Klaagliederen 3
1 Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
