Job 41

1 Vangt gij den Krokodil met de angel, Bindt ge hem de tong met koorden vast;

Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

2 Steekt ge hem een stok door de neus, Haalt ge een ring door zijn kaken;

Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

3 Zal hij heel veel tot u smeken, Of lieve woordjes tot u richten?

Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

4 Zal hij een contract met u sluiten, En neemt ge hem voorgoed in uw dienst;

Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

5 Kunt ge met hem als met een vogeltje spelen, Bindt ge hem voor uw dochtertjes vast;

Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

6 Kunnen uw makkers hem verhandelen, En onder de venters verdelen?

Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

7 Kunt ge zijn huid met spiesen beplanten, Zijn kop met een vissersharpoen?

Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

8 Probeer eens, de hand op hem te leggen, Maar denk aan de strijd; ge doet het zeker niet weer,

Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

9 Want uw hoop komt vast bedrogen uit! Reeds bij zijn aanblik wordt men neergeslagen

Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

10 Er is niemand vermetel genoeg, hem te wekken. Wie houdt voor hem stand,

Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

11 Wie treedt tegen hem op, en blijft ongedeerd: Onder de ganse hemel Is er niet één!

Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

12 Ik wil niet zwijgen over zijn leden, Maar spreken over zijn nooit geëvenaarde kracht.

Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

13 Wie heeft ooit zijn kleed opgelicht, Is doorgedrongen tussen zijn dubbel kuras?

Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

14 Wie opent de dubbele deur van zijn muil; Rondom zijn tanden verschrikking!

Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

15 Zijn rug is als rijen van schilden, Die als een muur van steen hem omsluiten

[Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

16 Het een ligt vlak naast het ander, Geen tocht kan er door;

Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

17 Ze grijpen aan elkander vast, En sluiten onscheidbaar aaneen.

Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

18 Door zijn niezen danst het licht, Zijn ogen zijn als de wimpers van het morgenrood;

Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

19 Uit zijn muil steken toortsen, En schieten vuurvonken uit;

Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

20 Er stijgt rook uit zijn neusgaten op, Als uit een dampende en ziedende ketel.

Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

21 Zijn adem zet kolen in vuur, Uit zijn bek stijgen vlammen omhoog;

Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

22 In zijn nek zetelt kracht, Ontsteltenis danst voor hem uit;

W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

23 Zijn vleeskwabben sluiten stevig aaneen, Onbeweeglijk aan hem vastgegoten;

Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

24 Zijn hart is vast als een kei, Hecht als een onderste molensteen:

Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

25 Voor zijn majesteit sidderen de baren Trekken de golven der zee zich terug.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Het zwaard, dat hem treft, is er niet tegen bestand, Geen lans, geen speer en geen schicht.

Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

27 Hij rekent het ijzer voor stro, Voor vermolmd hout het koper;

Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

28 Geen pijlen jagen hem op de vlucht, Slingerstenen zijn hem maar kaf;

Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

29 Een werpspies schijnt hem een riet, Hij lacht om het suizen der knots.

Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

30 Onder zijn buik zitten puntige scherven, Als een dorsslee krabt hij ermee op het slijk;

Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

31 Hij doet de afgrond koken als een ketel, Verandert de zee in een wierookpan;

Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

32 Achter hem aan een lichtend spoor, Als had de afgrond zilveren lokken.

Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

33 Zijns gelijke is er op aarde niet; Geschapen, om niemand te vrezen;

Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

34 Op al wat trots is, ziet hij neer, Hij is koning over alle verscheurende beesten!

Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.