Job 22

1 Weer nam Elifaz van Teman het woord, en sprak:

ئەلیفازی تێمانیش وەڵامی دایەوە:

2 Handelt de mens soms ten bate van God? Neen, ten eigen bate is men wijs.

«ئایا مرۆڤ سوودی بۆ خودا هەیە؟ تەنانەت کەسێکی دانا، ئایا سوودی بۆ خودا هەیە؟

3 Heeft de Almachtige er voordeel van, als ge vroom zijt, Of profijt, zo ge onberispelijk leeft?

ئایا خۆشی تێدایە بۆ توانادارەکە کە تۆ ڕاستودروست بیت؟ ئەگەر ڕەفتارەکەشت بێ کەموکوڕی بێت، ئایا قازانجی بۆ خودا تێدایە؟

4 Bestraft Hij u soms om uw godsvrucht, Daagt Hij u daarom voor het gerecht?

«ئایا لەسەر لەخواترسییەکەت سەرزەنشتت دەکات و تۆ دەداتە دادگا؟

5 Is het niet om uw grote boosheid, Om uw fouten, zonder eind?

ئایا خراپەکانت زۆر نین و تاوانەکانیشت بێ کۆتایی نین؟

6 Ja, zonder noodzaak neemt ge pand van uw broeders, En trekt de berooiden de kleren uit;

بەبێ هۆ بارمتەت لە برای خۆت وەرگرت و جلت لەبەر داکەند ڕووتت کردەوە.

7 Den dorstige geeft ge geen water, Den hongerige onthoudt ge zijn brood.

ئاوت نەدا بە تینوو و ئامادە نەبووی نان بدەیتە برسی،

8 Den man met de vuist moet het land toebehoren, En de gunsteling moet het bewonen;

هەرچەندە تۆ خاوەن زەوی و پیاوێکی بە توانا بووی، کە وەک کەسێکی ناودار تێدا نیشتەجێ بوو.

9 Maar de weduwen zendt ge zonder iets heen, De armen der wezen slaat ge stuk!

بێوەژنانت بە دەستبەتاڵی بەڕێکرد و دەستی هەتیوانت شکاند.

10 En daarom zijt ge van strikken omringd, Plotseling verbijsterd van schrik;

لەبەر ئەوە چواردەورت تەڵەیە و ترسی لەناکاو دەتتۆقێنێت،

11 Is uw licht verduisterd, zodat ge niet ziet, Slaat de stortvloed over u heen!

لەبەر ئەوەش ئەوەندە تاریک بووە کە نابینیت و لافاوێک داتدەپۆشێت.

12 Woont God niet hoog in de hemel? Zie eens, hoe hoog de sterren staan!

«ئایا خودا لە بەرزی ئاسمان نییە؟ سەیری لووتکەی ئەستێرەکان بکە چەند خۆیان بڵند گرتووە!

13 Maar gij besluit er uit: Wat kan God weten, Of richten door de wolken heen?

بەڵام تۆ دەڵێیت:”خودا چی دەزانێت؟ ئایا لە پشت هەوری ڕەشەوە دادوەری دەکات؟

14 Het zwerk is een sluier voor Hem, zodat Hij niet ziet, Hij wandelt rond op het hemelgewelf.

هەورەکان پەردەن بۆ ئەو ئیتر نامانبینێت کە بەسەر بازنەی ئاسمان هاتوچۆ دەکات.“

15 Wilt ge de weg van vroeger bewandelen Die de boosdoeners hebben betreden:

ئایا تۆش بەو ڕێگا کۆنەدا دەڕۆیت کە خراپەکاران پێیدا ڕۆیشتوون؟

16 Die vóór hun tijd zijn weggesleurd, Toen de vloed hun grondvesten wegspoelde?

ئەوانەی پێشوەخت دەستیان بەسەردا گیرا، ڕووبار بەسەر بناغەکەیاندا ڕژا.

17 Die tot God durfden zeggen: Weg van ons! Wat kan de Almachtige ons doen?

ئەوانەی بە خودایان گوت:”لێمان دوور بکەوە! خودای هەرە بەتوانا چیمان لەگەڵ دەکات؟“

18 Hij had hun huizen met voorspoed gevuld, En Zich niet met de plannen der bozen bemoeid.

بەڵام ئەو بوو کە ماڵەکانی ئەوانی پڕکردووە لە خێروخۆشی، با ڕاوێژی خراپەکاران لێم دوور بێت.

19 De vromen zien het met vreugde, De onschuldige drijft de spot met hen:

ڕاستودروستان کە وێرانییان دەبینن، دڵخۆش دەبن، بێگەردیش گاڵتەیان پێ دەکات:

20 "Waarachtig, hun have vernield, Hun overvloed door het vuur verteerd!"

”بێگومان بەرهەڵستکارانمان لەناودەچن و سامانەکەشیان ئاگر دەیخوات.“

21 Verzoen u met Hem, dan leeft ge in vrede, Dan wordt uw rijkdom weer groot;

«تکایە لەگەڵ خودا ڕێک بکەوە و لە ئاشتی بە، بەمە خێرۆخۆشیت بۆ دێت.

22 Neem de onderrichting aan uit zijn mond, En bewaar zijn woord in uw hart.

تکایە فێرکردنەکان لە دەمیەوە وەربگرە و قسەکانی بخە دڵتەوە.

23 Wanneer ge vol ootmoed u tot den Almachtige bekeert, De ongerechtigheid uit uw tent verwijdert:

ئەگەر بگەڕێیتەوە بۆ لای خودای هەرە بەتوانا بنیاد دەنرێیتەوە، ئەگەر ستەم لە چادرەکەت دووربخەیتەوە،

24 Dan zult ge het goud als stof gaan schatten, Het Ofirgoud als kiezel der beken.

ئەگەر زێڕ فڕێبدەیتە سەر خۆڵ و زێڕی ئۆفیر بۆ ناو بەردی شیوەکان،

25 Want de Almachtige zal het fijnste goud voor u zijn, En stapels van zilver;

ئەو کاتە توانادارەکە دەبێت بە زێڕەکەت و بە زیوی گرانبەها بۆ تۆ.

26 Dan zult ge u in den Almachtige verlustigen, En uw aanschijn verheffen tot God.

بێگومان ئیتر خۆشی لە توانادارەکە دەبینیت، ڕووت لە خودا دەکەیت.

27 Dan zult ge Hem roepen: Hij zal u verhoren, En ge zult Hem dankoffers brengen;

نوێژی بۆ دەکەیت و گوێت لێ دەگرێت، نەزرەکانت بەجێدەهێنیت.

28 Onderneemt ge iets, het komt tot stand, En het licht zal uw wegen bestralen!

بڕیار دەدەیت و بۆت جێبەجێ دەبێت، بەسەر ڕێگاکانت ڕووناکی دەدرەوشێتەوە.

29 Want Hij vernedert de trots, Maar redt, wie de ogen neerslaat;

کاتێک خەڵک دەکەون تۆ دەڵێیت:”هەڵیانبستێنەوە!“ئەوا خودا ماتومەلوولەکان ڕزگار دەکات.

30 Hij verlost den onschuldige: Door de reinheid uwer handen wordt ook gij dus verlost!

تەنانەت ئەو کەسەی کە بێگەرد نییە دەربازی دەکات، بەهۆی دەستپاکییەکەت دەرباز دەبێت.»