Klaagliederen 5
1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
Aw Angraeng, kaicae nuiah kapha hmuen to poek ah; ka tongh o ih kasae thuihaih hae khen ah loe, poek ah.
2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
Kaicae ih qawk loe minawk ban ah phak boih boeh, kaicae ih imnawk doeh prae kalah kaminawk ban ah phak boih boeh.
3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
Kaicae loe naqah hoi ampa tawn ai kami ah ni ka oh o boeh, kam nonawk doeh lamhmai ah oh o boeh.
4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
Naek hanah tui to ka qan o moe, tik hanah thing to ka qan o boeh.
5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
Kaicae loe anghak ai ah tok ka sak o, hmuen phawh loiah kaicae ih tahnong loe kong thai ai boeh.
6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
Caaknaek khawt buh ka hak o thai hanah, Izip hoi Assyria kaminawk khaeah kang paek o.
7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
Kaicae ampanawk loe zae o moe, om o ai boeh; nihcae zaehaih to ka zok o boeh.
8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
Misongnawk mah kaicae to uk boeh, nihcae ban thung hoi loisak kami to om ai.
9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
Zit kaom praezaek ih sumsen pongah, kaicae loe duekhaih hoi hinghaih salakah takaw to ka pakrong o.
10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
Zok amthlam loiah kaicae ih nganhin doeh omthuh baktiah amnum boeh.
11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
Nihcae mah Zion ih nongpatanawk hoi Judah ih tanglanawk to zae o haih.
12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
Angraengnawk to angmacae ban hoiah bangh o moe, kacoehtanawk to azat thok ah a sak o.
13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
Cang kaeh hanah thendoengnawk to naeh o, nawktanawk to thing aput o sak.
14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
To khongkha thungah kacoehtanawk akun o sak ai, thendoengnawk doeh katoeng kruek o ai boeh.
15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
Palung anghoehaih azaem ving boeh pongah, hnawhaih doeh palungsethaih ah angcoeng lat boeh.
16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
Kaicae lu ih angraeng lumuek loe krak ving boeh; ka zae o boeh pongah khosak ka bing o boeh!
17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
To pongah kaicae ih palungthin loe zai sut boeh; hae hmuennawk pongah kaicae ih mik amtueng ai boeh.
18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
Kami angqai krangah kaom, Zion mae loe tasuinawk mah paqaih o haih boeh.
19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
Aw Angraeng, nang loe dungzan ah na cak poe; na angraeng tangkhang loe adung boih khoek to cak poe.
20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
Tipongah kaicae nang pahnet poe moe, atue kasawk ah nang pahnawt ving loe?
21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
Aw Angraeng, kaicae hae nangmah khaeah amlaemsak ah; to tih nahaeloe kam laem o let tih; kaicae ih atuenawk loe canghnii ih atue baktiah omsak let ah.
22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
Toe kaicae hae nang pahnawt zuep ai moe, palung nang phui thuih hmoek ai nahaeloe, na pathawk let rae ah.
