Job 36

1 Vierde rede: mag de mens God ter verantwoording roepen? Elihoe vervolgde, en sprak:

Zatím přidal Elihu, a řekl:

2 Heb nog een weinig geduld, en ik zal u onderrichten, Want er valt nog genoeg ten gunste van de Godheid te zeggen;

Postrp mne maličko, a oznámímť šíře; neboť mám ještě, co bych za Boha mluvil.

3 Ik wil mijn kennis tot het uiterste voeren, Om mijn Schepper te rechtvaardigen.

Vynesu smysl svůj zdaleka, a stvořiteli svému přivlastním spravedlnost.

4 Neen, mijn woorden liegen niet: Ge hebt met iemand te doen, die het eerlijk meent.

V pravdě, žeť nebudou lživé řeči mé; zdravě smýšlejícího máš mne s sebou.

5 Ja, God is groot: Hij veracht den rechtschapene niet;

Aj, Bůh silný mocný jest, aniž svých zamítá; silný jest, a srdce udatného.

6 Machtig: Hij laat den boze niet leven! Hij verschaft aan de verdrukten hun recht,

Neobživuje bezbožného, chudým pak k soudu dopomáhá.

7 Van de rechtvaardigen wendt Hij zijn ogen niet af; Hij zet ze bij koningen op de troon, Hoog plaatst Hij hun zetel voor eeuwig!

Neodvrací od spravedlivého očí svých, nýbrž s králi na stolici sází je na věky, i bývají zvýšeni.

8 Maar worden zij in boeien geklonken, In koorden van ellende gevangen,

Pakli by poutami sevříni byli, zapleteni jsouce provazy ssoužení:

9 Dan brengt Hij hun daardoor hun gedrag onder het oog, En hun zonden uit hoogmoed ontstaan;

Tudy jim v známost uvodí hřích jejich, a že přestoupení jejich se ssilila.

10 Zo opent Hij hun oor ter belering, En vermaant ze, zich van hun ongerechtigheid te bekeren.

A tak otvírá sluch jejich, aby se napravili, anobrž mluví jim, aby se navrátili od nepravosti.

11 Wanneer ze dan luisteren, en Hem weer dienen, Dan slijten ze hun dagen in geluk, Hun jaren in weelde;

Uposlechnou-li a budou-li jemu sloužiti, stráví dny své v dobrém, a léta svá v potěšení.

12 Maar wanneer ze niet willen horen, Dan gaan ze heen naar het graf, En komen om door onverstand.

Pakli neuposlechnou, od meče sejdou, a pozdychají bez umění.

13 En de verstokten, die er toornig om worden, En niet smeken, als Hij ze bindt:

Nebo kteříž jsou nečistého srdce, přivětšují hněvu, aniž k němu volají, když by je ssoužil.

14 Zij sterven al in hun jeugd, Hun leven vliedt heen in de jonge jaren.

Protož umírá v mladosti duše jejich, a život jejich s smilníky.

15 Hij redt dus den ellendige door zijn ellende, En opent zijn oor door zijn nood!

Vytrhuje, pravím, ssouženého z jeho ssoužení, a ty, jejichž sluch otvírá, v trápení.

16 Zo trekt Hij ook u uit de muil van ellende Inplaats daarvan zal het onbekrompen overvloed zijn, En het genot van een dis, met vette spijzen beladen.

A tak by i tebe přenesl z prostředku úzkosti na širokost, kdež není stěsnění, a byl by pokojný stůl tvůj tukem oplývající.

17 Maar oordeelt gij geheel als een boze zijn gericht zal u treffen,

Ale ty zasloužils, abys jako bezbožný souzen byl; soud a právo na tě dochází.

18 Pas dus op, dat de wrevel u geen straf komt brengen, Waarvan de grootste losprijs u niet zou ontslaan;

Jistě strach, aby tě neuvrhl Bůh u větší ránu, tak že by jakkoli veliká výplaty mzda, tebe nevyprostila.

19 Uw smeken tot Hem in de nood niets bereiken Al doet ge het ook uit al uw kracht.

Zdaliž by sobě co vážil bohatství tvého? Jistě ani nejvýbornějšího zlata, ani jakékoli síly neb moci tvé.

20 Laat de dwaasheid u toch niet bedriegen Om u te verheffen met hen, die wijs willen zijn;

Nechvátejž tedy k noci, v kterouž odcházejí lidé na místo své.

21 Wacht u ervoor, u tot de zonde te wenden, Want hierdoor juist werdt gij door ellende bezocht!

Hleď, abys se neohlédal na marnost, zvoluje ji raději, nežli ssoužení.

22 Zie, God is groot door zijn kracht: Wie is heerser als Hij?

Aj, Bůh silný nejvyšší jest mocí svou. Kdo jemu podobný učitel?

23 Wie schrijft Hem zijn weg voor, Wie zegt: Gij handelt verkeerd?

Kdo jemu vyměřil cestu jeho? Kdo jemu smí říci: Èiníš nepravost?

24 Denk er aan, dat ook gij zijn daden verheft, Die de stervelingen moeten bezingen,

Pamětliv buď raději, abys vyvyšoval dílo jeho, kteréž spatřují lidé,

25 Die iedere mens moet overwegen, Ieder mensenkind van verre beschouwt.

Kteréž, pravím, všickni lidé vidí, na něž člověk patří zdaleka.

26 Zie, God is groot: wij begrijpen Hem niet, Het getal van zijn jaren is zelfs niet te schatten!

Nebo Bůh silný tak jest veliký, že ho nemůžeme poznati, počet let jeho jest nevystižitelný.

27 Hij trekt uit de zee de druppels omhoog, Vervluchtigt de regen tot zijn nevel,

On zajisté vyvodí krůpěje vod, kteréž vylévají déšť z oblaků jeho,

28 Die de wolken naar beneden doet stromen, En op alle mensen doet storten;

Když se rozpouštějí oblakové, a kropí na mnohé lidi.

29 Wie begrijpt de sprei van de wolken En de gedaante van zijn tent?

(Anobrž vyrozumí-li kdo roztažení oblaků, a zvuku stánku jeho,

30 Zie, Hij spreidt zijn nevel uit over de zee, En houdt haar kolken bedekt.

Jak rozprostírá nad ním světlo své, aneb všecko moře přikrývá?

31 Want daarmee spijst Hij de volken En geeft Hij voedsel in overvloed.

Skrze ty věci zajisté tresce lidi, a též dává pokrmu hojnost.

32 In zijn handen verbergt Hij de bliksem, En zendt hem af op zijn doel;

Oblaky zakrývá světlo, a přikazuje mu ukrývati se za to, co je potkává.)

33 Zijn strijdkreet kondigt Hem aan, Zijn woede ontketent de storm!

Ohlašuje o něm zvuk jeho, též dobytek, a to hned, když pára zhůru vstupuje.