< Salme 71 >

1 HERRE, jeg lider på dig, lad mig aldrig i evighed skuffes.
David psalmus filiorum Ionadab et priorum captivorum in te Domine speravi non confundar in aeternum
2 Frels mig og udfri mig i din Retfærdighed, du bøjede dit Øre til mig;
in iustitia tua libera me et eripe me inclina ad me aurem tuam et salva me
3 red mig og vær mig en Tilflugtsklippe, en Klippeborg til min Frelse; thi du er min Klippe og Borg!
esto mihi in Deum protectorem et in locum munitum ut salvum me facias quoniam firmamentum meum et refugium meum es tu
4 Min Gud, fri mig ud af gudløses Hånd, af Niddings og Voldsmands Kløer;
Deus meus eripe me de manu peccatoris de manu contra legem agentis et iniqui
5 thi du er mit Håb, o Herre! Fra min Ungdom var HERREN min Tillid;
quoniam tu es patientia mea Domine Domine spes mea a iuventute mea
6 fra Moders Skød har jeg støttet mig til dig, min Forsørger var du fra Moders Liv, dig gælder altid min Lovsang.
in te confirmatus sum ex utero de ventre matris meae tu es protector meus in te cantatio mea semper
7 For mange står jeg som mærket af Gud, men du er min stærke Tilflugt;
tamquam prodigium factus sum multis et tu adiutor fortis
8 min Mund er fuld af din Lovsang, af din Ære Dagen lang.
repleatur os meum laude ut cantem gloriam tuam tota die magnitudinem tuam
9 Forkast mig ikke i Alderdommens Tid og svigt mig ikke, nu Kraften svinder;
non proicias me in tempore senectutis cum deficiet virtus mea ne derelinquas me
10 thi mine Fjender taler om mig, de der lurer på min Sjæl, holder Råd:
quia dixerunt inimici mei mihi et qui custodiebant animam meam consilium fecerunt in unum
11 "Gud har svigtet ham! Efter ham! Grib ham, thi ingen frelser!"
dicentes Deus dereliquit eum persequimini et conprehendite eum quia non est qui eripiat
12 Gud, hold dig ikke borte fra mig, il mig til Hjælp, min Gud;
Deus ne elongeris a me Deus meus in adiutorium meum respice
13 lad dem blive til Skam og Skændsel, dem, der står mig imod, lad dem hylles i Spot og Spe, dem, der vil mig ondt!
confundantur et deficiant detrahentes animae meae operiantur confusione et pudore qui quaerunt mala mihi
14 Men jeg, jeg vil altid håbe, blive ved at istemme din Pris;
ego autem semper sperabo et adiciam super omnem laudem tuam
15 min Mund skal vidne om din Retfærd, om din Frelse Dagen lang; thi jeg kender ej Ende derpå.
os meum adnuntiabit iustitiam tuam tota die salutem tuam quoniam non cognovi litteraturam
16 Jeg vil minde om den Herre HERRENs Vælde, lovsynge din Retfærd, kun den alene.
introibo in potentiam Domini Domine memorabor iustitiae tuae solius
17 Gud, du har vejledt mig fra min Ungdom af, dine Undere har jeg forkyndt til nu;
Deus docuisti me ex iuventute mea et usque nunc pronuntiabo mirabilia tua
18 indtil Alderdommens Tid og de grånende Hår svigte du mig ikke, o Gud. End skal jeg prise din Arm for alle kommende Slægter.
et usque in senectam et senium Deus ne derelinquas me donec adnuntiem brachium tuum generationi omni quae ventura est potentiam tuam
19 Din Vælde og din Retfærdighed når til Himlen, o Gud; du, som øvede store Ting, hvo er din Lige, Gud?
et iustitiam tuam Deus usque in altissima quae fecisti magnalia Deus quis similis tibi
20 Du, som lod os skue mange fold Trængsel og Nød, du kalder os atter til Live og drager os atter af Jordens Dyb;
quantas ostendisti mihi tribulationes multas et malas et conversus vivificasti me et de abyssis terrae iterum reduxisti me
21 du vil øge min Storhed og atter trøste mig.
multiplicasti magnificentiam tuam et conversus consolatus es me
22 Til Gengæld vil jeg til Harpespil prise din Trofasthed, min Gud, lege på Citer for dig, du Israels Hellige;
nam et ego confitebor tibi in vasis psalmi veritatem tuam Deus psallam tibi in cithara Sanctus Israhel
23 juble skal mine Læber - ja, jeg vil lovsynge dig og min Sjæl, som du udløste;
exultabunt labia mea cum cantavero tibi et anima mea quam redemisti
24 også min Tunge skal Dagen igennem forkynde din Retfærd, thi Skam og Skændsel får de, som vil mig ilde.
sed et lingua mea tota die meditabitur iustitiam tuam cum confusi et reveriti fuerint qui quaerunt mala mihi

< Salme 71 >