Salme 144

1 (Af David.) Lovet være HERREN, min Klippe, som oplærer mine hænder til Strid mine Fingre til Krig,

Lofaður sé Drottinn! Hann er bjargið sem líf mitt er byggt á! Hann gefur mér kraft og leikni í bardaga.

2 min Miskundhed og min Fæstning, min Klippeborg, min Frelser, mit Skjold og den, jeg lider på, som underlægger mig Folkeslag!

Hann er miskunn mín. Hann er vígi mitt, borg mín og hjálpari, skjöldur minn og athvarf. Hann leggur þjóðir undir mig.

3 HERRE, hvad er et Menneske, at du kendes ved det, et Menneskebarn, at du agter på ham?

Drottinn, hvers virði er maðurinn að þú ómakir þig og minnist hans? Hvers vegna skyldir þú yfirleitt skipta þér af fólki?

4 Mennesket er som et Åndepust, dets Dage som svindende Skygge.

Því að maðurinn er eins og vindblær, dagar hans eins og hverfandi skuggi.

5 HERRE, sænk din Himmel, stig ned og rør ved Bjergene, så at de ryger;

Drottinn, sveigðu himininn og stígðu niður! Þegar þú tyllir þér á fjöllin þá rýkur úr þeim.

6 slyng Lynene ud og adsplit Fjenderne, send dine Pile og indjag dem Rædsel;

Láttu eldingar leiftra, – skjóttu örvum þínum og tvístraðu óvinunum!

7 udræk din Hånd fra det høje, fri og frels mig fra store Vande,

Réttu hönd þína niður og frelsaðu mig, dragðu mig upp úr hinum djúpu vötnum, undan ofurvaldi óvinanna.

8 fra fremmedes Hånd, de, hvis Mund taler Løgn, hvis højre er Løgnehånd.

Munnur þeirra er fullur af svikum og með hægri hönd sinni innsigla þeir lygi.

9 Gud, jeg vil synge dig en ny Sang, lege for dig på tistrenget Harpe,

Ég vil syngja þér nýjan söng, ó Guð, og leika undir á tístrengjaða hörpu,

10 du, som giver Konger Sejr og udfrier David, din Tjener.

því að þú veitir konungum okkar sigur. Þú frelsar þjón þinn Davíð undan sverði dauðans.

11 Fri mig fra det onde Sværd, frels mig fra fremmedes Hånd, de, hvis Mund taler Løgn, hvis højre er Løgnehånd.

Bjargaðu mér! Frelsaðu mig undan óvinum þessum, þeir bæði ljúga og svíkja.

12 I Ungdommen er vore Sønner som højvoksne Planter, vore Døtre er som Søjler, udhugget i Tempelstil;

Nú vil ég lýsa landinu þar sem Drottinn er Guð – hamingjulandinu!

13 vore Forrådskamre er fulde, de yder Forråd på, Forråd, vore Hjorde føder Tusinder, Titusinder på vore Marker,

Þar eru synirnir hraustir og stæltir eins og þróttmikil tré. Dæturnar fagrar og prúðar eins og úthöggnar hallarsúlur.

14 fede er vore Okser; intet Murbrud, ingen Udvandring, ingen Skrigen på Torvene.

Hlöðurnar fullar af alls konar afurðum. Hjarðir þúsunda sauða liðast um hagana. Uxarnir eru klyfjaðir og ekkert skarð í múrnum.

15 Saligt det Folk, der er således stedt, saligt det Folk, hvis Gud er HERREN!

Friður hvert sem litið er, enginn maður í útlegð og glæpir horfnir af strætunum. Já, sæl er sú þjóð sem á Drottin að Guði.