ਯ ਸੇਨਾਪਤੀਨ੍ ਪ੍ਰਾਚੀਨਾਂਸ਼੍ਚ ਜਗਾਦ, ਯੂਯੰ ਕ੍ਰੁʼਪਾਣਾਨ੍ ਯਸ਼਼੍ਟੀਂਸ਼੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਮਾਂ ਕਿੰ ਚੋਰੰ ਧਰ੍ੱਤੁਮਾਯਾਤਾਃ?
53 Dag aan dag was Ik bij u in de tempel, en gij hebt geen hand naar Mij uitgestoken. Maar dit is uw uur, en dit is de macht der duisternis.
ਯਦਾਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਹ ਪ੍ਰਤਿਦਿਨੰ ਮਨ੍ਦਿਰੇ(ਅ)ਤਿਸ਼਼੍ਠੰ ਤਦਾ ਮਾਂ ਧਰ੍ੱਤੰ ਨ ਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤਾਃ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਦਾਨੀਂ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮਯੋਨ੍ਧਕਾਰਸ੍ਯ ਚਾਧਿਪਤ੍ਯਮਸ੍ਤਿ|
54 Toen namen ze Hem gevangen, en voerden Hem weg naar het huis van den hogepriester, terwijl Petrus van verre bleef volgen.
ਅਥ ਤੇ ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਯ ਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਨਿਨ੍ਯੁਃ| ਤਤਃ ਪਿਤਰੋ ਦੂਰੇ ਦੂਰੇ ਪਸ਼੍ਚਾਦਿਤ੍ਵਾ
55 Toen ze nu op de binnenhof vuur hadden ontstoken, en er omheen waren gaan zitten, nam ook Petrus onder hen plaats.
ਬ੍ਰੁʼਹਤ੍ਕੋਸ਼਼੍ਠਸ੍ਯ ਮਧ੍ਯੇ ਯਤ੍ਰਾਗ੍ਨਿੰ ਜ੍ਵਾਲਯਿਤ੍ਵਾ ਲੋਕਾਃ ਸਮੇਤ੍ਯੋਪਵਿਸ਼਼੍ਟਾਸ੍ਤਤ੍ਰ ਤੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਉਪਵਿਵੇਸ਼|
56 Een der dienstmeisjes zag hem in het licht zitten; ze keek hem aan, en zeide: Ook deze hier was bij Hem.
ਅਥ ਵਹ੍ਨਿਸੰਨਿਧੌ ਸਮੁਪਵੇਸ਼ਕਾਲੇ ਕਾਚਿੱਦਾਸੀ ਮਨੋ ਨਿਵਿਸ਼੍ਯ ਤੰ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਵਦਤ੍ ਪੁਮਾਨਯੰ ਤਸ੍ਯ ਸਙ੍ਗੇ(ਅ)ਸ੍ਥਾਤ੍|
57 Maar hij loochende het, en sprak: Vrouw, ik ken Hem niet.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤਦ੍ ਅਪਹ੍ਨੁਤ੍ਯਾਵਾਦੀਤ੍ ਹੇ ਨਾਰਿ ਤਮਹੰ ਨ ਪਰਿਚਿਨੋਮਿ|
58 Kort daarop zag hem iemand anders, en zeide: Ook gij zijt een van hen. Maar Petrus sprak: Neen man; dat ben ik niet.
ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਨ੍ਤਰੇ(ਅ)ਨ੍ਯਜਨਸ੍ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾਬ੍ਰਵੀਤ੍ ਤ੍ਵਮਪਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਿਕਰਸ੍ਯੈਕਜਨੋਸਿ| ਪਿਤਰਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ ਹੇ ਨਰ ਨਾਹਮਸ੍ਮਿ|
59 Ongeveer een uur later verzekerde een ander: Ja toch; ook deze hier was met Hem; want ook hij is een Galileër.
ਤਤਃ ਸਾਰ੍ੱਧਦਣ੍ਡਦ੍ਵਯਾਤ੍ ਪਰੰ ਪੁਨਰਨ੍ਯੋ ਜਨੋ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤ੍ਯ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਏਸ਼਼ ਤਸ੍ਯ ਸਙ੍ਗੀਤਿ ਸਤ੍ਯੰ ਯਤੋਯੰ ਗਾਲੀਲੀਯੋ ਲੋਕਃ|
60 Petrus sprak: Man, ik begrijp niet, wat ge zegt. Op hetzelfde ogenblik, terwijl hij nog sprak, kraaide een haan.
ਤਦਾ ਪਿਤਰ ਉਵਾਚ ਹੇ ਨਰ ਤ੍ਵੰ ਯਦ੍ ਵਦਮਿ ਤਦਹੰ ਬੋੱਧੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਮਿ, ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੇ ਕਥਿਤਮਾਤ੍ਰੇ ਕੁੱਕੁਟੋ ਰੁਰਾਵ|
61 En de Heer keerde Zich om, en zag Petrus aan. Toen dacht Petrus aan het woord van den Heer, en hoe Hij hem had gezegd: Eer de haan kraait, zult ge Mij driemaal verloochenen.
ਤਦਾ ਪ੍ਰਭੁਣਾ ਵ੍ਯਾਧੁਟ੍ਯ ਪਿਤਰੇ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੇ ਕ੍ਰੁʼਕਵਾਕੁਰਵਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਮਾਂ ਤ੍ਰਿਰਪਹ੍ਨੋਸ਼਼੍ਯਸੇ ਇਤਿ ਪੂਰ੍ੱਵੋਕ੍ਤੰ ਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯੰ ਪਿਤਰਃ ਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ
62 En hij ging naar buiten, en weende bitter.
ਬਹਿਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਮਹਾਖੇਦੇਨ ਚਕ੍ਰਨ੍ਦ|
63 De mannen, die Jesus bewaakten, bespotten en mishandelden Hem:
ਤਦਾ ਯੈ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਰ੍ਧ੍ਰੁʼਤਸ੍ਤੇ ਤਮੁਪਹਸ੍ਯ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
64 ze blinddoekten Hem, en vroegen Hem dan: Profeteer, wie U geslagen heeft?
ਵਸ੍ਤ੍ਰੇਣ ਤਸ੍ਯ ਦ੍ਰੁʼਸ਼ੌ ਬੱਧ੍ਵਾ ਕਪੋਲੇ ਚਪੇਟਾਘਾਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਕਸ੍ਤੇ ਕਪੋਲੇ ਚਪੇਟਾਘਾਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ? ਗਣਯਿਤ੍ਵਾ ਤਦ੍ ਵਦ|
65 En ze beten Hem veel andere scheldwoorden toe.
ਤਦਨ੍ਯਤ੍ ਤਦ੍ਵਿਰੁੱਧੰ ਬਹੁਨਿਨ੍ਦਾਵਾਕ੍ਯੰ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
66 Toen het dag was geworden, kwam de Raad van het volk, opperpriesters en schriftgeleerden bijeen; ze lieten Hem voor hun rechtbank brengen, en zeiden: Zo Gij de Christus zijt, zeg het ons dan.
ਅਥ ਪ੍ਰਭਾਤੇ ਸਤਿ ਲੋਕਪ੍ਰਾਞ੍ਚਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਸ਼੍ਚ ਸਭਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਮਧ੍ਯੇਸਭੰ ਯੀਸ਼ੁਮਾਨੀਯ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਤ੍ਵਮ੍ ਅਭਿਸ਼਼ਿਕਤੋਸਿ ਨ ਵਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਵਦ|
67 Hij sprak tot hen: Wanneer Ik u iets zeg, gelooft gij het niet;
ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਮਯਾ ਤਸ੍ਮਿੰਨੁਕ੍ਤੇ(ਅ)ਪਿ ਯੂਯੰ ਨ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼੍ਯਥ|
68 en wanneer Ik u iets vraag, dan antwoordt gij niet.
ਕਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚਿਦ੍ਵਾਕ੍ਯੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੇ(ਅ)ਪਿ ਮਾਂ ਨ ਤਦੁੱਤਰੰ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ ਨ ਮਾਂ ਤ੍ਯਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ ਚ|
69 Maar van nu af aan zal de Mensenzoon zijn gezeten aan de rechterhand van de kracht Gods.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਤਃ ਪਰੰ ਮਨੁਜਸੁਤਃ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਕ੍ਤਿਮਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣੇ ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਸਮੁਪਵੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ|
70 Nu zeiden allen: Gij zijt dus de Zoon van God? Hij sprak tot hen: Gij zegt het; Ik ben het.
ਤਤਸ੍ਤੇ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਰ੍ਤਿਹ ਤ੍ਵਮੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰਃ? ਸ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਯੂਯੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਥ ਸ ਏਵਾਹੰ|
71 Toen zeiden ze: Wat hebben we nog getuigenis nodig? We hebben het zelf uit zijn eigen mond gehoord.
ਤਦਾ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਰ੍ਤਿਹ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੇ(ਅ)ਨ੍ਸਸ੍ਮਿਨ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਕਿੰ ਪ੍ਰਯੋਜਨੰ? ਅਸ੍ਯ ਸ੍ਵਮੁਖਾਦੇਵ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਮ੍|
