Salme 78

1 (En Maskil af Asaf.) Lyt, mit folk til min lære, bøj eders øre til ord fra min Mund;

E NA kanaka o'u, e hoolohe mai oukou i ko'u kanawai; E haliu mai hoi i ko oukou pepeiao i na olelo a ko'u waha.

2 jeg vil åbne min Mund med Billedtale, fremsætte Gåder fra fordums Tid,

E hooaka ae au i kuu waha ma na himeni, A e hai aku hoi i na mele kahiko;

3 hvad vi har hørt og ved, hvad vore Fædre har sagt os;

I na mea a kakou i lohe ai, a i ike ai hoi, A ua hai mai no ko kakou poe makua ia kakou.

4 vi dølger det ikke for deres Børn, men melder en kommende Slægt om HERRENs Ære og Vælde og Underne, som han har gjort.

Aole kakou e huna, mai ka lakou poe keiki, A hiki aku i ka hanauna hope loa, I ka hoike ana aku i na halelu no Iehova, A me kona ikaika, a me na mea kupanaha ana i hana'i.

5 Han satte et Vidnesbyrd i Jakob, i Israel gav han en Lov, idet han bød vore Fædre at lade deres Børn det vide,

Hoopaa oia i mea hoike no ka Iakoba, A kau no hoi oia i kanawai no ka Iseraela, A kauoha mai la i na kupuna o kakou, E ao ae lakou ia mea i ka lakou poe keiki:

6 at en senere Slægt kunde vide det, og Børn, som fødtes siden, stå frem og fortælle deres Børn derom,

I ike ka hanauna hope loa aku, E ku mai hoi na keiki i hanau mai a hoike i ka lakou mau keiki;

7 så de slår deres Lid til Gud og ikke glemmer Guds Gerninger, men overholder hans Bud,

I kau aku ko lakou manaolana i ke Akua, Aole hoi e poina na hana a ke Akua, Aka, e malama i kana mau kauoha:

8 ej slægter Fædrene på, en vanartet, stridig Slægt, hvis Hjerte ikke var fast, hvis Ånd var utro mod Gud

I like ole lakou me ko lakou poe kupuna, He hanauna ku e, a kipi hoi; He hanauna hooponopono ole i ko lakou naau, A hilinai ole hoi ko lakou naau i ke Akua.

9 - Efraims Børn var rustede Bueskytter, men svigted på Stridens Dag -

O na mamo a Eperaima i kahikoia i ke kakaka, Huli hope no lakou i ka la i kaua'i.

10 Gudspagten holdt de ikke, de nægtede at følge hans Lov;

Aole lakou i malama i ka berita o ke Akua, A hoole lakou i ka hele ma kona kanawai:

11 hans Gerninger gik dem ad Glemme, de Undere, han lod dem skue.

Poina ia lakou kana mau hana. Na mea kupanaha hoi ana i hoike mai ai.

12 Han gjorde Undere for deres Fædre i Ægypten på Zoans Mark;

Hana iho la no oia i na mea kupanaha imua o ko lakou poe makua, Ma ka aina o Aigupita, ma ke kula hoi o Zoana.

13 han kløvede Havet og førte dem over, lod Vandet stå som en Vold;

Mahele ae la oia i ke kai, a alakai mai la ia lakou; Hooku ae la oia i na wai me he puu la.

14 han ledede dem ved Skyen om Dagen, Natten igennem ved Ildens Skær;

Ma ke ao oia i alakai mai ai ia lakou i ke ao, Ma ka malamalama o ke ahi hoi i na po a pau.

15 han kløvede Klipper i Ørkenen, lod dem rigeligt drikke som af Strømme,

Wahi ae la oia i na pohaku ma ka waonahele, Hoohainu mai oia, e like me na ale nui.

16 han lod Bække rinde af Klippen og Vand strømme ned som Floder.

Hoopuka ae la oia i na wai kahe mailoko mai o ka pohaku, A kahe mai la na wai e like me na muliwai.

17 Men de blev ved at synde imod ham og vække den Højestes Vrede i Ørkenen;

Hana hewa hou aku la lakou ia ia, I ke ku e ana i ka Mea kiekie ma ka waoakua.

18 de fristede Gud i Hjertet og krævede Mad til at stille Sulten,

Hoao aku la lakou i ke Akua ma ko lakou naau, I ka nonoi ana i ai, no ko lakou kuko iho.

19 de talte mod Gud og sagde: "Kan Gud dække Bord i en Ørken?

Hoowahawaha aku la lakou i ke Akua, i iho la, E hiki anei i ke Akua ke halii i papaaina ma ka waonahele?

20 Se, Klippen slog han, så Vand flød frem, og Bække vælded ud; mon han også kan give Brød og skaffe kød til sit Folk?"

Aia hoi! hahau ae la oia i ka pohaku, a kahe iho la na wai, A huliamahi mai la na wai kahe; E hiki anei ia ia ke haawi mai i ka ai? A e hoomakaukau hoi i ia no kona poe kanaka?

21 Det hørte HERREN, blev vred, der tændtes en Ild mod Jakob, ja Vrede kom op mod Israel,

Nolaila, lohe mai la o Iehova a huhu iho la; A hoaia ke ahi maloko o ka Iakoba, A pii ae la ka huhu maluna o ka Iseraela:

22 fordi de ikke troede Gud eller stolede på hans Frelse.

No ka mea, aole lakou i manaoio i ke Akua; Aole hoi i paulele i kona kokua ana.

23 Da bød han Skyerne oventil, lod Himlens Døre åbne

Ua kauoha nae oia i na ao, mailuna mai, A ua wahi no hoi i puka ma ka lani,

24 og Manna regne på dem til Føde, han gav dem Himmelkorn;

A ua hooua mai oia maluna o lakou, i mane e ai ai, A ua haawi mai i ka hua palaoa o ka lani na lakou.

25 Mennesker spiste Englebrød, han sendte dem Mad at mætte sig med.

Ai iho la na kanaka i ka ai a ka poe kiekie: Hoouka mai la oia i io na lakou a nui.

26 Han rejste Østenvinden på Himlen, førte Søndenvinden frem ved sin Kraft;

Hoopa mai la oia i ko ka hikina makani ma ka lani: A i kona ikaika, kai mai la oia i ka makani o ke kukuluhema.

27 Kød lod han regne på dem som Støv og vingede Fugle som Havets Sand,

A hooua mai oia i ka io maluna o lakou me he lepo la, A me na manu hulu, e like me ke one o ke kai.

28 lod dem falde midt i sin Lejr, rundt omkring sine Boliger;

Hoohaule iho la oia ia mea ma ke kahua hoomoana, A puni hoi ko lakou wahi i noho ai.

29 Og de spiste sig overmætte, hvad de ønskede, lod han dem få.

A ai iho la lakou, a maona loa ae la: Hoopuka mai no oia na lakou i ka mea a lakou i kuko ai.

30 Men før deres Attrå var stillet, mens Maden var i deres Mund,

Aole nae lakou i huli, mai ko lakou kuko ana; I ka wa e waiho ana ka ai i ko lakou waha,

31 rejste Guds Vrede sig mod dem; han vog deres kraftige Mænd, fældede Israels Ynglinge.

Kau mai la ka huhu o ke Akua maluna o lakou, A luku iho la oia i ko lakou poe ikaika; A hookulou no hoi i ka poe i waeia o ka Iseraela.

32 Og dog blev de ved at synde og troede ej på hans Undere.

Aka, ma ia mau mea a pau, hana hewa hou iho la no lakou, Aole i manaoio i kana mau hana kupanaha.

33 Da lod han deres Dage svinde i Tomhed og endte brat deres År.

Nolaila, haawi oia i ka noho makehewa ana i ko lakou mau la, A me ka wiwo wale, i ko lakou mau makahiki.

34 Når han vog dem, søgte de ham, vendte om og spurgte om Gud,

Ina luku oia ia lakou, alaila, nonoi aku lakou ia ia, Huli ae la no hoi, a imi i ke Akua.

35 kom i Hu, at Gud var deres Klippe, Gud den Allerhøjeste deres Genløser.

Hoomanao iho la lakou, o ke Akua ko lakou Pohaku, A o ke Akua kiekie hoi ko lakou Hoolapanai.

36 De hyklede for ham med Munden, løj for ham med deres Tunge;

Aka, hoomalimali aku lakou ia ia ma ko lakou waha A wahahee aku no hoi ia ia ma ko lakou alelo.

37 deres Hjerter holdt ikke fast ved ham, hans Pagt var de ikke tro.

Aole i kupaa ko lakou naau ma ke Akua, Aole hoi i hilinai i kona berita.

38 Og dog er han barmhjertig, han tilgiver Misgerning, lægger ej øde, hans Vrede lagde sig Gang på Gang, han lod ikke sin Harme fuldt bryde frem;

Lokomaikai mai no nae oia, a kala mai i ka hala, Aole i anai mai ia lakou: Hoohuli pinepine aku oia i kona huhu, Aole i hoala i kona inaina a pau.

39 han kom i Hu, de var Kød, et Pust, der svinder og ej vender tilbage.

No ka mea, hoomanao oia, he palupalu lakou, He ea hele wale aku, aole hoi mai.

40 Hvor tit stod de ham ikke imod i Ørkenen og voldte ham Sorg i det øde Land!

Me he aha la la ko lakou kipikipi ana ia ia ma ka waonahele? A hoonaukiuki ia ia ma ka waoakua?

41 De fristede alter Gud, de krænkede Israels Hellige;

A huli ihope lakou a hoao i ke Akua, Hoehaeha no hoi i ka Mea Hemolele o ka Iseraela.

42 hans Hånd kom de ikke i Hu, de Dag han friede dem fra Fjenden,

Aole lakou i hoomanao i kona lima, I ka la ana i hoopakele ai ia lakou i ka pilikia,

43 da han gjorde sine Tegn i Ægypten, sine Undere på Zoans Mark,

I ka manawa ana i kau ai i kona mau hoailona ma Aigupita, A me kana hana kupanaha ma ke kula o Zoana:

44 forvandlede deres Floder til Blod, så de ej kunde drikke af Strømmene,

Hoolilo oia i ko lakou muliwai i koko, A me na kahawai hoi, a hiki ole ia lakou ke inu.

45 sendte Myg imod dem, som åd dem, og Frøer, som lagde dem øde,

Hoouka ae la oia i ka makika maluna o lakou, A nahu iho la oia ia lakou; A me na rana hoi, a hooki loa oia mau mea ia lakou.

46 gav Æderen, hvad de avlede, Græshoppen al deres Høst,

Haawi ae la oia i ka lakou ai na ke poko, A me ka mea a lakou i hooikaika'i na ka uhini.

47 slog deres Vinstokke ned med Hagl, deres Morbærtræer med Frost,

Pepehi mai la oia i ka lakou kumuwaina i ka huahekili, A me ka lakou sukamora i ka hau.

48 prisgav Kvæget for Hagl og deres Hjorde for Lyn.

Hoolilo ae la oia i na bipi a lakou i ka huahekili, A me na holoholona a lakou i ka uila.

49 Han sendte sin Vredesglød mod dem, Harme, Vrede og Trængsel, en Sendefærd af Ulykkesengle;

Hoouka ae la oia maluna o lakou, i ka wela o kona huhu, A me ka ukiuki, a me ka inaina, a me ka popilikia, A hoouna mai no hoi i na elele ino.

50 frit Løb gav han sin Vrede, skånede dem ikke for Døden, gav deres Liv til Pris for Pest;

Hoomakaukau iho la oia i ke ala no kona huhu, Aole ia i kaohi i ko lakou uhane mai ka make mai; Aka, haawi no oia i ko lakou ola i ka mai ahulan;

51 alt førstefødt i Ægypten slog han, Mandskraftens Førstegrøde i Kamiternes Telte,

A pepehi no hoi i na hiapo a pau o Aigupita, O na poo ikaika ma na halelewa o Hama.

52 lod sit Folk bryde op som en Hjord, ledede dem som Kvæg i Ørkenen,

Kai mai la oia i kona poe kanaka me he poe hipa la, A alakai no hoi ia lakou ma ka waonahele me he ohana la.

53 ledede dem trygt, uden Frygt, mens Havet lukked sig over deres Fjender;

Alakai oia ia lakou i ka malu, i ole ai lakou e makau: Aka, poi mai ke kai maluna o ko lakou poe enemi.

54 han bragte dem til sit hellige Land, de Bjerge, hans højre vandt,

Hoohele oia ia lakou i kona aina hoano, I keia mauna hoi a kona lima akau i hookumu ai.

55 drev Folkeslag bort foran dem, udskiftede ved Lod deres Land og lod Israels Stammer bo i deres Telte.

Kipaku aku la oia i ko na aina e, mai ko lakou alo aku, Mahele ae la oia ma ke kaula-ana i ka ilina no lakou, A hoonoho iho la i na ohana o ka Iseraela iloko o ko lakou mau halelewa.

56 Dog fristed og trodsede de Gud den Allerhøjeste og overholdt ikke hans Vidnesbyrd;

Aka, hoao lakou i ke Akua kiekie, a kipi aku la, Aole hoi i malama i kana mau kauoha:

57 de faldt fra, var troløse som deres Fædre, svigtede som en slappet Bue,

Huli hope lakou, a hoopunipuni e like me na makua o lakou; Ua huli lakou ihope, e like me ke kakaka lauwili.

58 de krænkede ham med deres Offerhøje, æggede ham med deres Gudebilleder.

Hoonaukiuki lakou ia ia i ko lakou wahi kiekie, A hoolili no hoi ia ia i ko lakou poe kii kalaiia.

59 Det hørte Gud og blev vred følte højlig Lede ved Israel;

A lohe ke Akua alaila, huhu mai la ia, A hoopailua loa no hoi i ka Iseraela.

60 han opgav sin Bolig i Silo, det Telt, hvor han boede blandt Mennesker;

Nolaila, haalele iho la oia i ka halelewa o Silo, I ka halelole hoi kahi ana i noho ai iwaena o na kanaka,

61 han gav sin Stolthed i Fangenskab, sin Herlighed i Fjendehånd,

A haawi no hoi i kona mea hanohano i ke pio ana, A me kona mea nani iloko o ka lima o ka enemi.

62 prisgav sit Folk for Sværdet, blev vred på sin Arvelod;

Hoolilo no oia i kona poe kanaka i ka pahikaua, A huhu mai la i kona hooilina.

63 Ild fortærede dets unge Mænd, dets Jomfruer fik ej Bryllupssange,

Hoopau no ke ahi i kona poe kanaka ui; Aole nae i kanikau na wahine puupaa.

64 dets Præster faldt for Sværdet, dets Enker holdt ikke Klagefest.

Haule no hoi kona poe kahuna i ka pahikaua; Aole nae i kanikau kona poe wahiue kanemake.

65 Da vågnede Herren som en, der har sovet, som en Helt, der er døvet af Vin;

Alaila ala ae la ka Haku me he mea la mai kona hiamoe ana, Me he kanaka ikaika la hoi i ona i ka waina.

66 han slog sine Fjender på Ryggen, gjorde dem evigt til Skamme.

Alaila, pehi ae la oia i kona poe enemi ma ko lakou hope; Haawi no ia i hilahila mau loa lakou.

67 Men han fik Lede ved Josefs Telt, Efraims Stamme udvalgte han ikke;

Hoowahawaha oia i ka halelewa o Iosepa, Aole hoi i wae i ka ohana o Eperaima:

68 han udvalgte Judas Stamme, Zions Bjerg, som han elsker;

Aka, wae no ia i ka ohana o Iuda, I ka mauna hoi o Ziona ana i aloha'i.

69 han byggede sit Tempel himmelhøjt, grundfæstede det evigt som Jorden.

Hana oia i kona wahi hoano e like me na wahi kiekie, E like hoi me ka honua ana i hookumu mau loa'i.

70 Han udvalgte David, sin Tjener, og tog ham fra Fårenes Folde,

Wae mai la oia ia Davida i kana kauwa, A lawe ae la ia ia, mai na pahipa ae:

71 hentede ham fra de diende Dyr til at vogte Jakob, hans Folk, Israel, hans Arvelod;

Mai ka hahai ana i na hipa mea keiki, ua lawe oia ia ia, E hanai i ka Iakoba, i na kanaka ona, I ka Iseraela hoi, i kona hooilina.

72 han vogtede dem med oprigtigt Hjerte, ledede dem med kyndig Hånd.

Hanai mai la oia ia lakou e like me ka pono o kona naau; A alakai ae la ia lakou ma ke akamai o kona mau lima.