Klaagliederen 5

1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:

ئەی یەزدان، بەبیرت بێتەوە چیمان بەسەرهات، تەماشا بکە و ڕیسواییەکەمان ببینە.

2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.

میراتەکەمان بۆ نامۆکان بوو، ماڵمان بۆ بێگانە.

3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;

هەتیو و بێ باوک بووین، دایکانمان وەک بێوەژنن.

4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.

دەبێ ئەو ئاوە بکڕین کە دەیخۆینەوە دارەکانمان بە نرخ بۆمان دێت.

5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!

ئەوانەی ڕاومان دەنێن زۆر نزیک بوونەوە، ماندوو دەبین و حەوانەوەمان نییە.

6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!

دەستمان لە میسری و ئاشورییەکان پانکردەوە بۆ بەدەستهێنانی نانی پێویست.

7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:

باوکانمان گوناهیان کرد، نەمان، ئێمەش سزاکەیان وەردەگرین.

8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.

کۆیلەکان فەرمانڕەوایەتیمان دەکەن، کەس نییە لە دەستیان ڕزگارمان بکات.

9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;

بەهۆی شمشێر لە چۆڵەوانی ژیانمان لە مەترسیدایە هەتا بژێوی پەیدا دەکەین.

10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.

پێستمان وەک تەنوور سووتاوە، لەبەر برسیێتی برژاوین.

11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;

لە سییۆن دەستدرێژییان کردە سەر ژنان، پاکیزەکانیش لە شارۆچکەکانی یەهودا.

12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.

میران بە دەستیانەوە هەڵدەواسرێن، ڕێز لە پیران ناگیرێت.

13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;

لاوانیان دەهاڕدرێن، منداڵان لەژێر بارەداردا بەلادادێن.

14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.

پیران دەستیان لە دەروازە هەڵدەگرن، لاوانیش وازیان لە گۆرانی هێنا.

15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,

خۆشی دڵمان نەما، شاییمان بوو بە شیوەن.

16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!

تاجی سەرمان کەوت. قوڕبەسەرمان، چونکە گوناهمان کرد!

17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:

لەبەر ئەم شتانە دڵمان داهێزرا، لەبەر ئەم ڕووداوانە بەرچاومان تاریک بوو،

18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.

لەبەر کێوی سییۆن، وێران بوو، چەقەڵ هاتوچۆی تێدا دەکەن.

19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!

ئەی یەزدان، تۆ بۆ هەتاهەتایە حوکم دەکەیت، تەختی تۆ نەوە دوای نەوە بەردەوام دەبێت.

20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?

بۆچی بەردەوام لەبیرمان دەکەیت؟ بۆچی کاتێکی درێژ بەجێمان دەهێڵیت؟

21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!

ئەی یەزدان، بمانگەڕێنەوە بۆ لای خۆت، هەتا بگەڕێینەوە، وەک جاران ڕۆژانمان نوێ بکەرەوە،

22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!

یان تۆ زۆر لێمان تووڕە بوویت و بە تەواوی ئێمەت ڕەتکردووەتەوە؟