Job 20

1 Daarop nam Sofar van Naäma het woord en sprak:

Felele pedig a Naamából való Czófár, és monda:

2 Mijn inzicht dwingt mij tot antwoord, Omdat het in mij stormt,

Mindamellett az én gondolataim feleletre kényszerítenek engem, és e miatt nagy az izgatottság bennem.

3 Nu ik een grievend verwijt moet horen, En domme bluf mij antwoord geeft.

Hallom gyalázatos dorgáltatásomat, de az én értelmes lelkem megfelel majd értem.

4 Weet ge dan niet, dat van de vroegste tijd af, Sinds de mens op de aarde werd geplaatst,

Tudod-é azt, hogy eleitől fogva, mióta az embert e földre helyheztette,

5 Het gejuich van den boze slechts korte tijd duurt, De vreugde van den goddeloze een ogenblik?

Az istentelenek vígassága rövid ideig tartó, és a képmutató öröme egy szempillantásig való?

6 Al verheft zijn gestalte zich hemelhoog, En reikt zijn hoofd tot de wolken:

Ha szinte az égig érne is az ő magassága, és a felleget érné is a fejével:

7 Als zijn eigen drek verdwijnt hij voor immer, Die hem zagen, roepen: Waar is hij?

Mint az emésztete, úgy vész el örökre, és a kik látták, azt mondják: Hol van ő?

8 Spoorloos vervluchtigt hij als een droom, Wordt weggevaagd als een nachtgezicht;

Mint az álom, úgy elrepül és nem találják őt; eltünik, mint az éjjeli látomás.

9 Het oog, dat hem zag, bespeurt hem niet langer, De plaats, waar hij woonde, aanschouwt hem niet meer.

A szem, a mely rá ragyogott, nem látja többé, és az ő helye sem törődik már vele.

10 Zijn zonen bedelen bij armen, Zijn kinderen geven zijn rijkdom af;

Fiai a szegények kedvében járnak, és kezei visszaadják az ő rablott vagyonát.

11 En al is zijn gebeente vol jeugdige kracht, Het legt zich neer bij hem in het graf.

Csontjai, ha megtelnek is ifjú erővel, de vele együtt roskad az a porba.

12 Hoe zoet het slechte in zijn mond mag smaken, Hoe hij het onder zijn tong ook verbergt,

Ha édes az ő szájában a gonoszság, és elrejti azt az ő nyelve alá;

13 Hoe hij het smekt en niet doorslikt, En het tegen zijn gehemelte houdt:

És kedvez annak és ki nem veti azt, hanem ott tartogatja ínyei között:

14 Toch verschaalt zijn spijs in zijn ingewanden, Wordt in zijn binnenste adderengif;

Az ő étke elváltozik az ő gyomrában, vipera mérgévé lesz a belében.

15 Hij slokt schatten in, maar braakt ze uit, God drijft ze weer uit zijn buik.

Gazdagságot nyelt el, de kihányja azt, az ő hasából kiűzi azt az Isten.

16 Adderengif moet hij drinken, Een slangentong zal hem doden;

A viperának mérgét szopta és a siklónak fulánkja öli meg őt,

17 Hij zal geen beken van olie genieten, Geen stromen van honing en boter.

Hogy ne lássa a folyóvizeket, a tejjel és mézzel folyó patakokat.

18 Zijn winst geeft hij terug, en slokt ze niet door, Verheugt zich niet in de vrucht van zijn handel;

A mit másoktól szerzett, vissza kell adnia, nem nyelheti el, ép így az ő cserébe kapott vagyonát is, hogy ne örvendezhessen annak.

19 Want hij heeft de armen verdrukt en verlaten, Hun huis geroofd, niet gebouwd.

Mert megrontotta és ott hagyta a szegényeket, házat rabolt, de nem építi meg azt.

20 Omdat hij voor zijn buik geen verzadiging vond, Niets aan zijn eetlust ontsnapte,

Mivel gyomra nem tudott betelni, nem is mentheti meg semmi drágaságát.

21 En niets aan zijn vraatzucht ontging: Daarom houdt zijn voorspoed geen stand!

Az ő falánksága elől semmi sem maradt meg, azért nem lesz tartós az ő jóléte.

22 Op het toppunt van zijn geluk wordt het hem bang, Wordt hij door al de slagen van rampspoed getroffen;

Mikor teljes az ő bősége, akkor is szükséget lát, és mindenféle nyomorúság támad reá.

23 Terwijl hij zijn buik vult, laat God zijn ziedende toorn op hem los, Laat schichten regenen op zijn ingewanden.

Mikor meg akarja tölteni a hasát, reá bocsátja haragjának tüzét, és azt önti rá étele gyanánt.

24 Als hij vlucht voor de ijzeren wapenrusting, Doorboort hem de koperen boog,

Mikor vasból csinált fegyver elől fut, aczélból csinált íj veri át.

25 Puilt de schicht uit zijn rug, De bliksemende pijl uit zijn gal. Dan overvalt hem de doodschrik,

Kihúzza és az kijön a testéből és kivillan az epéjéből; rettegés támad felette.

26 De diepste duisternis houdt hem omvangen; Een vuur verslindt hem, dat niet is ontstoken, Vreet weg wat nog leeft in zijn tent.

Mindenféle titkos sötétség van az ő vagyonán; fúvás nélkül való tűz emészti meg őt; elpusztíttatik az is, a mi sátrában megmaradt.

27 De hemelen openbaren zijn schuld, En de aarde staat tegen hem op;

Megjelentik álnokságát az egek, és a föld ellene támad.

28 Een stortvloed spoelt zijn woning weg, Een vloedgolf op de dag van zijn toorn!

Házának jövedelme eltünik, szétfoly az az ő haragjának napján.

29 Dit is het lot van den boze, door God hem bedeeld, Het erfdeel, dat de Godheid hem toewijst!

Ez a gonosz ember fizetése Istentől, és az ő beszédének jutalma a Mindenhatótól.