Job 31
1 Toch had ik een verbond met mijn ogen gesloten, Om niet te kijken naar een maagd.
Szövetségre léptem szemeimmel, és hajadonra mit sem ügyeltem.
2 Want wat is het lot, door God in den hoge beschikt, Het erfdeel door den Almachtige daarboven bepaald?
És mi volt jutalmam Istentől felülről; vagy örökségem a Mindenhatótól a magasságból?
3 Het is de ondergang voor den ongerechte, Voor den boosdoener onheil!
Avagy nem az istentelent illeti-é romlás, és nem a gonosztevőt-é veszedelem?
4 Slaat Hij mijn wegen niet gade, En telt Hij al mijn schreden niet?
Avagy nem láthatta-é utaimat, és nem számlálhatta-é meg lépéseimet?
5 Ben ik ooit met leugens omgegaan, Of heeft zich mijn voet gerept tot bedrog?
Ha én csalárdsággal jártam, vagy az én lábam álnokságra sietett:
6 God wege mij slechts op een eerlijke schaal, En Hij zal mijn onschuld moeten erkennen!
Az ő igazságának mérlegével mérjen meg engem, és megismeri Isten az én ártatlanságomat!
7 Indien mijn tred is afgeweken Van het rechte pad; Mijn hart mijn ogen achterna is gelopen, Of smetten aan mijn handen kleven:
Ha az én lépésem letért az útról és az én lelkem követte szemeimet, vagy kezeimhez szenny tapadt:
8 Dan moge ik zaaien, een ander het eten, En wat ik geplant heb, worde uitgerukt!
Hadd vessek én és más egye meg, és tépjék ki az én maradékaimat gyökerestől!
9 Indien mijn hart is verleid door een vrouw, Ik geloerd heb aan de deur van mijn naaste:
Ha az én szívem asszony után bomlott, és leselkedtem az én felebarátomnak ajtaján:
10 Dan moge mijn vrouw voor een ander malen, En mogen anderen haar bezitten;
Az én feleségem másnak őröljön, és mások hajoljanak rája.
11 Want dat zou een schanddaad zijn, En een halszaak voor het gerecht!
Mert gyalázatosság volna ez, és birák elé tartozó bűn.
12 Dan brande een vuur tot het dodenrijk En vertere heel mijn bezit!
Mert tűz volna ez, a mely pokolig emésztene, és minden jövedelmemet tövestől kiirtaná. (questioned)
13 Indien ik het recht van mijn slaaf heb verkracht, Of van mijn slavin, met mij in geschil:
Ha megvetettem volna igazát az én szolgámnak és szolgálómnak, mikor pert kezdtek ellenem:
14 Wat zou ik doen, als God Zich verhief, Wat Hem antwoorden, als Hij de zaak onderzocht?
Mi tevő lennék, ha felkelne az Isten, és ha meglátogatna: mit felelnék néki?
15 Heeft Hij, die mij in de moederschoot schiep, ook hen niet gemaakt, Heeft niet Een en Dezelfde ons in haar lichaam gevormd?
Nem az teremtette-é őt is, a ki engem teremtett anyám méhében; nem egyugyanaz formált-é bennünket anyánk ölében?
16 Heb ik ooit een arme een bede geweigerd, De ogen van een weduwe laten versmachten;
Ha a szegények kivánságát megtagadtam, és az özvegy szemeit epedni engedtem;
17 Heb ik ooit alleen mijn brood genuttigd, En de wees daarvan niet mee laten eten?
És ha falatomat egymagam ettem meg, és az árva abból nem evett;
18 Neen, van kindsbeen af bracht ik hem groot als een vader, Van de moederschoot af ben ik haar leidsman geweest.
Hiszen ifjúságom óta, mint atyánál nevekedett nálam, és anyámnak méhétől kezdve vezettem őt!
19 Heb ik ooit een zwerver zonder kleding gezien, Of een arme zonder bedekking;
Ha láttam a ruhátlant veszni indulni, és takaró nélkül a szegényt;
20 Hebben zijn lendenen mij niet moeten zegenen, Werd hij niet verwarmd door de wol mijner schapen?
Hogyha nem áldottak engem az ő ágyékai, és az én juhaim gyapjából fel nem melegedett;
21 Indien ik mijn hand tegen een rechtschapene ophief, Omdat ik bemerkte, dat men mij in de poort ondersteunde:
Ha az árva ellen kezemet felemeltem, mert láttam a kapuban az én segítségemet;
22 Dan valle mijn schouder uit het gewricht, Worde mijn arm uit het gelid gerukt;
A lapoczkájáról essék ki a vállam, és a forgócsontról szakadjon le karom!
23 Dan treffe mij de verschrikking van God, En ik houde geen stand voor zijn Majesteit!
Hiszen úgy rettegtem Isten csapásától, és fensége előtt tehetetlen valék!
24 Indien ik op goud mijn vertrouwen heb gesteld, Het fijnste goud mijn hoop heb genoemd;
Ha reménységemet aranyba vetettem, és azt mondtam az olvasztott aranynak: Én bizodalmam!
25 Mij verheugd heb ik in de macht van mijn rijkdom, En in de geweldige winst van mijn hand:
Ha örültem azon, hogy nagy a gazdagságom, és hogy sokat szerzett az én kezem;
26 Indien ik heb opgestaard naar de stralende zon, Naar de glanzende maan, die haar weg vervolgde,
Ha néztem a napot, mikor fényesen ragyogott, és a holdat, mikor méltósággal haladt,
27 Zodat mijn hart in het geheim werd verleid, En mijn hand mijn mond heeft gekust
És az én szívem titkon elcsábult, és szájammal megcsókoltam a kezemet:
28 Ook dat zou een halszaak voor het gerecht zijn geweest, Omdat ik God in den hoge had verloochend!
Ez is biró elé tartozó bűn volna, mert ámítottam volna az Istent oda fent!
29 Heb ik mij in het ongeluk van mijn vijand verheugd, Of gejubeld, omdat onheil hem trof;
Ha örvendeztem az engem gyűlölőnek nyomorúságán, és ugráltam örömömben, hogy azt baj érte;
30 Heb ik mijn gehemelte niet verboden te zondigen, En door een verwensing zijn leven te eisen;
(De nem engedtem, hogy szájam vétkezzék azzal, hogy átkot kérjek az ő lelkére!)
31 Hebben mijn tentgenoten niet gezegd: Wie verzadigt zich niet aan het vlees van zijn vijand?
Ha nem mondták az én sátorom cselédei: Van-é, a ki az ő húsával jól nem lakott?
32 De zwerver behoefde niet buiten te overnachten Voor den reiziger heb ik de deuren geopend.
(A jövevény nem hált az utczán, ajtóimat az utas előtt megnyitám.)
33 Indien ik mijn misdaad voor de mensen bedekt heb, In mijn boezem mijn schuld heb verborgen,
Ha emberi módon eltitkoltam vétkemet, keblembe rejtve bűnömet:
34 Omdat ik de grote menigte vreesde, En bang was voor de verachting der geslachten: Dan moge ik verstommen, en de deur niet meer uitgaan,
Bizony akkor tarthatnék a nagy tömegtől, rettegnem kellene nemzetségek megvetésétől; elnémulnék és az ajtón sem lépnék ki!
35 Wie zou er dan nog naar mij horen! Zie hier mijn handtekening! De Almachtige antwoorde mij; Mijn beschuldiger schrijve zijn aanklacht neer!
Oh, bárcsak volna valaki, a ki meghallgatna engem! Ímé, ez a végszóm: a Mindenható feleljen meg nékem; és írjon könyvet ellenem az én vádlóm.
36 Waarachtig, ik wil ze op mijn schouder nemen Er mij als met een krans mee omhangen;
Bizony én azt a vállamon hordanám, és korona gyanánt a fejemre tenném!
37 Ik zal Hem mijn schreden een voor een tonen, En voor zijn aanschijn treden als een vorst!
Lépteimnek számát megmondanám néki, mint egy fejedelem, úgy járulnék hozzá!
38 Indien mijn akker tegen mij klaagde Zijn voren gezamenlijk weenden;
Ha földem ellenem kiáltott és annak barázdái együtt siránkoztak;
39 Indien ik zijn vrucht heb genoten, zonder te betalen, En zijn bezitter liet zuchten:
Ha annak termését fizetés nélkül ettem, vagy gazdájának lelkét kioltottam:
40 Dan mogen doornen opschieten inplaats van tarwe, En stinkend onkruid inplaats van gerst! Hier eindigen de woorden van Job.
Búza helyett tövis teremjen és árpa helyett konkoly! Itt végződnek a Jób beszédei.
