Klaagliederen 5

1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:

Ya Rəbb, başımıza gələni yada sal Gör bu xəcalətimizi, buna nəzər sal.

2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.

İrs torpağımız yadellilərin əlinə keçib, Evlərimiz əcnəbilərə verilib.

3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;

Atalarımız öldü, yetim qaldıq, Analarımız dul qaldı.

4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.

Suyumuzu pulla alıb içirik, Pulla odun almağa məcburuq.

5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!

Bizi qovub başımızdan basırlar, Yorulmuşuq, bizi rahat qoymurlar.

6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!

Doyunca çörək yemək üçün Misirə, Aşşura əl açmışıq.

7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:

Ata-babalarımız günah işlədərək keçib-getdi, Təqsirlərinin cəzası üstümüzə yükləndi.

8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.

Qullar bizə hökmran olub, Bizi onların əlindən qurtaran yoxdur.

9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;

Çöldəki qılınca görə, Canımız bahasına çörək qazanırıq.

10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.

Aclıq bizi yandırıb-yaxdığına görə Dərimiz qaralıb, kürəyə bənzəyir.

11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;

Sionda qadınlar, Yəhuda şəhərlərindəki bakirə qızlar zorlanır.

12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.

Başçılar əllərindən asılıb, Ağsaqqallar hörmətdən düşüb.

13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;

Məcburiyyət qarşısında cavanlar əl dəyirmanını çəkir, Oğlanlar odun yükləri altında səndələyir.

14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.

Şəhər darvazasında ağsaqqallar oturmur, Gənclər çalğı alətlərində çalmır.

15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,

Ürəyimizdən şadlıq çəkilib, Oyunlarımız yasa çevrilib.

16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!

Başımızın tacı düşüb, Vay halımıza! Çünki günah işlətmişik.

17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:

Buna görə ürəklərimiz çəkilib, Gözlərimiz qaralıb,

18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.

Çünki Sion dağı viran qalıb, Üstündə tülkülər gəzib-dolaşır.

19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!

Sən isə, ya Rəbb, əbədi hökmransan, Nəsildən-nəslə qədər taxtında oturacaqsan.

20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?

Uzun zamandan bəri niyə bizi bu qədər tərk etmisən? Niyə bizi bu qədər uzun müddətə tərk etmisən?

21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!

Ya Rəbb, bizi Özünə qaytar, Təzədən əvvəlki günlərimizə qayıdaq!

22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!

Yoxsa hüzurundan bizi tamamilə atmısan, Bizə qarşı hədsiz qəzəblənmisən?