Højsangen 5

1 Jeg kommer i min Have, min Søster, min Brud, jeg plukker min Myrra og Balsam, jeg spiser min Honning og Saft, jeg drikker min Vin og Mælk. Venner, spis og drik og berus jer i Kærlighed!

Mianhi ako sa akong tanaman, akong igsoong babaye, akong pangasaw-onon; natigom ko na ang akong mira uban sa akong lamas. Nakaon ko na ang balayan sa putyokan uban sa akong dugos; Nainom ko na ang akong bino uban ang akong gatas. Nagsulti ang mga higala sa naghinigugmaay pangaon kamo, mga higala; inom ug pagpakahubog sa gugma. Ang batan-ong babaye nagsulti sa iyang kaugalingon

2 Jeg sov, men mit hjerte våged; tys, da banked min ven: "Luk op for mig, o Søster, min Veninde, min Due, min rene, thi mit Hoved er fuldt af Dug, mine Lokker af Nattens Dråber."

natulog ako, apan ang akong kasingkasing nagmata sa akong damgo. Nadungog ko ang tingog sa akong hinigugma nga nanuktok ug nag-ingon, “Ablihi ako, akong igsoong babaye, akong hinigugma, akong salampati, akong ulay, kay ang akong ulo nabasa sa yamog, ang akong buhok diha sa tinulo sa kagabhion.”

3 Jeg har taget min Kjortel af, skal jeg atter tage den på? Jeg har tvættet mine Fødder, skal jeg atter snavse dem til?

Nahukas ko na ang akong kupo, sul-obon ko pa ba kini pagbalik? Nahugasan ko na ang akong mga tiil, hugawan ko pa ba kini pag-usab?”

4 Gennem Gluggen rakte min Ven sin Hånd, det brusede stærkt i mit Indre.

Gibutang sa akong hinigugma ang iyang kamot ngadto sa ablihanan sa pultahan, ug natandog ang akong kasingkasing alang kaniya.

5 Jeg stod op og åbned for min Ven; mine Hænder drypped af Myrra, mine Fingre af flydende Myrra, da de rørte ved Låsens Håndtag.

Mibangon ako aron ablihan ang pultahan alang sa akong hinigugma; nagtulotulo ang mira sa akong mga kamot, ang akong mga tudlo nalukop sa mira, samtang naggunit sa ablihanan sa pultahan.

6 Så lukked jeg op for min Ven, men min Ven var gået sin Vej. Jeg var ude af mig selv ved hans Ord. Jeg søgte, men fandt ham ikke, kaldte, han svared mig ikke.

Giablihan ko ang pultahan alang sa akong hinigugma, apan nitalikod ug nawala ang akong hinigugma. Naunlod ang akong kasingkasing; nawad-an akog paglaom. Gipangita ko siya, apan wala ko siya hikit-i; Gitawag ko siya, apan wala siya mitubag kanako.

7 Vægterne, som færdes i Byen, traf mig, de slog og såred mig; Murens Vægtere rev Kappen af mig.

Ang magbalantay nga miadto sa siyudad nakakita kanako; gibunalan nila ako ug gisamaran; gilabnot sa mga magbalantay sa mga paril ang akong kupo. Nakigsulti ang batan-ong babaye sa mga kababayen-an sa siyudad

8 Jeg besværger eder, Jerusalems Døtre: Såfremt I finder min Ven, hvad skal I da sige til ham? At jeg er syg af Kærlighed!

buot ko nga manumpa kamo, mga anak nga babaye sa Jerusalem, nga kung makaplagan ninyo ang akong hinigugma, sultihi siya nga nagsakit ako tungod sa akong gugma alang kaniya. Miingon ang mga babaye nga taga siyudad ngadto sa batan-ong babaye

9 "Hvad Fortrin har da, din Ven, du fagreste, blandt Kvinder? Hvad Fortrin har da din Ven, at du besværger os så?"

Nganong labaw pa man ang imong hinigugma kaysa ubang hinigugma nga lalaki, ikaw nga maanyag sa tanang mga babaye? Nganong mas labaw pa man ang imong hinigugma kaysa laing hinigugma, nga imo man kaming sugoon nga manumpa ug sama niini? Miingon ang batan-ong babaye sa mga babaye sa siyudad

10 Min Ven er hvid og rød, herlig blandt Titusinder,

“Ang akong hinigugma hamis ug pulapula, labaw pa siya kay sa 10, 000.

11 hans Hoved er det fineste Guld, hans Lokker er Ranker, sorte som Ravne,

Ang iyang ulo lunsay nga bulawan; kulot ang iyang buhok ug sama kini kaitom sa uwak.

12 hans Øjne som Duer ved rindende Bække, badet i Mælk og siddende ved Strømme,

Ang iyang mga mata sama sa mga salampati nga anaa sa daplin sa nagdagayday nga tubig, gihugasan sa gatas, ug maayo ang pagkahiluna sama sa mga alahas.

13 hans Kinder som Balsambede; Skabe med Vellugt, hans Læber er Liljer, de drypper, af flydende Myrra,

Ang iyang mga aping sama sa mga tugkanan sa mga igpapahumot, nga adunay hilabihan nga kahumot. Ang iyang mga ngabil sama sa mga lirio, nga nagatulotulo sa mira.

14 hans Hænder er Stænger af Guld, fyldt med Rubiner, hans Liv en Elfenbensplade, besat med Safirer,

Ang iyang mga bukton lingin nga bulawan nga gilibotan sa mga alahas; ang iyang tiyan sama kaputi sa tango sa elepante nga gitabonan sa mga sapiro.

15 hans Ben er Søjler af Marmor På Sokler af Guld, hans Skikkelse som Libanon, herlig som Cedre,

Ang iyang mga paa sama sa mga haligi nga marmol, nga nagtindog sa lunsay nga bulawan; ang iyang panagway sama sa Lebanon, pinili sama sa mga cidro.

16 hans Gane er Sødme, han er idel Ynde. Sådan er min elskede, sådan min Ven, Jerusalems Døtre.

Ang iyang baba hilabihan katam-is; ambongan gayod siya. Mao kini ang akong hinigugma, ug mao kini ang akong higala, mga anak nga babaye sa Jerusalem.