Job 22

1 Weer nam Elifaz van Teman het woord, en sprak:

A Elifas Temanac odgovori i reèe:

2 Handelt de mens soms ten bate van God? Neen, ten eigen bate is men wijs.

Može li Bogu biti èovjek koristan? Sam je sebi koristan èovjek mudar.

3 Heeft de Almachtige er voordeel van, als ge vroom zijt, Of profijt, zo ge onberispelijk leeft?

Je li svemoguæemu radost, ako si pravedan? ili mu je dobit, ako hodiš bez mane?

4 Bestraft Hij u soms om uw godsvrucht, Daagt Hij u daarom voor het gerecht?

Hoæe li te karati i iæi na sud s tobom zato što te se boji?

5 Is het niet om uw grote boosheid, Om uw fouten, zonder eind?

Nije li zloæa tvoja velika? i nepravdama tvojim ima li kraja?

6 Ja, zonder noodzaak neemt ge pand van uw broeders, En trekt de berooiden de kleren uit;

Jer si uzimao zalog od braæe svoje ni za što, i svlaèio si haljine s golijeh.

7 Den dorstige geeft ge geen water, Den hongerige onthoudt ge zijn brood.

Umornoga nijesi napojio vode, i gladnome nijesi dao hljeba.

8 Den man met de vuist moet het land toebehoren, En de gunsteling moet het bewonen;

Zemlja je bila èovjeka silnoga, i ugledni je sjedio u njoj.

9 Maar de weduwen zendt ge zonder iets heen, De armen der wezen slaat ge stuk!

Udovice si otpuštao prazne, i mišice sirotama potirao si.

10 En daarom zijt ge van strikken omringd, Plotseling verbijsterd van schrik;

Zato su oko tebe zamke, i straši te strah iznenada.

11 Is uw licht verduisterd, zodat ge niet ziet, Slaat de stortvloed over u heen!

I mrak je oko tebe da ne vidiš, i povodanj pokriva te.

12 Woont God niet hoog in de hemel? Zie eens, hoe hoog de sterren staan!

Nije li Bog na visini nebeskoj? pogledaj gore zvijezde, kako su visoko.

13 Maar gij besluit er uit: Wat kan God weten, Of richten door de wolken heen?

Ali ti kažeš: šta zna Bog? eda li æe kroz tamu suditi?

14 Het zwerk is een sluier voor Hem, zodat Hij niet ziet, Hij wandelt rond op het hemelgewelf.

Oblaci ga zaklanjaju, te ne vidi; hoda po krugu nebeskom.

15 Wilt ge de weg van vroeger bewandelen Die de boosdoeners hebben betreden:

Jesi li zapazio stari put kojim su išli nepravednici,

16 Die vóór hun tijd zijn weggesleurd, Toen de vloed hun grondvesten wegspoelde?

Koji se iskorijeniše prije vremena i voda se razli po temelju njihovu?

17 Die tot God durfden zeggen: Weg van ons! Wat kan de Almachtige ons doen?

Govorahu Bogu: idi od nas. Šta bi im uèinio svemoguæi?

18 Hij had hun huizen met voorspoed gevuld, En Zich niet met de plannen der bozen bemoeid.

A on im je napunio kuæe dobra. Ali namjera bezbožnièka daleko je od mene.

19 De vromen zien het met vreugde, De onschuldige drijft de spot met hen:

Vidjeæe pravednici i radovaæe se, i bezazleni potsmijevaæe im se.

20 "Waarachtig, hun have vernield, Hun overvloed door het vuur verteerd!"

Da, još nije uništeno dobro naše, a ostatak je njihov proždro oganj.

21 Verzoen u met Hem, dan leeft ge in vrede, Dan wordt uw rijkdom weer groot;

Složi se s njim i pomiri se; tako æe ti biti dobro.

22 Neem de onderrichting aan uit zijn mond, En bewaar zijn woord in uw hart.

Primi iz usta njegovijeh zakon, i složi rijeèi njegove u srcu svom.

23 Wanneer ge vol ootmoed u tot den Almachtige bekeert, De ongerechtigheid uit uw tent verwijdert:

Ako se vratiš k svemoguæemu, opet æeš se nazidati, ako udaljiš od šatora svojih bezakonje,

24 Dan zult ge het goud als stof gaan schatten, Het Ofirgoud als kiezel der beken.

Tada æeš metati po prahu zlato i Ofirsko zlato po kamenju iz potoka.

25 Want de Almachtige zal het fijnste goud voor u zijn, En stapels van zilver;

I svemoguæi biæe ti zlato i srebro i sila tvoja.

26 Dan zult ge u in den Almachtige verlustigen, En uw aanschijn verheffen tot God.

Jer æeš se tada radovati o Gospodu, i podignuæeš k Bogu lice svoje.

27 Dan zult ge Hem roepen: Hij zal u verhoren, En ge zult Hem dankoffers brengen;

Moliæeš mu se, i uslišiæe te, i zavjete svoje izvršiæeš.

28 Onderneemt ge iets, het komt tot stand, En het licht zal uw wegen bestralen!

Što god naumiš, izlaziæe ti; i na putovima tvojim svijetliæe vidjelo.

29 Want Hij vernedert de trots, Maar redt, wie de ogen neerslaat;

Kad drugi budu poniženi, reæi æeš: da se podignu; i Bog æe izbaviti onoga ko je oborenijeh oèiju.

30 Hij verlost den onschuldige: Door de reinheid uwer handen wordt ook gij dus verlost!

Izbaviæe i onoga koji nije bez krivice; izbaviæe se èistotom ruku tvojih.