Job 5

1 Roep maar: er is niemand, die u antwoord geeft; Tot wien van de heiligen wilt ge u wenden?

Қени, илтиҗа қилип бақ, саңа җавап қилғучи бармекин? Муқәддәсләрниң қайсисидин панаһ тиләйсән?

2 Het is dus de wrevel, die den dwaas vermoordt, De gramschap doodt dus den zot.

Чүнки ахмақниң аччиғи өзини өлтүриду, Қәһри наданниң җениға замин болиду.

3 Ik heb den dwaas wel wortel zien schieten, Maar plotseling verrotte zijn akker;

Мән өз көзүм билән ахмақниң йилтиз тартқанлиғини көргәнмән; Лекин шу һаман униң маканини «Ләнәткә учрайду!» дәп билдим,

4 Zijn kinderen werden van hulp verstoken, Reddeloos vertrapt in de poort;

Униң балилири аманлиқтин жирақтур; Улар шәһәр дәрвазисида сот қилинғанда бастурулди; Уларға һеч ким һимайичи болмайду.

5 Wat zij hebben geoogst, eet een hongerige op, En de dorstige rooft en drinkt de melk van hun kudde

Униң һосулини ачлар йәп түгитиду; Улар һәтта тикән арисида қалғанлириниму елип түгитиду; Қилтақчиму униң мал-мүлүклирини жутувелишқа тәйяр туриду.

6 Want het kwaad schiet niet op uit het stof, En de rampspoed ontspruit uit de aarde niet:

Чүнки аваричилик әзәлдин топидин үнүп чиқмайду, Күлпәтму йәрдин өсүп чиққанму әмәс.

7 Maar het is de mens, die zichzelf de rampspoed verwekt, Zoals de vonken naar boven spatten!

Бирақ учқун жуқуриға учидиғандәк, Инсан күлпәт тартишқа туғулғандур.

8 Ik, ik wend mij tot God, En leg mijn zaak aan de Godheid voor:

Орнуңда мән болсам, Тәңриғила мураҗиәт қилаттим, Мән ишимни Худайимғила тапшуриветәттим.

9 Hij, die grootse en ondoorgrondelijke dingen wrocht En ontelbare wonderen;

У һесапсиз карамәтләрни, Сан-санақсиз мөҗизиләрни яритиду.

10 Die regen over de aarde zendt, En water over de velden giet;

У йәргә ямғур тәқдим қилиду; У дала үстигә су әвәтип бериду.

11 Die de nederigen op de hoogte verheft, En treurenden het hoogste geluk doet smaken.

У пәс орунда туридиғанларниң мәртивисини үстүн қилиду; Матәм тутқанлар аманлиққа көтирилиду.

12 Die de plannen der sluwen verijdelt, Zodat hun handen de ontwerpen niet ten uitvoer brengen;

У һейлигәрләрниң нийәтлирини бекар қиливетиду, Нәтиҗидә улар ишини пүттүрәлмәйду.

13 Die de wijzen vangt in hun eigen list, Zodat de toeleg der slimmen mislukt,

У мәккарларни өз һейлигәрлигидин қапқанқа алиду; Әгирләрниң нәйрәңлири еқитип кетилиду.

14 En midden op de dag zij op duisternis stuiten, En rondtasten op klaarlichte dag, zoals in de nacht;

Күндүздә улар қараңғулуққа учрайду; Чүштә түн кечидәк силаштуруп маңиду.

15 Maar die de geplaagden redt uit hun hand, Den arme uit de greep van den sterke:

Бирақ у мискинләрни мәккарларниң қиличи вә ағзидин қутқузиду, Уларни күчлүкләрниң чаңгилидин қудрәтлик қоли билән қутқузиду.

16 Zodat er weer hoop voor den zwakke is, En het onrecht de mond sluit.

Шуңа, аҗизлар үчүн үмүт туғулиду, Қәбиһлик ағзини юмиду.

17 Gelukkig, gij mens, dien God kastijdt: Versmaad dus de straf van den Almachtige niet!

Қара, Тәңри ибрәт бәргән адәм бәхитликтур, Шуңа, Һәммигә Қадирниң тәрбийисигә сәл қарима җуму!

18 Want Hij wondt, maar verbindt, Hij kwetst, maar zijn handen genezen.

Чүнки У адәмни яриландуриду, андин ярини таңиду; У санҗийду, бирақ Униң қоллири йәнә сақайтиду.

19 Uit zes noden zal Hij u redden, En in de zevende treft u geen kwaad:

У сени алтә қийинчилиқтин қутқузиду; Һәтта йәттә күлпәттә һеч қандақ яманлиқ саңа тәгмәйду.

20 In hongersnood redt Hij u van de dood, In de oorlog uit de greep van het zwaard;

Ачарчилиқта У сениң үлүмиңгә, Урушта У саңа урулған қилич зәрбисигә ниҗаткар болиду.

21 Gij zijt veilig voor de gesel der tong, Zonder vrees voor het dreigend geweld.

Сән зәһәрлик тилларниң зәрбисидиму башпанаһлиқ ичигә йошурунисән, Вәйранчилиқ кәлгәндә униңдин һеч қорқмайдиған болисән.

22 Met geweld en gebrek zult ge lachen, Voor wilde beesten niet vrezen:

Вәйранчилиқ вә қәһәтчилик алдида күлүпла қойисән; Йәр йүзидики һайванлардинму һеч қорқмайсән.

23 Want ge hebt een verbond met de stenen op het veld, En het wild gedierte leeft in vriendschap met u

Сән даладики ташлар билән әһдидаш болисән; Явайи һайванларму сән билән енақ өтиду.

24 Dan weet ge, dat uw tent in vrede is, Ge niets vermist, als ge uw woning doorzoekt;

Сән чедириңниң теч-аманлиқта болидиғанлиғини билип йетисән; Мал-мүлкүңни едитлисәң, һәммә немәңниң тәл екәнлигини байқайсән.

25 Dan weet ge, dat uw nageslacht talrijk zal zijn, Uw spruiten als het gras op het veld.

Нәслиң көп болидиғанлиғини, Пәрзәнтлириңниң от-чөптәк көп екәнлигини билисән.

26 Eerst in uw ouderdom daalt ge ten grave, Zoals de schoof wordt binnengehaald, als het tijd is!

Сән өз вақтидила йетилип жиғилған бир бағ буғдайдәк, Пәқәт вақит-саитиң пишип йетилгәндила йәрлигиңгә кирисән.

27 Zie, dit hebben we nagespeurd, en zó is het; Luister er naar, en neem het ter harte!

Биз өзимиз буни тәкшүрүп көргәнмиз — улар һәқиқәтән шундақтур. Шуңа өзүң аңлап бил, буларни өзүңгә тәтбиқлап ойлап бақ».