Salme 69

1 (Til Sangmesteren. Til Liljerne. Af David.) Frels mig Gud, thi Vandene når mig til Sjælen,

Przewodnikowi chóru, na Sosannim. Psalm Dawida. Wybaw mnie, Boże, bo wody sięgają aż do [mojej] duszy.

2 jeg er sunket i bundløst Dynd, hvor der intet Fodfæste er, kommet i Vandenes Dyb, og Strømmen går over mig;

Grzęznę w głębokim błocie, gdzie nie ma dna; dostałem się w głębokie wody i nurt mnie porywa.

3 træt har jeg skreget mig, Struben brænder, mit Øje er mat af at bie på min Gud;

Zmęczyłem się wołaniem, wyschło mi gardło; słabną moje oczy, gdy czekam na mojego Boga.

4 flere end mit Hoveds Hår er de, der hader mig uden Grund, mange er de, som vil mig til Livs, uden Skel er mig fjendske; hvad jeg ikke har ranet, skal jeg dog erstatte!

Więcej niż włosów na mojej głowie jest tych, którzy mnie nienawidzą bez powodu; ci, którzy niesłusznie [są] moimi wrogami i chcą mnie zniszczyć, wzmocnili się; musiałem zapłacić za to, czego nie zabrałem.

5 Gud, du kender min Dårskab, min Skyld er ej skjult for dig.

Boże, ty znasz moją głupotę, a moje grzechy nie są ukryte przed tobą.

6 Lad mig ej bringe Skam over dem, som bier på dig, o Herre, Hærskarers HERRE, lad mig ej bringe Skændsel over dem der søger dig, Israels Gud!

Niech nie zaznają wstydu z mego powodu ci, którzy ciebie oczekują, Panie BOŻE zastępów, niech nie rumienią się z mego powodu ci, którzy ciebie szukają, Boże Izraela.

7 Thi for din Skyld bærer jeg Spot, mit Åsyn dækkes af Skændsel;

Bo dla ciebie znoszę urąganie, hańba okrywa moją twarz.

8 fremmed er jeg for mine Brødre en Udlænding for min Moders Sønner.

Stałem się obcy dla moich braci i cudzoziemcem dla synów mojej matki;

9 Thi Nidkærhed for dit Hus har fortæret mig, Spotten mod dig er faldet på mig:

Bo gorliwość o twój dom zżarła mnie i spadły na mnie urągania urągających tobie.

10 jeg spæged min Sjæl med Faste, og det blev mig til Spot;

Płakałem i umartwiałem postem swą duszę, a stało się [to] moją hańbą.

11 i Sæk har jeg klædt mig, jeg blev dem et Mundheld.

Założyłem wór [pokutny] jako szatę i stałem się dla nich pośmiewiskiem.

12 De, der sidder i Porten, taler om mig, ved Drikkelagene synger de om mig.

Mówili o mnie ci, którzy siedzą w bramie, i byłem [tematem] pieśni pijaków.

13 Men jeg beder, HERRE, til dig i Nådens Tid, o Gud, i din store Miskundhed svare du mig!

Ale ja [kieruję] swoją modlitwę do ciebie, PANIE, w czasie pomyślnym; Boże, wysłuchaj mnie według twego wielkiego miłosierdzia, dla prawdy twego zbawienia.

14 Frels mig med din trofaste Hjælp fra Dyndet, at jeg ikke skal synke; red mig fra dem, der hader mig, fra Vandenes Dyb,

Uwolnij mnie z błota, abym nie ugrzązł; ocal mnie od tych, którzy mnie nienawidzą, i z głębokich wód.

15 lad Strømmen ikke gå over mig; lad Dybet ikke sluge mig eller Brønden lukke sig over mig.

Niech nie zaleją mnie wezbrane wody ani nie pożre głębia i niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy.

16 Svar mig, HERRE, thi god er din Nåde, vend dig til mig efter din store Barmhjertighed;

Wysłuchaj mnie, PANIE, bo dobre jest twoje miłosierdzie, według twojej wielkiej litości spójrz na mnie.

17 dit Åsyn skjule du ej for din Tjener, thi jeg er i Våde, skynd dig og svar mig;

Nie zakrywaj twego oblicza przed swoim sługą, bo jestem w utrapieniu; wysłuchaj mnie czym prędzej.

18 kom til min Sjæl og løs den, fri mig for mine Fjenders Skyld!

Zbliż się do mojej duszy i wybaw ją, odkup mnie ze względu na mych wrogów.

19 Du ved, hvorledes jeg smædes og bærer Skam og Skændsel; du har Rede på alle mine Fjender.

Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i niesławę, przed tobą [są] wszyscy moi wrogowie.

20 Spot har ulægeligt knust mit Hjerte; jeg bied forgæves på Medynk, på Trøstere uden at finde;

Hańba złamała moje serce, ogarnęło mnie przygnębienie; oczekiwałem współczującego, ale go nie było; [szukałem] pocieszającego, ale nie znalazłem.

21 de gav mig Malurt at spise og slukked min Tørst med Eddike.

Zamiast pokarmu podali mi żółć, a gdy pragnąłem, napoili mnie octem.

22 Lad Bordet foran dem blive en Snare, deres Takofre blive en Fælde;

Niech ich stół stanie się dla nich sidłem, a ich pomyślność – pułapką.

23 lad Øjnene slukkes, så Synet svigter, lad Lænderne altid vakle!

Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a ich biodra niech się zawsze chwieją.

24 Din Vrede udøse du over dem din glødende Harme nå dem;

Wylej na nich swoje oburzenie, a żar twego gniewu niech ich dosięgnie.

25 deres Teltlejr blive et Øde, og ingen bo i deres Telte!

Niech ich dom opustoszeje, w ich namiotach niech nikt nie mieszka.

26 Thi de forfølger den, du slog, og øger Smerten for dem, du såred.

Bo prześladują [tego], którego ty uderzyłeś, i rozpowiadają o boleściach tych, których zraniłeś.

27 Tilregn dem hver eneste Brøde lad dem ikke få Del i din Retfærd;

Dodaj nieprawość do ich nieprawości i niech nie dostąpią twojej sprawiedliwości.

28 lad dem slettes af Livets Bog, ej optegnes blandt de retfærdige!

Niech będą wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani ze sprawiedliwymi.

29 Men mig, som er arm og lidende, bjærge din Frelse, o Gud!

Ja zaś jestem strapiony i zbolały; [niech] twoje zbawienie, Boże, podniesie mnie.

30 Jeg vil prise Guds Navn med Sang og ophøje ham med Tak;

Będę chwalił imię Boga pieśnią, będę go wywyższał dziękczynieniem.

31 det er mer for HERREN end Okser end Tyre med Horn og Klove!

I będzie to milsze PANU niż wół albo cielec rogaty z kopytami.

32 Når de ydmyge ser det, glæder de sig; I, som søger Gud, eders Hjerte oplives!

Pokorni [to] ujrzą i rozradują się, ożyje serce szukających Boga.

33 Thi HERREN låner de fattige Øre, han agter ej fangne Venner ringe.

PAN bowiem wysłuchuje ubogich i swymi więźniami nie gardzi.

34 Himmel og Jord skal prise ham, Havet og alt, hvad der rører sig der;

Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich porusza.

35 thi Gud vil frelse Zion og opbygge Judas Byer; der skal de bo og tage det i Eje;

Bóg bowiem wybawi Syjon i odbuduje miasta Judy; będą tam mieszkać i posiądą tę [ziemię].

36 hans Tjeneres Afkom skal arve det, de, der elsker hans Navn, skal bo deri.

Także i potomstwo jego sług ją odziedziczy i zamieszkają w niej ci, którzy miłują jego imię.