Genesis 8

1 Toen dacht God aan Noë, en aan alle wilde en tamme dieren, die met hem in de ark waren. God deed een wind over de aarde waaien, waardoor het water begon te zakken.

AND God remembered Noah, and every living thing, and all the cattle that was with him in the ark: and God made a wind to pass over the earth, and the waters asswaged;

2 De kolken van de afgrond en de sluizen van de hemel werden gesloten, en de regen uit de hemel hield op.

The fountains also of the deep and the windows of heaven were stopped, and the rain from heaven was restrained;

3 Het water vloeide langzaam heen, en zakte na verloop van honderd vijftig dagen van de aarde weg.

And the waters returned from off the earth continually: and after the end of the hundred and fifty days the waters were abated.

4 In de zevende maand, op de zeventiende dag van de maand, liep de ark op het gebergte Ararat vast.

And the ark rested in the seventh month, on the seventeenth day of the month, upon the mountains of Ararat.

5 Het water bleef geleidelijk zakken tot de tiende maand; op de eerste dag der tiende maand werden de toppen der bergen zichtbaar.

And the waters decreased continually until the tenth month: in the tenth month, on the first day of the month, were the tops of the mountains seen.

6 En toen er veertig dagen waren verlopen, opende Noë het venster, dat hij in de ark had gemaakt.

And it came to pass at the end of forty days, that Noah opened the window of the ark which he had made:

7 Hij liet een raaf los, die heen en weer bleef vliegen, tot het water op de aarde was opgedroogd.

And he sent forth a raven, which went forth to and fro, until the waters were dried up from off the earth.

8 Daarna liet hij een duif los, om te zien, of het water al van de aarde weg was.

Also he sent forth a dove from him, to see if the waters were abated from off the face of the ground;

9 Maar de duif vond geen plek voor haar pootjes en keerde naar hem terug in de ark; want het water hield nog de hele oppervlakte der aarde bedekt. Hij stak zijn hand uit, pakte ze beet, en haalde ze naar zich toe in de ark.

But the dove found no rest for the sole of her foot, and she returned unto him into the ark, for the waters were on the face of the whole earth: then he put forth his hand, and took her, and pulled her in unto him into the ark.

10 Nu wachtte hij nog zeven dagen, en liet toen opnieuw een duif uit de ark.

And he stayed yet other seven days; and again he sent forth the dove out of the ark;

11 De duif keerde tegen de avond naar hem terug, en droeg een frisse olijftak in de bek. Toen begreep Noë, dat het water van de aarde moest zijn weggezakt.

And the dove came in to him in the evening; and, lo, in her mouth was an olive leaf pluckt off: so Noah knew that the waters were abated from off the earth.

12 Weer wachtte hij nu zeven dagen, en liet toen opnieuw de duif uitvliegen; maar nu keerde ze niet meer naar hem terug.

And he stayed yet other seven days; and sent forth the dove; which returned not again unto him any more.

13 In het zeshonderd eerste levensjaar van Noë, in het begin van de eerste maand, was het water van de aarde opgedroogd. Nu verwijderde Noë het dak van de ark, en keek naar buiten; en zie, de oppervlakte der aarde was droog.

And it came to pass in the six hundredth and first year, in the first month, the first day of the month, the waters were dried up from off the earth: and Noah removed the covering of the ark, and looked, and, behold, the face of the ground was dry.

14 In de tweede maand, op de zeven en twintigste dag der maand, was de aarde helemaal droog.

And in the second month, on the seven and twentieth day of the month, was the earth dried.

15 Toen sprak God tot Noë:

And God spake unto Noah, saying,

16 Ga uit de ark; gij met uw vrouw, uw zonen en de vrouwen uwer zonen.

Go forth of the ark, thou, and thy wife, and thy sons, and thy sons’ wives with thee.

17 En laat ook alle dieren, alle wezens die bij u zijn, tegelijk met u naar buiten komen: de vogels, de viervoetige dieren en al wat op de aarde kruipt; opdat ze zich weer op de aarde bewegen, vruchtbaar zijn, en talrijk worden op aarde.

Bring forth with thee every living thing that is with thee, of all flesh, both of fowl, and of cattle, and of every creeping thing that creepeth upon the earth; that they may breed abundantly in the earth, and be fruitful, and multiply upon the earth.

18 Noë ging er dus uit met zijn zonen, zijn vrouw en de vrouwen van zijn zonen.

And Noah went forth, and his sons, and his wife, and his sons’ wives with him:

19 Ook alle viervoetige dieren, alle vogels en al wat over de aarde kruipt, elk naar zijn soort, kwamen naar buiten uit de ark.

Every beast, every creeping thing, and every fowl, and whatsoever creepeth upon the earth, after their kinds, went forth out of the ark.

20 Toen bouwde Noë een altaar voor Jahweh; en hij nam van alle reine dieren en van alle reine vogels, en droeg ze op het altaar als brandoffer op.

And Noah builded an altar unto the Lord; and took of every clean beast, and of every clean fowl, and offered burnt offerings on the altar.

21 Jahweh rook de aangename geur, en sprak bij Zich zelf: Nooit meer zal Ik om den mens de aarde vervloeken, want de gedachten van het mensenhart zijn slecht van zijn jeugd af; en nooit meer zal Ik alle levende wezens treffen, zoals Ik nu heb gedaan.

And the Lord smelled a sweet savour; and the Lord said in his heart, I will not again curse the ground any more for man’s sake; for the imagination of man’s heart is evil from his youth; neither will I again smite any more every thing living, as I have done.

22 Zolang de aarde bestaat, Zal er zaai- en oogsttijd, koude en hitte zijn; Zomer en winter, dag en nacht, Nooit houden ze op!

While the earth remaineth, seedtime and harvest, and cold and heat, and summer and winter, and day and night shall not cease.

A Dove is Sent Forth from the Ark