Salme 129

1 (Sang til Festrejserne.) De trængte mig hårdt fra min ungdom - så siger Israel

Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

2 de trængte mig hårdt fra min Ungdom, men kued mig ikke.

Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

3 Plovmænd pløjed min Ryg, trak lange Furer;

Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

4 retfærdig er HERREN, han overskar de gudløses Reb.

La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

5 Alle, som hader Zion, skal vige med Skam,

Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

6 blive som Græs på Tage, der visner, førend det skyder Strå,

Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

7 og ikke fylder Høstkarlens Hånd og Opbinderens Favn;

Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

8 Folk, som går forbi, siger ikke: "HERRENs Velsignelse over eder! Vi velsigner eder i HERRENs Navn!"

Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.