Job 17
1 Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
Chunya onyosore, ndalona ongʼad machiek, kendo thona ema chiegni koda.
2 Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
Jogo ma nyiera olwora koni gi koni; kendo asiko mana kaneno gero ma gin-go koda.
3 Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
“Yaye Nyasaye, nyisa gima idwaro. En ngʼa machielo mabiro rita?
4 Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
Isedino pachgi mondo kik gifweny adiera; omiyo ok ibi yie mondo gibed joloch.
5 Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
Ka ngʼato ondhogo osiepne mondo oyud mwandu to gima otimono nyaka dongʼ ewi nyithinde.
6 Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
“Nyasaye osemiyo abedo ngʼama ji duto goyo ngero kendo ma ka ji oneno to ngʼudho kuome olawo.
7 Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
Wengena koro ok nen maber nikech kuyo ma an-go; denda duto olokore choke lilo.
8 De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
Joma paro ni gin joma kare kibaji omako; kendo joma paro ni ler wacho ni ok angʼeyo Nyasaye.
9 Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
Kata kamano, joma kare nosik koluwo yoregi makare, kendo joma yoregi oriere nomed bedo motegno.
10 En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
“Un duto weyauru kendo dhiuru mabor nikech ok aneno ngʼama riek kuomu-ka.
11 Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
Ndalona osekadho, chenrona duto osekethore, kaachiel gi gik moko duto ma chunya gombo.
12 Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
Jogi loko otieno mi bed odiechiengʼ; ka piny otimo mudho to giwacho ni, ‘Ler ni machiegni.’
13 Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
Ka dipo ni dala ma ageno dhiye en mana liel kende, kata kapo ni apedho kitandana e mudho, (Sheol h7585)
14 Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
ka dipo ni awacho ne kethruok ni, ‘In e wuonwa,’ kendo aluongo kudni ni, ‘minwa,’ kata ni, ‘nyamera,’
15 Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
to koro geno mara ni kune? En ngʼa manyalo neno geno moro amora ma an-go?
