Job 8

1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:

Tad Bildads no Šuhas atbildēja un sacīja:

2 Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?

Cik ilgi tu tā gribi runāt? tavas mutes vārdi ir kā stiprs vējš, kas greznojās.

3 Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:

Vai Dievs pārgrozītu tiesu, un tas Visuvarenais pārgrozītu taisnību?

4 Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!

Kad tavi bērni pret Viņu grēkojuši, tad Viņš tos arī nodevis viņu grēku varā.

5 Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:

Bet ja tu pie laika to stipro Dievu meklēsi un no tā Visuvarenā žēlastības lūgsies,

6 Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;

Ja tu šķīsts būsi un taisns, tad Viņš tevi gan uzlūkos un atkal uztaisīs tavas taisnības dzīvokli.

7 Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.

Un ja tu iesākumā biji sīks, pēcgalā tu būsi ļoti liels.

8 Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!

Jo vaicā jel tiem senajiem, un liec vērā, ko viņu tēvi piedzīvojuši.

9 Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;

Jo mēs esam vakarēji un nezinām nenieka; jo mūsu dienas ir kā ēna virs zemes.

10 Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:

Viņi tevi gan mācīs un tev sacīs un no savas sirds runās.

11 Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?

Vai ašķi aug bez dūņām, vai niedres izaug bez ūdens?

12 Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:

Vēl zaļo, netiek plūktas, bet nokalst ātrāki nekā visa cita zāle.

13 Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!

Tā iet visiem, kas Dievu aizmirst, un blēža cerība iet bojā,

14 Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;

Viņa drošums iznīkst, un viņa patvērums ir kā zirnekļa tīkls.

15 Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.

Viņš atslienas pie sava nama, bet tas nestāv, viņš gan pie tā turas, bet tas nepastāv.

16 Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;

Gan viņš ir zaļš, saulei spīdot, un viņa zari izplešas viņa dārzā,

17 Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.

Viņa saknes vijās ap akmeņiem un ķērās pie mūra ēkas.

18 Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!

Kad viņš to izdeldē no viņa vietas, tad šī viņu aizliedz: Es tevi neesmu redzējusi.

19 Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.

Redzi, tāds ir viņa ceļa prieks, un no pīšļiem izaug atkal citi.

20 Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.

Redzi, Dievs neatmet sirdsskaidro, un neņem bezdievīgo pie rokas.

21 Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;

Kamēr Viņš tavu muti piepildīs ar smiešanos un tavas lūpas ar gavilēšanu,

22 Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!

Tavi ienaidnieki taps apģērbti ar kaunu, un bezdievīgo dzīvokļa vairs nebūs.