Job 17
1 Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
Mein Odem ist schwach, und meine Tage sind abgekürzt; das Grab ist da.
2 Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
Fürwahr, Gespött umgibt mich, und auf ihrem Hadern muß mein Auge weilen.
3 Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
Sei du selber mein Bürge bei dir; wer will mich sonst vertreten?
4 Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
Denn du hast ihrem Herzen den Verstand verborgen; darum wirst du ihnen den Sieg geben.
5 Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
Es rühmt wohl einer seinen Freunden die Ausbeute; aber seiner Kinder Augen werden verschmachten.
6 Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
Er hat mich zum Sprichwort unter den Leuten gemacht, und ich muß mir ins Angesicht speien lassen.
7 Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
Mein Auge ist dunkel geworden vor Trauern, und alle meine Glieder sind wie ein Schatten.
8 De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
Darüber werden die Gerechten sich entsetzen, und die Unschuldigen werden sich entrüsten gegen die Heuchler.
9 Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
Aber der Gerechte wird seinen Weg behalten; und wer reine Hände hat, wird an Stärke zunehmen.
10 En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
Wohlan, so kehrt euch alle her und kommt; ich werde doch keinen Weisen unter euch finden.
11 Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
Meine Tage sind vergangen; meine Anschläge sind zerrissen, die mein Herz besessen haben.
12 Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
Sie wollen aus der Nacht Tag machen und aus dem Tage Nacht.
13 Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
Wenn ich gleich lange harre, so ist doch bei den Toten mein Haus, und in der Finsternis ist mein Bett gemacht; (Sheol h7585)
14 Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
Die Verwesung heiße ich meinen Vater und die Würmer meine Mutter und meine Schwester:
15 Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
was soll ich denn harren? und wer achtet mein Hoffen?
