Job 22

1 Weer nam Elifaz van Teman het woord, en sprak:

Ket simmungbat ni Elipas a Temanita ket kinunana,

2 Handelt de mens soms ten bate van God? Neen, ten eigen bate is men wijs.

“Adda kadi serserbi ti tao iti Dios? Adda kadi serserbi ti nasarib a tao kenkuana?

3 Heeft de Almachtige er voordeel van, als ge vroom zijt, Of profijt, zo ge onberispelijk leeft?

Pakaragsakan kadi ti Mannakabalin-amin no nalintegka? Adda kadi ti magun-odna no aramidem dagiti wagasmo nga awan pakababalawanna?

4 Bestraft Hij u soms om uw godsvrucht, Daagt Hij u daarom voor het gerecht?

Gapu kadi iti panagraemmo kenkuana a tubtubngarennaka ken uk-ukomennaka?

5 Is het niet om uw grote boosheid, Om uw fouten, zonder eind?

Saan kadi a nakaro ti kinadangkesmo? Awan kadi ti pagpatinggaan dagiti kinadakesmo?

6 Ja, zonder noodzaak neemt ge pand van uw broeders, En trekt de berooiden de kleren uit;

Ta pinilitmo nga innala ti pammatalged manipud iti kabsatmo nga awan gapgapuna; linabusam ti maysa a lamo-lamo a tao kadagiti pagan-anayna.

7 Den dorstige geeft ge geen water, Den hongerige onthoudt ge zijn brood.

Saanka a nangted iti danum nga inumen dagiti nabannog a tattao; inyimutmo ti tinapay kadagiti mabisin a tattao.

8 Den man met de vuist moet het land toebehoren, En de gunsteling moet het bewonen;

uray no sika, a nabileg a tao, tinagikuam ti daga, uray no sika, mararaem a tao, nagnaedka iti daytoy.

9 Maar de weduwen zendt ge zonder iets heen, De armen der wezen slaat ge stuk!

Pinapanawmo dagiti balo nga awanan; natukkol dagiti takkiag dagiti ulila.

10 En daarom zijt ge van strikken omringd, Plotseling verbijsterd van schrik;

Ngarud, adda dagiti silo iti amin nga aglawlawmo, ken rirriribukennaka ti kellaat a panagbuteng.

11 Is uw licht verduisterd, zodat ge niet ziet, Slaat de stortvloed over u heen!

Adda ti kinasipnget, tapno saanka a makakita; liplipusennaka ti aglaplapusanan a danum.

12 Woont God niet hoog in de hemel? Zie eens, hoe hoog de sterren staan!

Saan kadi nga adda ti Dios kadagiti kinangato ti langit? Kitaem ti kinangato dagiti bituen, anian a nagngatoda!

13 Maar gij besluit er uit: Wat kan God weten, Of richten door de wolken heen?

Ibagbagam, 'Ania ti ammo ti Dios? Makaukom kadi isuna iti nakaro a kinasipnget?

14 Het zwerk is een sluier voor Hem, zodat Hij niet ziet, Hij wandelt rond op het hemelgewelf.

Dagiti napuskol nga ulep ket maysa a manglinglinged kenkuana, isu a saannatayo a makitkita; magmagna isuna iti dakkel a silid ti langit.'

15 Wilt ge de weg van vroeger bewandelen Die de boosdoeners hebben betreden:

Agtultuloyka kadi iti daan a dalan a nagnaan dagiti nadangkes a tattao -

16 Die vóór hun tijd zijn weggesleurd, Toen de vloed hun grondvesten wegspoelde?

dagiti narabsut sakbay pay ti tiempoda, dagiti naiyanud dagiti pundasionda a kas iti maysa a karayan,

17 Die tot God durfden zeggen: Weg van ons! Wat kan de Almachtige ons doen?

dagiti nangibaga iti Dios, 'Adaywannakami'; dagiti nangibaga, 'Ania ti maaramidan ti Mannakabalin-amin kadakami?'

18 Hij had hun huizen met voorspoed gevuld, En Zich niet met de plannen der bozen bemoeid.

Nupay kasta, pinunnona dagiti babbalayda kadagiti naimbag a banbanag; adayo kaniak dagiti panggep dagiti nadangkes a tattao.

19 De vromen zien het met vreugde, De onschuldige drijft de spot met hen:

Makita dagiti nalinteg a tattao ti gasatda ket maragsakanda; katkatawaan ida dagiti awan basolna a tattao a mangum-umsi.

20 "Waarachtig, hun have vernield, Hun overvloed door het vuur verteerd!"

Kunada, '“Awan dua-dua a maputed dagiti tumakder a maibusor kadatayo; inuram ti apuy dagiti sanikuada.'

21 Verzoen u met Hem, dan leeft ge in vrede, Dan wordt uw rijkdom weer groot;

Ita, makianamongka iti Dios ken makikapiaka kenkuana; iti kasta a wagas, umayto kenka ti kinaimbag.

22 Neem de onderrichting aan uit zijn mond, En bewaar zijn woord in uw hart.

Agpakpakaasiak kenka, awatem ti pagannurotan manipud iti ngiwatna; salimetmetam dagiti sasaona dita pusom.

23 Wanneer ge vol ootmoed u tot den Almachtige bekeert, De ongerechtigheid uit uw tent verwijdert:

No agsublika iti Mannakabalin-amin, mapapigsaka, no iyadayom ti kinakillo kadagiti toldam.

24 Dan zult ge het goud als stof gaan schatten, Het Ofirgoud als kiezel der beken.

Ikabilmo dagiti gamengmo iti tapok, ti balitok ti Ophir kadagiti batbato dagiti waig,

25 Want de Almachtige zal het fijnste goud voor u zijn, En stapels van zilver;

ket ti Mannakabalin-amin ti agbalinto a gamengmo, ti napateg a pirak kenka.

26 Dan zult ge u in den Almachtige verlustigen, En uw aanschijn verheffen tot God.

Ta kalpasanna agragsakanto iti Mannakabalin-amin; itangadmonto ti rupam iti Dios.

27 Dan zult ge Hem roepen: Hij zal u verhoren, En ge zult Hem dankoffers brengen;

Agkararagkanto kenkuana, ket denggennakanto; aramidemto dagiti sapatam kenkuana.

28 Onderneemt ge iets, het komt tot stand, En het licht zal uw wegen bestralen!

Mangikeddengkanto met iti aniaman a banag, ket mapasingkedanto kenka; agraniagto ti silaw kadagiti dalanmo.

29 Want Hij vernedert de trots, Maar redt, wie de ogen neerslaat;

Ipababa ti Dios ti napalangguad a tao, ken isalakanna dagiti nakadumog.

30 Hij verlost den onschuldige: Door de reinheid uwer handen wordt ook gij dus verlost!

Ispalenna ti tao nga awan basolna; maispalkanto babaen iti kinadalus dagiti imam.”