Job 33

1 Luister nu, Job, naar mijn rede, En leen het oor aan heel mijn betoog.

No azért halld meg csak Jób az én szavaimat, és vedd füledbe minden beszédemet!

2 Zie, ik heb mijn mond geopend, Mijn tong in mijn gehemelte spreekt;

Ímé, megnyitom már az én szájamat, és a beszéd nyelvem alatt van már.

3 Mijn hart stort woorden van wijsheid uit, Mijn lippen verkonden duidelijke taal!

Igaz szívből származnak beszédeim, tiszta tudományt hirdetnek ajkaim.

4 De geest van God heeft mij gemaakt, De adem van den Almachtige mij het leven geschonken;

Az Istennek lelke teremtett engem, és a Mindenhatónak lehellete adott nékem életet.

5 Antwoord mij dus, zo ge kunt; Houd u gereed, stel u tegen mij op!

Ha tudsz, czáfolj meg; készülj fel ellenem és állj elő!

6 Ik ben dus voor God aan u gelijk, Ook ik ben gekneed uit leem:

Ímé, én szintúgy Istené vagyok, mint te; sárból formáltattam én is.

7 Dus behoeft u geen vrees voor mij te verschrikken Mijn hand niet zwaar u te drukken.

Ímé, a tőlem való félelem meg ne háborítson; kezem nem lészen súlyos rajtad.

8 Ge hebt voor mijn eigen oren verklaard, En ik heb uw woorden verstaan:

Csak az imént mondtad fülem hallatára, hallottam a beszédnek hangját:

9 "Ik ben rein, zonder zonde, Ik ben zuiver, op mij rust geen schuld!"

Tiszta vagyok, fogyatkozás nélkül: mocsoktalan vagyok, bűn nincsen bennem.

10 "Toch vindt Hij klachten tegen mij, En behandelt mij als zijn vijand;

Ímé, vádakat talál ki ellenem, ellenségének tart engem!

11 Hij steekt mijn voeten in het blok, Bespiedt al mijn gangen.

Békóba veti lábaimat, és őrzi minden ösvényemet.

12 Zie, als ik roep, antwoordt Hij niet Want God is groter dan een mens!"

Ímé, ebben nincsen igazad – azt felelem néked – mert nagyobb az Isten az embernél!

13 Hoe hebt ge Hem durven verwijten, Dat Hij op geen van uw woorden antwoord geeft?

Miért perelsz vele? Azért, hogy egyetlen beszédedre sem felelt?

14 Het is, omdat God slechts eenmaal spreekt, En het geen tweede keer herhaalt:

Hiszen szól az Isten egyszer vagy kétszer is, de nem ügyelnek rá!

15 In een droom, in een nachtelijk visioen In de sluimering op de sponde.

Álomban, éjjeli látomásban, mikor mély álom száll az emberre, és mikor ágyasházokban szenderegnek;

16 Dan opent Hij het oor van de mensen, En verschrikt hen door zijn visioenen,

Akkor nyitja meg az emberek fülét, és megpecsételi megintetésökkel.

17 Om den mens van trots te weerhouden, Den man voor hoogmoed te behoeden;

Hogy eltérítse az embert a rossz cselekedettől, és elrejtse a kevélységet a férfi elől.

18 Om zo zijn ziel voor de groeve te bewaren, Zijn leven voor de gang naar het graf.

Visszatartja lelkét a romlástól, és életét hogy azt fegyver ne járja át.

19 Dan kastijdt Hij hem door smart op zijn sponde, Door een koorts in zijn beenderen zonder eind,

Fájdalommal is bünteti az ő ágyasházában, és csontjainak szüntelen való háborgásával.

20 Zodat zijn leven van het brood gaat walgen, Zijn ziel van de begeerlijkste spijs;

Úgy, hogy az ő ínye undorodik az ételtől, és lelke az ő kedves ételétől.

21 Zijn vlees slinkt zienderogen weg, Zijn gebeente, eens onzichtbaar, ligt bloot.

Húsa szemlátomást aszik le róla; csontjai, a melyeket látni nem lehetett, kiülnek.

22 Maar zelfs als zijn ziel het graf al nabij is, Zijn leven het oord van de doden: Zo hij besluit in zijn hart, zich tot God te keren En hij zijn dwaasheid erkent:

És lelke közelget a sírhoz, s élete a halál angyalaihoz.

23 Dan treedt er voor hem een engel op, Een tolk, een uit de duizend. Dan wijst hij den mens op zijn plicht,

Ha van mellette magyarázó angyal, egy az ezer közül, hogy az emberrel tudassa kötelességét;

24 Ontfermt zich zijner, en spreekt: Laat hem toch niet in de groeve dalen, Ik heb zijn losprijs gevonden

És az Isten könyörül rajta, és azt mondja: Szabadítsd meg őt, hogy ne szálljon a sírba; váltságdíjat találtam!

25 Zijn vlees worde frisser dan in zijn jeugd, Hij kere tot zijn jonkheid terug!

Akkor teste fiatal, erőtől duzzad, újra kezdi ifjúságának napjait.

26 Dan laat God Zich verbidden; genadig neemt Hij hem aan, Doet hem zijn aanschijn met jubel aanschouwen, En schenkt den mens zijn gerechtigheid terug.

Imádkozik Istenhez és ő kegyelmébe veszi, hogy az ő színét nézhesse nagy örömmel, és az embernek visszaadja az ő igazságát.

27 Dan juicht hij het uit voor de mensen, en zegt: Ik heb gezondigd, het recht verdraaid, Maar Hij heeft het niet op mij gewroken!

Az emberek előtt énekel és mondja: Vétkeztem és az igazat elferdítettem vala, de nem e szerint fizetett meg nékem;

28 Zo behoedt Hij zijn ziel voor de gang naar het graf, En verlustigt zijn leven zich in het licht!

Megváltotta lelkemet a sírba szállástól, és egész valóm a világosságot nézi.

29 Zie, dit alles doet God Tweemaal, driemaal met een mens:

Ímé, mindezt kétszer, háromszor cselekszi Isten az emberrel,

30 Hij brengt zijn leven terug van het graf, En bestraalt hem met het levenslicht!

Hogy megmentse lelkét a sírtól, hogy világoljon az élet világosságával.

31 Luister dus, Job, en hoor naar mij; Zwijg stil, en laat het spreken aan mij.

Figyelj Jób, és hallgass meg engem; hallgass, hadd szóljak én!

32 Hebt ge dan iets te zeggen, antwoord mij; Spreek dan, want ik geef u gaarne gelijk.

Ha van mit mondanod, czáfolj meg; szólj, mert igen szeretném a te igazságodat.

33 Zo niet, luister naar mij, En zwijg, ik zal u wijsheid leren!

Ha pedig nincs, hallgass meg engem, hallgass és megtanítlak téged a bölcseségre!