2 Samuël 22

1 Ook heeft David tot Jahweh de woorden van dit lied gericht, toen Jahweh hem verlost had uit de hand van al zijn vijanden en ook uit de hand van Saul.

Und David redete zu Jehova die Worte dieses Liedes an dem Tage, da Jehova ihn aus der Hand aller seiner Feinde und aus der Hand Sauls errettet hatte; und er sprach:

2 En hij sprak:

Jehova ist mein Fels und meine Burg und mein Erretter.

3 Jahweh, mijn toevlucht, mijn burcht en mijn veste; Mijn God, mijn rots, waarop ik kan schuilen. Mijn schild, de hoorn van mijn heil, mijn schutse en mijn toevlucht, Mijn redder heeft mij uit de verdrukking verlost.

Gott ist mein Fels, auf ihn werde ich trauen, mein Schild und das Horn meines Heils, meine hohe Feste und meine Zuflucht. Mein Retter, von Gewalttat wirst du mich retten!

4 Ik roep: Geprezen zij Jahweh! En ben van mijn vijand verlost.

Ich werde Jehova anrufen, der zu loben ist, und ich werde gerettet werden von meinen Feinden.

5 De branding van de dood had mij al gegrepen, De golven van de onderwereld sloegen over mij heen;

Denn mich umfingen die Wogen des Todes, die Ströme Belials erschreckten mich;

6 De strikken van het dodenrijk hielden mij vast, De klemmen van de dood lagen voor mij gereed: (Sheol h7585)

die Bande des Scheols umringten mich, es ereilten mich die Fallstricke des Todes. (Sheol h7585)

7 Maar ik riep tot Jahweh in mijn nood, En tot God verhief ik mijn stem. En Hij hoorde mijn stem in zijn vorstelijke woning, Mijn hulpgeroep drong door tot zijn oren:

In meiner Bedrängnis rief ich zu Jehova, und ich rief zu meinem Gott; und er hörte aus seinem Tempel meine Stimme, und mein Schrei kam in seine Ohren.

8 Daar schudde en beefde de aarde, Rilden en dreunden de fundamenten des hemels; Want Hij was in woede ontstoken.

Da wankte und bebte die Erde; die Grundfesten des Himmels zitterten und wankten, weil er entbrannt war.

9 Rook steeg op uit zijn neus, Verslindend vuur spoot uit zijn mond, En gloeiende kolen spatten er uit.

Rauch stieg auf von seiner Nase, und Feuer fraß aus seinem Munde; glühende Kohlen brannten aus ihm.

10 Hij boog de hemel, en daalde neer, Grauwe wolken onder zijn voeten.

Und er neigte die Himmel und fuhr hernieder, und Dunkel war unter seinen Füßen.

11 Hij besteeg den cherub en vloog in het rond, Zwevend op de windewieken.

Und er fuhr auf einem Cherub und flog daher, und er erschien auf den Fittichen des Windes.

12 Hij sloeg de duisternis als een dek om zich heen, Donkere nevels, dreigende wolken waren zijn tent.

Und Finsternis machte er rings um sich her zum Gezelt, Sammlung der Wasser, dichtes Himmelsgewölk.

13 En door de gloed, die voor Hem uitging, Braakten zijn wolken vurige kolen.

Aus dem Glanze vor ihm brannten feurige Kohlen.

14 En in de hemel donderde Jahweh, Verhief de Allerhoogste zijn stem;

Es donnerte Jehova vom Himmel her, und der Höchste ließ seine Stimme erschallen.

15 Hij schoot zijn pijlen en strooide ze rond, Slingerde bliksems en joeg ze uiteen:

Und er schoß Pfeile und zerstreute sie, seinen Blitz, und verwirrte sie.

16 Open lag de bedding der zee, Het fundament van de aarde kwam bloot; Door het dreigen van Jahweh, Door het snuivend gebries van zijn neus.

Da wurden gesehen die Betten des Meeres, aufgedeckt die Grundfesten des Erdkreises durch das Schelten Jehovas, vor dem Schnauben des Hauches seiner Nase.

17 Van boven boog Hij Zich neer, greep mij vast, En trok mij weg uit de onstuimige wateren;

Er streckte seine Hand aus von der Höhe, er nahm mich, er zog mich aus großen Wassern;

18 Hij verloste mij van mijn grimmigen vijand En van mijn haters, want ze waren te machtig.

Er errettete mich von meinem starken Feinde, von meinen Hassern; denn sie waren mächtiger als ich.

19 Ze waren uitgetrokken op de dag van mijn rampspoed, Maar Jahweh was mijn beschermer;

Sie ereilten mich am Tage meines Unglücks, aber Jehova ward mir zur Stütze.

20 Hij beveiligde mij, En bracht mij redding, omdat Hij mij liefhad.

Und er führte mich heraus ins Weite, er befreite mich, weil er Lust an mir hatte.

21 Toen werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, Mijn reinheid van handen vergolden:

Jehova vergalt mir nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinheit meiner Hände erstattete er mir.

22 Want ik had de wegen van Jahweh bewandeld, Niet gezondigd tegen mijn God;

Denn ich habe bewahrt die Wege Jehovas, und bin von meinem Gott nicht frevelhaft abgewichen.

23 Ik had al zijn geboden voor ogen gehouden, Niet zijn wetten ontweken;

Denn alle seine Rechte waren vor mir, und seine Satzungen, ich bin nicht davon gewichen;

24 Ik was voor Hem zonder smet, Had mij zuiver van zonde bewaard.

Und ich war vollkommen gegen ihn und hütete mich vor meiner Ungerechtigkeit.

25 Daarom werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, En mijn reinheid in zijn ogen.

Und Jehova erstattete mir nach meiner Gerechtigkeit, nach meiner Reinheit vor seinen Augen.

26 Want voor getrouwen toont Gij U trouw, Voor rechtschapenen rechtschapen,

Gegen den Gütigen erzeigst du dich gütig, gegen den vollkommenen Mann erzeigst du dich vollkommen;

27 Rein voor den reine, Maar voor de listigaards listig;

gegen den Reinen erzeigst du dich rein, und gegen den Verkehrten erzeigst du dich entgegenstreitend.

28 Want Gij redt het deemoedige volk, Maar vernedert hovaardige blikken.

Und du wirst retten das elende Volk; aber deine Augen sind wider die Hoffärtigen, die du erniedrigen wirst.

29 Gij zijt, o Jahweh, mijn lamp, Mijn God, die licht in mijn duisternis straalt;

Denn du bist meine Leuchte, Jehova; und Jehova erhellt meine Finsternis.

30 Met U durf ik de stormloop beginnen, Met mijn God de wallen bespringen.

Denn mit dir werde ich gegen eine Schar anrennen, mit meinem Gott werde ich eine Mauer überspringen.

31 God! Volmaakt zijn Zijn wegen, Jahweh’s woord is gelouterd. Hij is voor allen een schild, Die vluchten tot Hem.

Gott, sein Weg ist vollkommen; Jehovas Wort ist geläutert; ein Schild ist er allen, die auf ihn trauen.

32 Wie toch is God, dan Jahweh alleen; Wie een rots, dan alleen onze God!

Denn wer ist Gott, außer Jehova, und wer ein Fels, außer unserem Gott?

33 God! Hij omgordt mij met kracht, En baant mij een veilige weg;

Gott ist meine starke Feste, und er lenkt vollkommen meinen Weg.

34 Hij maakt mijn voeten vlug als hinden, En doet mij de hoogste toppen beklimmen;

Er macht meine Füße denen der Hindinnen gleich, und stellt mich hin auf meine Höhen.

35 Hij oefent mijn handen ten strijde, Mijn armen tot het spannen van de koperen boog.

Er lehrt meine Hände den Streit, und meine Arme spannen den ehernen Bogen.

36 Zo hebt Gij mij het schild van uw heil gereikt; Uw goedheid maakte mij groot.

Und du gabst mir den Schild deines Heils, und deine Herablassung machte mich groß.

37 Gij hebt een weg voor mijn stappen gebaand, En mijn voeten wankelden niet.

Du machtest Raum meinen Schritten unter mir, und meine Knöchel haben nicht gewankt.

38 Ik vervolgde mijn vijanden, haalde ze in, En keerde niet terug, eer ik ze had verslagen.

Meinen Feinden jagte ich nach und vertilgte sie; und ich kehrte nicht um, bis sie aufgerieben waren.

39 Ik heb ze verslagen, verpletterd, zodat ze niet opstaan, Maar onder mijn voet blijven liggen.

Und ich rieb sie auf und zerschmetterte sie; und sie standen nicht wieder auf, und sie fielen unter meine Füße.

40 Gij hebt mij met kracht omgord tot de strijd, Mijn tegenstanders voor mij doen bukken;

Und du umgürtetest mich mit Kraft zum Streit, beugtest unter mich, die wider mich aufstanden.

41 Gij liet mij de rug van mijn vijanden zien. Mijn haters heb ik verdelgd.

Und du gabst mir den Rücken meiner Feinde; meine Hasser, ich vernichtete sie.

42 Nu huilen ze, maar niemand helpt: Tot Jahweh zelfs, maar Hij antwoordt hun niet;

Sie blickten umher, und kein Retter war da zu Jehova, und er antwortete ihnen nicht.

43 Ik vermaal ze als stof der aarde, Vertrap en vertreed ze als slijk op de straten.

Und ich zermalmte sie wie Staub der Erde; wie Straßenkot zertrat, zerstampfte ich sie.

44 Gij hebt mij gered uit de strijd met de volkeren. En mij aan het hoofd van de naties gesteld: Volkeren, die ik niet kende, werden mij dienstbaar,

Und du errettetest mich aus den Streitigkeiten meines Volkes; du bewahrtest mich auf zum Haupte der Nationen; ein Volk, das ich nicht kannte, dient mir.

45 Vreemden brachten mij hulde; Nauwelijks hadden ze van mij gehoord, Of ze gehoorzaamden mij;

Die Söhne der Fremde unterwarfen sich mir mit Schmeichelei; beim Hören des Ohres gehorchten sie mir.

46 Anderen lagen uitgeput neer, En kropen sidderend uit hun burchten.

Die Söhne der Fremde sanken hin und zitterten hervor aus ihren Schlössern.

47 Leve Jahweh! Gezegend mijn Rots; Hoogverheven de God, de Rots van mijn heil!

Jehova lebt, und gepriesen sei mein Fels! Und erhoben werde der Gott, der Fels meines Heils!

48 Gij hebt mij gewroken, o God, Volkeren aan mij onderworpen;

Der Gott, der mir Rache gab und die Völker unter mich niederwarf;

49 Mij van mijn grimmigen vijand verlost, Zege over mijn bestrijders verleend, mij van geweldenaars bevrijd.

und der mich herausführte aus der Mitte meiner Feinde. Ja, du erhöhtest mich über die, welche wider mich aufstanden, von dem Manne der Gewalttat befreitest du mich.

50 Daarom wil ik U prijzen, o Jahweh, Uw naam verheerlijken onder de volken!

Darum, Jehova, will ich dich preisen unter den Nationen und Psalmen singen deinem Namen,

51 Machtige hulp verleent Hij zijn koning, En genade aan zijn Gezalfde, Aan David en zijn geslacht Voor altijd!

Dich, der groß macht die Rettungen seines Königs, und Güte erweist seinem Gesalbten, David und seinem Samen ewiglich.