Job 20

1 Daarop nam Sofar van Naäma het woord en sprak:

E SOFAR Naamatita rispose, e disse:

2 Mijn inzicht dwingt mij tot antwoord, Omdat het in mij stormt,

Perciò i miei pensamenti m'incitano a rispondere, E perciò [questa] mia fretta [è] in me.

3 Nu ik een grievend verwijt moet horen, En domme bluf mij antwoord geeft.

Io ho udita la mia vituperosa riprensione; Ma lo spirito [mio] mi spinge a rispondere del mio intendimento.

4 Weet ge dan niet, dat van de vroegste tijd af, Sinds de mens op de aarde werd geplaatst,

Non sai tu questo, [che è stato] d'ogni tempo, Da che l'uomo fu posto sopra la terra;

5 Het gejuich van den boze slechts korte tijd duurt, De vreugde van den goddeloze een ogenblik?

Che il trionfo degli empi [è] di breve durata, E che la letizia dell'ipocrita [è sol] per un momento?

6 Al verheft zijn gestalte zich hemelhoog, En reikt zijn hoofd tot de wolken:

Avvegnachè la sua altezza salisse fino al cielo, E il suo capo giungesse infino alle nuvole;

7 Als zijn eigen drek verdwijnt hij voor immer, Die hem zagen, roepen: Waar is hij?

Pur perirà egli in perpetuo, come lo sterco suo; Quelli che l'avranno veduto, diranno: Ove [è] egli?

8 Spoorloos vervluchtigt hij als een droom, Wordt weggevaagd als een nachtgezicht;

Egli se ne volerà via come un sogno, e non sarà [più] ritrovato, E si dileguerà come una visione notturna.

9 Het oog, dat hem zag, bespeurt hem niet langer, De plaats, waar hij woonde, aanschouwt hem niet meer.

L'occhio [che] l'avrà veduto nol [vedrà] più, E il suo luogo nol mirerà più.

10 Zijn zonen bedelen bij armen, Zijn kinderen geven zijn rijkdom af;

I suoi figliuoli procacceranno il favor de' poveri, E le sue mani restituiranno quel ch'egli avrà rapito per violenza.

11 En al is zijn gebeente vol jeugdige kracht, Het legt zich neer bij hem in het graf.

Le sue ossa saranno ripiene [degli eccessi] della sua gioventù, I quali giaceranno con lui in su la polvere.

12 Hoe zoet het slechte in zijn mond mag smaken, Hoe hij het onder zijn tong ook verbergt,

Se il male gli è stato dolce nella bocca, [Se] egli l'ha nascosto sotto la sua lingua;

13 Hoe hij het smekt en niet doorslikt, En het tegen zijn gehemelte houdt:

[Se] l'ha riserbato, e non l'ha gittato fuori; Anzi l'ha ritenuto in mezzo del suo palato;

14 Toch verschaalt zijn spijs in zijn ingewanden, Wordt in zijn binnenste adderengif;

Il suo cibo gli si cangerà nelle sue viscere, E diverrà veleno d'aspido nelle sue interiora.

15 Hij slokt schatten in, maar braakt ze uit, God drijft ze weer uit zijn buik.

Egli avrà trangugiate le ricchezze, ma egli le vomiterà; Iddio gliele caccerà fuor del ventre.

16 Adderengif moet hij drinken, Een slangentong zal hem doden;

Egli avrà succiato il veleno dell'aspido, La lingua della vipera l'ucciderà.

17 Hij zal geen beken van olie genieten, Geen stromen van honing en boter.

Egli non vedrà i ruscelli, I fiumi, i torrenti del miele e del burro.

18 Zijn winst geeft hij terug, en slokt ze niet door, Verheugt zich niet in de vrucht van zijn handel;

Egli renderà [ciò che con] fatica [avrà acquistato], e non l'inghiottirà; Pari alla potenza [sua sarà] il suo mutamento, e non ne goderà.

19 Want hij heeft de armen verdrukt en verlaten, Hun huis geroofd, niet gebouwd.

Perciocchè egli ha oppressato [altrui], egli lascerà [dietro a sè] de' bisognosi; [Perciocchè] egli ha rapita la casa [altrui], egli non edificherà [la sua].

20 Omdat hij voor zijn buik geen verzadiging vond, Niets aan zijn eetlust ontsnapte,

Perciocchè egli non ha mai sentito riposo nel suo ventre, Non potrà salvar [nulla] delle sue più care cose.

21 En niets aan zijn vraatzucht ontging: Daarom houdt zijn voorspoed geen stand!

Nulla gli rimarrà da mangiare, E però egli non avrà più speranza ne' suoi beni.

22 Op het toppunt van zijn geluk wordt het hem bang, Wordt hij door al de slagen van rampspoed getroffen;

Quando egli sarà ripieno a sufficienza, allora sarà distretto; Tutte le mani de' miseri gli verranno contra.

23 Terwijl hij zijn buik vult, laat God zijn ziedende toorn op hem los, Laat schichten regenen op zijn ingewanden.

[Quando] egli sarà per empiersi il ventre, [Iddio] gli manderà addosso l'ardore della sua ira, E [la] farà piovere sopra lui, [e] sopra il suo cibo.

24 Als hij vlucht voor de ijzeren wapenrusting, Doorboort hem de koperen boog,

[Quando egli] fuggirà dalle armi di ferro, Un arco di rame lo trafiggerà.

25 Puilt de schicht uit zijn rug, De bliksemende pijl uit zijn gal. Dan overvalt hem de doodschrik,

[Come prima la saetta] sarà tratta fuori, La punta gli passerà per mezzo il fiele, Dopo esser uscita del suo turcasso; Spaventi gli saranno addosso.

26 De diepste duisternis houdt hem omvangen; Een vuur verslindt hem, dat niet is ontstoken, Vreet weg wat nog leeft in zijn tent.

Tutte le tenebre [saran] nascoste ne' suoi nascondimenti; Un fuoco non soffiato lo divorerà; Chi sopravviverà nel suo tabernacolo, capiterà male.

27 De hemelen openbaren zijn schuld, En de aarde staat tegen hem op;

I cieli scopriranno la sua iniquità, E la terra si leverà contro a lui.

28 Een stortvloed spoelt zijn woning weg, Een vloedgolf op de dag van zijn toorn!

La rendita della sua casa sarà trasportata [ad altri]; [Ogni cosa sua] scorrerà via, nel giorno dell'ira di esso,

29 Dit is het lot van den boze, door God hem bedeeld, Het erfdeel, dat de Godheid hem toewijst!

Questa [è] la parte [assegnata] da Dio all'uomo empio, E l'eredità [ch'egli riceve] da Dio per le sue parole.