Job 34
1 Elihoe vervolgde en sprak:
Og Elihu tok til ords og sagde:
2 Gij wijzen, hoort naar mijn rede; Verstandigen, luistert naar mij:
«Vismenner, høyr på ordi mine! Kunnige folk, lyd no på meg!
3 Want het oor toetst de woorden, Zoals het gehemelte spijzen keurt.
For ordi prøver ein med øyro, som ein med gomen maten smakar.
4 We moeten zelf onderzoeken, wat recht is, Onder elkander beslissen wat goed is.
So lat oss no det rette velja og saman finna ut det gode!
5 Want Job heeft gezegd: Ik ben rechtschapen, Maar God onthoudt mij mijn recht;
For Job hev sagt: «Eg skuldfri er; min rett hev Gud ifrå meg teke;
6 Ondanks mijn recht moet ik lijden, Mijn wonde is ongeneeslijk, al ben ik niet schuldig!
tråss i min rett, stend eg som ljugar, uskuldig fekk eg ulivssår.»
7 Is er wel iemand als Job, Die godslastering als water drinkt,
Finst det vel nokon mann som Job? som gløyper hædings ord som vatn,
8 Die het gezelschap van boosdoeners opzoekt En met slechte lieden omgang heeft?
som held med illgjerdsmenner lag, hev umgang med gudlause folk?
9 Want hij zegt: Wat baat het den mens, In God zijn behagen te stellen!
For han hev sagt: «Kva gagnar det ein mann å vera ven med Gud?»
10 Verstandige lieden, hoort dus naar mij: Onmogelijk; God doet geen kwaad, de Almachtige geen onrecht;
Difor, de menn med vit, høyr meg! D’er langt frå Gud å vera gudlaus, frå Allvalds-Gud å gjera urett.
11 Want Hij vergeldt de mensen hun daden, Behandelt iedereen naar zijn gedrag!
Han løner mannen for hans gjerd, fer med han etter all hans ferd.
12 Waarachtig, God kan geen onrecht begaan, De Almachtige het recht niet verkrachten!
Nei, urettferdig er’kje Gud, og Allvald krenkjer ikkje retten.
13 Wie heeft de aarde onder zijn leiding gesteld Wie Hem met de hele wereld belast?
Kven let vel honom styra jordi? Og kven hev grunna jordheims-kringen?
14 Trekt Hij hun geest tot Zich terug, Neemt Hij tot Zich hun levensadem,
Um han på seg åleine tenkte og drog sin ande til seg att,
15 Dan sterft onmiddellijk alle vlees, Keert de mens terug tot stof!
då gjekk alt livande til grunns, og menneskja vart atter mold.
16 Zijt ge verstandig, luister hiernaar, En leen het oor aan mijn rede:
Um du er klok, so høyr på dette, og lyd på ljoden av mitt ord!
17 Kan Hij, die het recht zou haten, besturen; Kan de Alrechtvaardige onrecht bedrijven?
Kann ein som hatar retten, styra? Fordømer du den allrettvise?
18 Hij, die tot den koning zegt: Belial Tot de edelen: Booswicht;
Kann ein til kongen segja: «Niding!» Og til dei megtige: «Du brotsmann?»
19 Die vorsten niet voortrekt, Den arme niet achterstelt bij den rijke. Neen, ze zijn allen het werk zijner handen,
Til han som ei gjer skil på fyrstar, og ikkje vyrder rik mot fatig. Av di hans hand hev skapt deim alle?
20 En sterven plotseling, midden in de nacht; Rijken worden opgeschrikt, en gaan heen, Machtigen verdwijnen, al steekt men er de hand niet naar uit.
Dei andast brått og midt um natti, eit folk avjagast og kverv burt, stormenn forgjengst i hjelpeløysa.
21 Want zijn ogen zijn op de wegen der mensen gericht, En Hij ziet al hun schreden;
Hans augo ser til mannsens ferd, han skodar kvart eit stig han tek;
22 Er bestaat geen duister of donker, Waarin de boosdoeners zich kunnen verbergen.
det finst’kje skugge eller myrker der illgjerdsmenn kann løyna seg.
23 Neen, geen vaste tijd voor den mens, Om voor God ten gericht te verschijnen;
Han tarv’kje lenge sjå på mannen fyrr han lyt møta Gud til doms.
24 Hij verplettert den machtige zonder verhoor, En stelt anderen voor hem in de plaats.
Han utan forhøyr storfolk krasar og andre set i deira stad.
25 Hij geeft dus acht op hun daden, Hij stort ze omver in de nacht;
Han kjennar heile deira verk og gjev um natti deim til tyning.
26 Ze worden verbrijzeld tot straf voor hun boosheid, Hij tuchtigt ze op de plaats, waar allen het zien.
Han tuktar deim som illgjerdsmenner, ein stad der alle kann det sjå,
27 Want van Hem zijn ze afgeweken, En hebben op geen van zijn paden gelet;
dei som hev vike burt frå han og ikkje hev hans vegar fylgt -
28 Ze hebben het kermen der armen tot Hem doen komen, Zodat Hij het klagen der ellendigen hoort.
so han kann høyra armods klaga og jammerskrik frå undertrykte.
29 Hield Hij Zich stil, wie zou ze beschuldigen Bedekte Hij zijn gelaat, wie wees hen terecht? Neen, Hij houdt volk en eenling in het oog,
Fær han det stilt, kven vil fordøma? Løyner han seg - kven kann då sjå han? - for folkemugen og for mannen,
30 Opdat geen boze regeert, het volk niet zondigt.
so ikkje gudlaus mann skal råda og vera snaror yver folket.
31 Maar als de boze tot God zegt: Ik heb gedwaald, Doch ik wil niet meer zondigen;
For segjer ein vel so til Gud: «Ovmodigt hev eg bore meg; eg vil ikkje lenger vera vond.
32 Onderricht mij, totdat ik tot inzicht kom; Heb ik misdaan, ik doe het niet meer!
Vis du meg det eg ikkje ser! hev eg gjort synd, vil eg snu um?»
33 Moet Hij, volgens u, het dan toch maar vergelden, Omdat gij zijn gerechtigheid anders misprijst? Gij hebt te beslissen, niet ik; Spreek dus uit, wat ge meent!
Skal han då straffa som du tykkjer? D’er du som er den misnøgde; so lyt du velja, ikkje eg; og du fær segja det du veit.
34 Verstandige mensen zullen mij zeggen, Met den wijzen man, die mij hoort:
Dei kloke folk vil segja til meg, og kvar ein vismann som meg høyrer:
35 Job heeft niet verstandig gesproken, Zijn rede getuigt niet van inzicht.
«Job talar ikkje med forstand hans ord er utan ettertanke.»
36 Waarachtig, Job zal ten einde toe worden beproefd, Om zijn antwoorden, boosdoeners waardig;
Gjev Job må allstødt verta prøvd for sine svar på nidings vis!
37 Want hij heeft bij zijn zonde de misdaad gevoegd, Ons te honen, en tegen God een grote mond op te zetten!
For han legg brotsverk til si synd og ber seg vyrdlaust millom oss, og talar mange ord mot Gud.»
