Salme 44

1 (Til sangmesteren. Af Koras sønner. En maskil.) Gud, vi har hørt det med egne ører, vore Fædre har fortalt os derom; du øved en Dåd i deres Dage, i Fortids Dage med din Hånd;

O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

2 Folk drev du bort, men plantede hine, Folkeslag knuste du, men dem lod du brede sig;

Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

3 thi de fik ej Landet i Eje med Sværdet, det var ej deres Arm, der gav dem Sejr, men det var din højre, din Arm og dit Ansigts Lys, thi du havde dem kær.

ës sate, sepse të pëlqenin.

4 Du, du er min Konge, min Gud, som sender Jakob Sejr.

Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

5 Ved dig nedstøder vi Fjenden, Modstanderne træder vi ned i dit Navn;

Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

6 thi ej på min Bue stoler jeg, mit Sværd kan ikke give mig Sejr;

Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

7 men du gav os Sejr over Fjenden, du lod vore Avindsmænd blive til Skamme.

Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

8 Vi roser os altid af Gud, dit Navn vil vi love for evigt. (Sela)

Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

9 Dog har du forstødt os, gjort os til Spot, du drager ej med vore Hære;

Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

10 du lader os vige for Fjenden, vore Avindsmænd tager sig Bytte;

Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

11 du har givet os hen som Slagtekvæg, og strøet os ud mellem Folkene,

Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

12 dit Folk har du solgt til Spotpris, vandt ikke Rigdom ved Salget.

Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

13 Til Hån for Naboer gør du os, til Spot og Spe for Grander,

Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

14 du gør os til Mundheld blandt Folkene, lader Folkeslagene ryste på Hovedet ad os.

Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

15 Min Skændsel er mig altid i Tanke, og Skam bedækker mit Åsyn

Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

16 for spottende, hånende Tale, for Fjendens og den hævngerriges Blikke.

për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

17 Alt det kom over os, skønt vi glemte dig ikke, sveg ikke heller din Pagt!

Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

18 Vort Hjerte veg ikke fra dig, vore Skridt forlod ej din Vej.

Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

19 Dog knuste du os, hvor Sjakalerne bor, og indhylled os i Mørke.

por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

20 Havde vi glemt vor Guds Navn, bredt Hænderne ud mod en fremmed Gud,

Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

21 vilde Gud ej opspore det? Han kender jo Hjerternes Løn dom

a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

22 nej, for din Skyld dræbes vi Dagen lang og regnes som Slagtekvæg!

Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

23 Vågn op, hvi sover du, Herre? Bliv vågen, forstød ej for stedse!

Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

24 Hvorfor vil du skjule dit Åsyn, glemme vor Nød og Trængsel?

Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

25 Thi vor Sjæl ligger bøjet i Støvet, vort Legeme klæber ved Jorden.

Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

26 Stå op og kom os til Hjælp, forløs os for din Miskundheds Skyld!

Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.