Job 22

1 Weer nam Elifaz van Teman het woord, en sprak:

To naah Teman acaeng Eliphaz mah,

2 Handelt de mens soms ten bate van God? Neen, ten eigen bate is men wijs.

palungha kami loe angmah han ih ni atho oh, kami loe Sithaw han amekhaih oh maw?

3 Heeft de Almachtige er voordeel van, als ge vroom zijt, Of profijt, zo ge onberispelijk leeft?

Na toenghaih mah Thacak Sithaw anghoesak tih maw? Coek koi om ai tuinuen hoihaih rang hoiah anih han tih amekhaih maw oh?

4 Bestraft Hij u soms om uw godsvrucht, Daagt Hij u daarom voor het gerecht?

Sithaw ka zit pongah anih mah ang thuitaek, tiah na poek maw? Anih loe lokcaekhaih ahmuen ah nang hoi nawnto caeh tih maw?

5 Is het niet om uw grote boosheid, Om uw fouten, zonder eind?

Na zaehaih loe paroeai len, na zaehaih loe kroek laek ai pop pongah na ai maw hae tiah na oh?

6 Ja, zonder noodzaak neemt ge pand van uw broeders, En trekt de berooiden de kleren uit;

Nang loe nam nawkamyanawk ih hmuenmae to na lak pae, nihcae ih khukbuen to na khringh pae moe, bangkrai ah na suek.

7 Den dorstige geeft ge geen water, Den hongerige onthoudt ge zijn brood.

Angpho kami tuinaek hanah na paek ai, zok amthlam kami doeh buh na pacah ai.

8 Den man met de vuist moet het land toebehoren, En de gunsteling moet het bewonen;

Thacak kami loe long to a tawnh; khingya koi kaom kami loe to ah khosak.

9 Maar de weduwen zendt ge zonder iets heen, De armen der wezen slaat ge stuk!

Toe lamhmainawk to bangkrai ah na patoeh ving moe, ampa tawn ai kaminawk ih ban to nang khaehsak.

10 En daarom zijt ge van strikken omringd, Plotseling verbijsterd van schrik;

To pongah ni nang loe thaangnawk mah ang takui o khoep moe, zithaih mah raihaih ang paek;

11 Is uw licht verduisterd, zodat ge niet ziet, Slaat de stortvloed over u heen!

to tih ai boeh loe na hnu thai ai ih, vinghaih mah raihaih ang paek moe, paroeai pop tuinawk mah ang uem.

12 Woont God niet hoog in de hemel? Zie eens, hoe hoog de sterren staan!

Sithaw loe kasang van ah na ai maw oh? Van ih cakaehnawk loe nasetto maw sang o, tiah khen ah!

13 Maar gij besluit er uit: Wat kan God weten, Of richten door de wolken heen?

Toe nang mah loe, Sithaw mah kawbangmaw panoek tih? Anih loe kathah tamai kamnum thung hoiah lokcaek thai tih maw?

14 Het zwerk is een sluier voor Hem, zodat Hij niet ziet, Hij wandelt rond op het hemelgewelf.

Kathah parai tamai mah anih to khuk khoep pongah, anih mah hnu mak ai; anih loe van amhaehaih loklam ranui ah ni amkaeh, tiah na thuih.

15 Wilt ge de weg van vroeger bewandelen Die de boosdoeners hebben betreden:

Kasae kaminawk caehhaih loklam kangquem to na pazui han maw?

16 Die vóór hun tijd zijn weggesleurd, Toen de vloed hun grondvesten wegspoelde?

Nihcae loe atue akoep ai naah amro o moe, nihcae angdoethaih ahmuen doeh tui mah lak pae king.

17 Die tot God durfden zeggen: Weg van ons! Wat kan de Almachtige ons doen?

Nihcae mah Sithaw khaeah, Kaicae hae na caeh taak ah; Thacak Sithaw mah kaicae han timaw sah thai tang tih, tiah thuih o.

18 Hij had hun huizen met voorspoed gevuld, En Zich niet met de plannen der bozen bemoeid.

Sithaw mah kahoih hmuen hoiah nihcae ih im to koisak; toe kai loe kasae kaminawk ih poekhaih to kang qoi taak.

19 De vromen zien het met vreugde, De onschuldige drijft de spot met hen:

Nihcae amrohaih to katoeng kaminawk mah hnuk o naah, anghoe o; zaehaih tawn ai kaminawk mah nihcae to pahnui o thuih.

20 "Waarachtig, hun have vernield, Hun overvloed door het vuur verteerd!"

Kaicae ih misanawk loe amro o tangtang boeh, kanghmat nihcae ih hmuennawk doeh hmai mah kangh boih boeh.

21 Verzoen u met Hem, dan leeft ge in vrede, Dan wordt uw rijkdom weer groot;

Sithaw khae ang paek o ah loe, anih hoi angdaeh oh; to tiah na sak o nahaeloe nang khaeah khosak hoihaih angzo tih.

22 Neem de onderrichting aan uit zijn mond, En bewaar zijn woord in uw hart.

Anih pakha thung hoi tacawt daan to talawk ah loe, anih ih lok to na palung thungah khrum ah.

23 Wanneer ge vol ootmoed u tot den Almachtige bekeert, De ongerechtigheid uit uw tent verwijdert:

Thacak Sithaw khaeah nam laem o nahaeloe, anih mah na raemh let tih; na ohhaih kahni imthung hoiah na sakpazaehaih to takhoe ving nahaeloe,

24 Dan zult ge het goud als stof gaan schatten, Het Ofirgoud als kiezel der beken.

sui to maiphu baktih, Ophir ih sui to tuipui ih thlung baktiah na patung tih.

25 Want de Almachtige zal het fijnste goud voor u zijn, En stapels van zilver;

Ue, Thacak Sithaw loe nang ih sui ah om ueloe, atho kana sumkanglung paroeai na tawn tih.

26 Dan zult ge u in den Almachtige verlustigen, En uw aanschijn verheffen tot God.

To tiah nahaeloe Thacak Sithaw pongah anghoehaih na tawn ueloe, Sithaw to na doeng tahang tih.

27 Dan zult ge Hem roepen: Hij zal u verhoren, En ge zult Hem dankoffers brengen;

Anih khaeah lawk na thuih naah, anih mah na tahngai pae tih; to tiah lokkamhaih to na koepsak tih.

28 Onderneemt ge iets, het komt tot stand, En het licht zal uw wegen bestralen!

Na patoep ih hmuen to angcoeng ueloe, na caehhaih loklam to aang tih.

29 Want Hij vernedert de trots, Maar redt, wie de ogen neerslaat;

Kaminawk pakhrak tathuk naah, nang loe pakoehhaih ah ka oh, tiah na thui tih; mi tlim ah khosah kami loe Sithaw mah pahlong tih.

30 Hij verlost den onschuldige: Door de reinheid uwer handen wordt ook gij dus verlost!

Anih mah zaehaih tawn kami to pahlong tih; kaciim na ban hoiah anih to pahlong tih, tiah a naa.