Job 39

1 Kent gij de tijd, waarop de gemzen springen, Neemt gij het jongen der hinden waar;

“Ka san lokacin da awakin kan dutse suke haihuwa? Ko ka taɓa lura da yadda batsiya take haihuwa?

2 Telt gij de maanden van haar dracht, Bepaalt gij de dag, dat zij werpen?

Kana ƙirga watanni nawa suke yi kafin su haihu? Ka san lokacin da suke haihuwa?

3 Ze krommen zich, drijven haar jongen uit, En haar weeën zijn heen;

Suna kwanciya su haifi’ya’yansu; naƙudarsu ta ƙare bayan sun haihu.

4 Haar jongen worden sterk, groeien op in de steppe, Lopen weg, en keren niet tot haar terug!

’Ya’yansu suna girma kuma suna girma cikin ƙarfi a jeji; sukan tafi ba su dawowa.

5 Wie heeft den woudezel in vrijheid gelaten, Wie dien wilde de boeien geslaakt,

“Wane ne yake sakin jakin dawa yă bar shi? Wane ne yake kunce igiyoyinsu?

6 Hem, wien Ik de woestijn tot woning gaf, De zilte steppe tot verblijf;

Na sa jeji yă zama gidansa ƙasar gishiri kuma ta zama wurin zamansa.

7 Die spot met het lawaai van de stad, Die zich niet stoort aan het razen der drijvers;

Yana dariyar hargitsin da yake faruwa a cikin gari; ba ya jin tsawar mai tuƙa shi.

8 Die de bergen als zijn weide doorsnuffelt, En naar al wat groen is, neust.

Yana kiwo a kan tuddai don abincinsa yana neman kowane ɗanyen abu mai ruwan ciyawa.

9 Wil de woudos ù dienen, Aan ùw krib overnachten;

“Ko ɓauna zai yarda yă zauna a wurin sa wa dabbobi abinci? Zai tsaya a ɗakin dabbobinka da dare?

10 Slaat gij een touw om zijn nek, Egt hij de voren achter ú?

Ko za ka iya daure shi da igiya a kwarin kunya? Zai yi maka buɗar gonarka?

11 Vertrouwt ge op hem om zijn geweldige kracht, Laat ge aan hem uw arbeid over;

Ko za ka dogara da shi don yawan ƙarfinsa? Za ka bar masa nauyin aikinka?

12 Rekent ge op hem, om uw oogst te gaan halen, En uw graan op uw dorsvloer te brengen?

Ko za ka amince da shi yă kawo maka hatsinka gida yă tattara shi a masussuka?

13 Vrolijk klapwiekt de struis, De moeder van kostbare veren en pennen,

“Fikafikan jimina suna bugawa cike da farin ciki amma ba za su gwada kansu da fikafikan da na shamuwa ba.

14 Maar die haar eieren stopt in de grond, En ze uitbroeien laat op het zand.

Tana sa ƙwai nata a ƙasa kuma ta bar su su yi ɗumi a cikin ƙasa,

15 Ze vergeet, dat een voet ze vertrappen kan, Dat de wilde beesten ze kunnen verpletteren;

ba tă damu ko za a taka su a fasa su, ko waɗansu manyan dabbobi za su tattake su.

16 Ze is hard voor haar jongen, alsof het de hare niet zijn, Het deert haar niet, al is haar moeite vergeefs:

Tana tsananta wa’ya’yanta kamar ba nata ba ba tă damu da wahalar da ta sha ba.

17 Want God heeft haar de wijsheid onthouden, Geen verstand haar geschonken.

Gama Allah bai ba ta hikima ba ko kuma iya fahimta.

18 Toch rent ze weg, zodra de boogschutters komen, En spot met het paard en zijn ruiter!

Duk da haka sa’ad da ta buɗe fikafikanta ta shara da gudu tana yi wa doki da mai hawansa dariya.

19 Geeft gij het paard zijn heldenmoed, Hebt gij zijn nek met kracht bekleed;

“Ko kai ne kake ba doki ƙarfinsa kai kake rufe wuyansa da geza mai yawa?

20 Laat gij als een sprinkhaan het springen, Laat gij het hinniken, geweldig en fier?

Ko kai kake sa shi yă yi tsalle kamar fāra, ba ya jin tsoro sai dai a ji tsoronsa.

21 Het draaft door het dal, het juicht in zijn kracht, En stormt op de wapenen aan;

Yana takawa da ƙarfi yana jin daɗin ƙarfinsa yana shiga filin yaƙi gabagadi.

22 Het spot met angst, wordt nimmer vervaard, En deinst niet terug voor het zwaard.

Yana yi wa tsoro dariya ba ya jin tsoron kome; ba ya guje wa takobi.

23 Boven op zijn rug rammelt de koker met pijlen, Bliksemt de lans en de speer;

Kwari a baka yana lilo a gabansa kibiya da māshi suna wuce kansa.

24 Ongeduldig, onstuimig verslindt het de bodem, Niet meer te temmen, als de bazuinen weerschallen.

Yana kartar ƙasa da ƙarfi; ba ya iya tsayawa tsab sa’ad da ya ji busar ƙaho.

25 Bij iedere trompetstoot roept het: Hoera! Van verre reeds snuift het de strijd, De donderende stem van de leiders, Het schreeuwen der krijgers!

Da jin ƙarar ƙaho sai ya ce, ‘Yauwa!’ Ya ji ƙanshin yaƙi daga nesa, da ihun shugabannin yaƙi.

26 Stijgt de sperwer op door uw beleid, En slaat hij zijn vleugels uit naar het zuiden?

“Ko ta wurin hikimarka ce shirwa take firiya take kuma baza fikafikanta zuwa kudu?

27 Neemt op uw bevel de gier zijn vlucht, En bouwt hij zijn nest in de hoogte?

Ko da umarninka ne shaho yake firiya ya kuma yi sheƙarsa a can sama?

28 Hij woont en nestelt op rotsen, Op steile en ontoegankelijke klippen;

Yana zama a kan dutse yă zauna a wurin da dare; cikin duwatsu ne wurin zamansa.

29 Van daar beloert hij zijn prooi, Uit de verte spieden zijn ogen.

Daga can yake neman abincinsa; idanunsa suna gani daga nesa.

30 Zijn jongen slurpen bloed, Waar lijken liggen, hij is er terstond!

’Ya’yansa suna shan jini, inda akwai waɗanda aka kashe nan za a same shi.”