Job 23

1 Job antwoordde, en sprak:

Hiob antwortete und sprach:

2 Al weer heet mijn klagen verzet: Maar zijn hand dwingt mij tot zuchten!

Meine Rede bleibt noch betrübt; meine Macht ist schwach über meinem Seufzen.

3 Ach, dat ik Hem vinden kon, En voor zijn troon kon verschijnen!

Ach daß ich wüßte, wie ich ihn finden und zu seinem Stuhl kommen möchte

4 Dan zette ik Hem mijn zaak uiteen, En vulde mijn mond met bewijzen;

und das Recht vor ihm sollte vorlegen und den Mund voll Verantwortung fassen

5 Dan kende ik de woorden, waarmee Hij mij antwoordt, Vernam ik, wat Hij mij zegt.

und erfahren die Reden, die er mir antworten, und vernehmen, was er mir sagen würde!

6 Zou Hij zijn macht in het geding moeten brengen? Neen, als Hij slechts naar mij hoorde!

Will er mit großer Macht mit mir rechten? Er stelle sich nicht so gegen mich,

7 Dan zou Hij bemerken dat er bij Hem een onschuldige pleit, En ik was voorgoed van mijn Rechter bevrijd!

sondern lege mir's gleich vor, so will ich mein Recht wohl gewinnen.

8 Maar ga ik naar het oosten, Hij is er niet, Of naar het westen, ik bespeur Hem niet;

Aber ich gehe nun stracks vor mich, so ist er nicht da; gehe ich zurück, so spüre ich ihn nicht;

9 Ik zoek Hem ten noorden, ik vind Hem niet, Wend mij naar het zuiden, ik zie Hem niet.

ist er zur Linken, so schaue ich ihn nicht; verbirgt er sich zur Rechten, so sehe ich ihn nicht.

10 Het is, omdat Hij mijn wandel kent Omdat ik als goud te voorschijn zou treden, als Hij mij toetst:

Er aber kennt meinen Weg wohl. Er versuche mich, so will ich erfunden werden wie das Gold.

11 Want mijn voet bleef steeds in zijn spoor, Ik hield zijn pad, en verliet het nooit!

Denn ich setze meinen Fuß auf seine Bahn und halte seinen Weg und weiche nicht ab

12 Van het bevel zijner lippen week ik niet af, Het woord van zijn mond heb ik in mijn boezem bewaard:

und trete nicht von dem Gebot seiner Lippen und bewahre die Rede seines Mundes mehr denn mein eigen Gesetz.

13 Maar wil Hij iets, wie kan Hem beletten, Begeert Hij iets, Hij voert het uit!

Doch er ist einig; wer will ihm wehren? Und er macht's wie er will.

14 Ja, Hij volbrengt, wat Hij over mij heeft besloten, Met al het andere, wat Hij heeft beschikt:

Denn er wird vollführen, was mir bestimmt ist, und hat noch viel dergleichen im Sinne.

15 En daarom ben ik voor Hem zo bang, Sidder ik, als ik aan Hem denk.

Darum erschrecke ich vor ihm; und wenn ich's bedenke, so fürchte ich mich vor ihm.

16 Het is God, die mijn hart murw heeft geslagen, De Almachtige, die mij verschrikt;

Gott hat mein Herz blöde gemacht, und der Allmächtige hat mich erschreckt.

17 Neen, niet door de duisternis ben ik ontsteld Niet door het donker, dat mijn gelaat bedekt!

Denn die Finsternis macht kein Ende mit mir, und das Dunkel will vor mir nicht verdeckt werden.