Job 15

1 Elifaz van Teman nam het woord en sprak:

Então respondeu Eliphaz o themanita, e disse:

2 Antwoordt een wijze met bluf, En blaast hij zich op met oostenwind;

Porventura dará o sabio por resposta sciencia de vento? e encherá o seu ventre de vento oriental?

3 Verdedigt hij zich met beuzelpraat En met holle frasen?

Arguindo com palavras que de nada servem e com razões, com que nada aproveita?

4 Gij breekt zowaar de godsvrucht af, En verstoort de overpeinzing voor het aanschijn van God.

E tu tens feito vão o temor, e diminues os rogos diante de Deus.

5 Daar uw schuldig geweten uw mond onderricht, En gij de taal van bedriegers kiest,

Porque a tua bocca declara a tua iniquidade; e tu escolheste a lingua dos astutos.

6 Is het uw eigen mond, die u vonnist: niet ik, Zijn het uw eigen lippen, die tegen u getuigen.

A tua bocca te condemna, e não eu, e os teus labios testificam contra ti.

7 Zijt gij als eerste der mensen geboren, Nog vóór de heuvelen ter wereld gebracht;

És tu porventura o primeiro homem que foi nascido? ou foste gerado antes dos outeiros?

8 Luistert ge toe in de raad van God, En hebt ge beslag op de Wijsheid gelegd?

Ou ouviste o secreto conselho de Deus? e a ti só limitaste a sabedoria?

9 Wat weet gij, wat wij niet weten, Wat begrijpt gij, wat wij niet verstaan?

Que sabes tu, que nós não sabemos? e que entendes, que não haja em nós?

10 Ook onder ons zijn bejaarden en grijsaards, Ouder van dagen nog dan uw vader!

Tambem ha entre nós encanecidos e edosos, muito mais edosos do que teu pae.

11 Zijn soms voor ú de vertroostingen Gods te gering, Het woord, met zachtheid tot u gesproken?

Porventura as consolações de Deus te são pequenas? ou alguma coisa se occulta em ti

12 Hoe sleept uw hartstocht u mee, En hoe rollen uw ogen:

Porque te arrebata o teu coração? e porque acenam os teus olhos?

13 Dat ge uw wrevel tegen God durft keren, En zulke woorden aan uw mond laat ontglippen!

Para virares contra Deus o teu espirito, e deixares sair taes palavras da tua bocca?

14 Wat is een mens, dat hij rein zou zijn, Rechtschapen, die uit een vrouw is geboren?

Que é o homem, para que seja puro? e o que nasce da mulher, para que fique justo?

15 Zie, zelfs op zijn Heiligen kan Hij niet bouwen, En de hemel is niet rein in zijn oog;

Eis que nos seus sanctos não confiaria, e nem os céus são puros aos seus olhos.

16 Hoeveel minder de mens, afschuwelijk, bedorven, Die de ongerechtigheid als water drinkt!

Quanto mais abominavel e fedorento é o homem que bebe a iniquidade como a agua?

17 Ik zal het u tonen, luister naar mij; Wat ik gezien heb, u gaan vertellen.

Escuta-me, mostrar-t'o-hei: e o que vi te contarei

18 Het is hetzelfde, wat de wijzen verkonden, En wat hun vaderen hun niet hadden verborgen,

(O que os sabios annunciaram, ouvindo-o de seus paes, e o não occultaram.

19 Aan wie alleen het land was geschonken, En bij wie nog geen vreemde was binnengedrongen

Aos quaes sómente se déra a terra, e nenhum estranho passou por meis d'elles):

20 De goddeloze verkeert heel zijn leven in angst, De tyran al de jaren, die voor hem zijn bedongen;

Todos os dias o impio se dá pena a si mesmo, e se reservam para o tyranno um certo numero d'annos.

21 Schrikgeluiden treffen zijn oren, In volle vrede stormt de plunderaar op hem af.

O sonido dos horrores está nos seus ouvidos: até na paz lhe sobrevem o assolador.

22 Hij hoopt niet eens, aan de duisternis te ontsnappen, En is bestemd voor het zwaard;

Não crê que tornará das trevas, e que está esperado da espada.

23 Hij wordt als een aas voor de gieren geworpen, En weet, dat sombere dagen hem wachten.

Anda vagueando por pão, dizendo: Onde está? Bem sabe que já o dia das trevas lhe está preparado á mão.

24 Benauwdheid en angst grijpt hem aan, Als een koning ten aanval gereed:

Assombram-n'o a angustia e a tribulação; prevalecem contra elle, como o rei preparado para a peleja.

25 Want hij heeft zijn hand tegen God opgeheven, Den Almachtige durven trotseren;

Porque estende a sua mão contra Deus, e contra o Todo-poderoso se embravece.

26 Is met trotse nek op Hem afgestormd, Met zijn zwaar beslagen rondas!

Arremette contra elle com a dura cerviz, e contra os pontos grossos dos seus escudos.

27 Omdat hij zijn gelaat met vet heeft bedekt, En een vetlaag gelegd op zijn lenden:

Porquanto cobriu o seu rosto com a sua gordura, e criou enxundia nas ilhargas.

28 Daarom vestigt hij zich in verwoeste steden, In onbewoonbare huizen, die tot puin zijn vervallen;

E habitou em cidades assoladas, em casas em que ninguem morava, que estavam a ponto de fazer-se montões de ruinas.

29 Hij blijft niet rijk, En zijn vermogen houdt geen stand;

Não se enriquecerá, nem subsistirá a sua fazenda, nem se estenderão pela terra as suas possessões.

30 Zijn schaduw breidt zich niet uit op de grond, En hij ontsnapt de duisternis niet; Het vuur zal zijn loten verschroeien, De wind zijn bloesem verwaaien!

Não escapará das trevas; a chamma do fogo seccará os seus renovos, e ao assopro da sua bocca desapparecerá.

31 Laat hem niet op zijn gestalte vertrouwen, Hij komt bedrogen uit, ze is enkel schijn.

Não confie pois na vaidade enganando-se a si mesmo, porque a vaidade será a sua recompensa.

32 Zijn ranken verdorren vóór de tijd, En zijn twijgen groenen niet meer;

Antes do seu dia ella se lhe cumprirá; e o seu ramo não reverdecerá.

33 Hij is als de wijnstok, die zijn druiven laat vallen, En als de olijf, die zijn bloesem verliest!

Sacudirá as suas uvas verdes, como as da vide, e deixará cair a sua flor como a da oliveira.

34 Ja, de bent der goddelozen is onvruchtbaar, En het vuur verteert de tenten der omkoperij;

Porque o ajuntamento dos hypocritas se fará esteril, e o fogo consumirá as tendas do soborno.

35 Ze gaan zwanger van ellende, en baren onheil, Hun schoot draagt ontgoocheling!

Concebem o trabalho, e parem a iniquidade, e o seu ventre prepara enganos.