Job 24

1 Job antwoordde, en sprak Waarom zijn er door den Almachtige dan geen tijden bepaald, En aanschouwen zij, die Hem kennen, zijn dagen niet?

“¿Por qué el Todopoderoso no establece un tiempo definido para castigar a los malvados? ¿Por qué los que le siguen nunca le ven actuar en juicio?

2 Waarom verzetten dan de bozen de grensstenen, En beroven zij kudde en herder?

Los malvados mueven linderos; se apoderan de los rebaños ajenos y los trasladan a sus propios pastos.

3 Ze voeren den ezel der wezen weg, En leggen beslag op het rund van de weduwe;

Roban el asno del huérfano; toman el buey de la viuda como garantía de una deuda.

4 De berooiden worden van de weg gedrongen, De armen in het land moeten zich allen verbergen;

Apartan a los pobres de su camino; los indigentes se ven obligados a esconderse de ellos.

5 Als wilde ezels in de woestijn Trekken ze uit, om te zwoegen. Ze zoeken tot de avond naar buit, Maar geen brood voor hun kinderen!

Como burros salvajes en el desierto, los pobres tienen que rebuscar su comida, buscando cualquier cosa para alimentar a sus hijos en el páramo.

6 Ze roven des nachts de oogst van het veld, En zoeken de wijngaard der rijken af.

Se ven obligados a encontrar lo que pueden en los campos ajenos, a espigar entre las viñas de los malvados.

7 Naakt overnachten zij, zonder kleed, En zonder dekking tegen de kou;

Pasan la noche desnudos porque no tienen ropa; no tienen nada para cubrirse del frío.

8 Ze worden nat door de stortvloed der bergen, Drukken zich tegen de rotsen, omdat de schuilplaats ontbreekt

Están empapados por las frías tormentas de la montaña, y se acurrucan junto a las rocas para refugiarse.

9 Ze rukken den wees van de moederborst af En nemen den zuigeling der armen tot pand.

Los niños sin padre son arrebatados de los pechos de sus madres, tomando a los bebés de los pobres como garantía de una deuda.

10 Naakt lopen ze rond, ongekleed, Zelf hongerig, moeten ze schoven torsen;

Como no tienen ropa que ponerse, tienen que ir desnudos, cosechando gavillas de grano mientras ellos mismos tienen hambre.

11 Ze persen de olie tussen twee stenen, Treden de perskuip, maar lijden dorst.

En los olivares trabajan para producir aceite, pero no lo prueban; pisan el lagar, pero tienen sed.

12 Uit de stad stijgt het kermen der stervenden op, En roept de ziel der gewonden om hulp; Maar God luistert niet naar hun smeken, Hùn schenkt Hij geen aandacht!

En la ciudad los moribundos gimen y los heridos claman por ayuda, pero Dios ignora sus oraciones.

13 En schuwen het licht; Ze kennen zijn wegen niet, En blijven niet op zijn paden.

“Son personas que se rebelan contra la luz. No quieren conocer sus caminos, ni permanecer en sus sendas.

14 Eer het licht wordt, maakt zich de moordenaar op, Om armen en berooiden te doden; En terwijl het nog nacht is, Sluipt hij rond als een dief.

El asesino se levanta al amanecer para matar al pobre y al necesitado, y cuando cae la noche se convierte en ladrón.

15 Het oog van den overspeler maakt van de schemering gebruik; Hij denkt: Geen oog, dat mij ziet; Hij slaat zich een sluier voor het gezicht,

El adúltero espera el anochecer, diciéndose a sí mismo: ‘Ahora nadie me verá’, y se cubre el rostro.

16 En breekt in het donker de huizen in. Maar zij sluiten zich op overdag, En willen van het daglicht niet weten;

Los ladrones entran en las casas durante la noche y duermen durante el día. Ni siquiera saben cómo es la luz.

17 Voor hen allen is de morgen als de schaduw des doods, Zodra het licht wordt, overvalt hen de doodschrik!

La oscuridad total es para ellos como la luz, pues están familiarizados con la noche.

18 Die anderen vluchten weg voor de dag Zijn erfdeel ligt vervloekt in het land, Geen druiventreder trekt naar zijn wijnberg;

“Como las burbujas en la superficie de un río son rápidamente arrastrados. La tierra que poseen está maldita por Dios. No entran en sus propios viñedos.

19 Zoals droogte en hitte het sneeuwwater slurpen, Zo slurpt de onderwereld den zondaar op. (Sheol h7585)

Así como el calor y la sequía secan el deshielo, el Seol se lleva a los que han pecado. (Sheol h7585)

20 Door de moederschoot wordt hij vergeten, De wormen smullen van hem; Zijn naam wordt niet langer herdacht, Zijn ongerechtigheid geknakt als een boom.

Hasta sus madres los olvidan, los gusanos se dan un festín con ellos, ya no se acuerdan de ellos, y su maldad se vuelve como un árbol que se rompe en pedazos.

21 Hij mishandelt de onvruchtbare, haar die niet baart, En behandelt de weduwe niet goed:

Maltratan a las mujeres sin hijos y son mezquinos con las viudas.

22 Maar Hij, die tyrannen verplettert, Zal het wreken door zijn kracht!

Dios prolonga la vida de los malvados con su poder; pero cuando se levantan, no tienen seguridad de vida.

23 Hij is van zijn leven niet zeker, Gebroken de steun, waarop hij zich stut, En op zijn wegen ellende:

Los apoya y les da seguridad, pero siempre está vigilando lo que hacen.

24 Een korte tijd rijst hij omhoog, dan is hij niet meer. Hij verdort als een kwijnende plant, Verlept als de top van een aar!

Aunque sean ilustres por un tiempo, pronto desaparecen. Son derribados como todos los demás, cortados como las cabezas de los granos.

25 Is het niet waar, wie overtuigt mij van leugen, En wie ontzenuwt mijn betoog?

Si no es así, ¿quién puede demostrar que soy un mentiroso y que no hay nada en lo que digo?”