Salme 109

1 (Til Sangmesteren. Af David. En Salme.) Du min Lovsangs Gud, vær ej tavs!

David ƒe ha na hɛnɔ la. O! Mawu, wò ame si mekafu, mègazi ɖoɖoe o,

2 Thi en gudløs, svigefuld Mund har de åbnet imod mig, taler mig til med Løgntunge,

elabena ame vɔ̃ɖiwo kple alakpatɔwo, ke woƒe nuwo ɖe ŋutinye, eye wogblɔ nya ɖe ŋunye kple alakpaɖewo.

3 med hadske Ord omringer de mig og strider imod mig uden Grund;

Wotsɔ fulényawo ƒo xlãm; wotso ɖe ŋunye nanekemawɔmawɔe.

4 til Løn for min Kærlighed er de mig fjendske, skønt jeg er idel Bøn;

Wotsɔ fɔbubu nam ɖe nye lɔlɔ̃ teƒe, ke nye la, ame si doa gbe ɖa vevie lae menye.

5 de gør mig ondt for godt, gengælder min Kærlighed med Had.

Wotsɔ vɔ̃ ɖo nyui teƒe nam, eye wotsɔ fuléle ɖo nye lɔlɔ̃ teƒe.

6 Straf ham for hans Gudløshed, lad en Anklager stå ved hans højre,

Tia ame vɔ̃ɖi aɖe wòatso ɖe eŋu; eye na amenutsola natsi tsitre ɖe eƒe nuɖusime.

7 lad ham gå dømt fra Retten, hans Bøn blive regnet for Synd;

Ne wodrɔ̃ ʋɔnui la, woneɖe agɔdzedze nɛ, eye eƒe gbedodoɖawo nebu fɔe.

8 hans Livsdage blive kun få, hans Embede tage en anden;

Eƒe ŋkekewo nenɔ ʋɛ eye ame bubu naxɔ eƒe amekplɔdɔ awɔ.

9 hans Børn blive faderløse, hans Hustru vorde Enke;

Viawo nezu tsyɔ̃eviwo, eye srɔ̃a nezu ahosi.

10 hans Børn flakke om og tigge, drives bort fra et øde Hjem;

Viawo nenɔ tsaglãla tsam, anɔ nu biam; wonenya wo do goe le woƒe aƒe gbagbãwo me.

11 Ågerkarlen rage efter alt, hvad han har, og fremmede rane hans Gods;

Fetɔ aɖe nexɔ eƒe nunɔmesiwo katã, eye amedzrowo neha nu siwo wòwɔ dɔ kpɔ.

12 ingen være langmodig imod ham, ingen ynke hans faderløse;

Ame aɖeke megave enu loo, alo akpɔ nublanui na eƒe tsyɔ̃eviwo o.

13 hans Afkom gå til Grunde, hans Navn slettes ud i næste Slægt:

Eƒe dzidzimeviwo netsrɔ̃, eye woaɖe woƒe ŋkɔwo ɖa le dzidzime si gbɔna la me.

14 lad hans Fædres Skyld ihukommes hos HERREN, lad ikke hans Moders Synd slettes ud,

Woneɖo ŋku fofoawo ƒe vodadawo dzi le Yehowa ŋkume, eye womegatutu dadaa ƒe nu vɔ̃ ɖa akpɔ gbeɖe o.

15 altid være de, HERREN for Øje; hans Minde vorde udryddet af Jorden,

Woƒe nu vɔ̃wo nenɔ Yehowa ŋkume ɖaa, ale be wòaɖe woƒe ŋkɔ ɖa le anyigba dzi,

16 fordi det ej faldt ham ind at vise sig god, men han forfulgte den arme og fattige og den, hvis Hjerte var knust til Døde;

elabena mebu dɔmenyowɔwɔ ŋuti kpɔ o, ke boŋ eƒo hiãtɔ, ame dahe kple ame si ƒe dzi gbã la ƒu anyi woku.

17 han elsked Forbandelse, så lad den nå ham; Velsignelse yndede han ikke, den blive ham fjern!

Elɔ̃a ɖiŋudodo, eya ta ɖiŋudodo neva eya ŋutɔ ƒe ta dzi; amewo yayra medoa dzidzɔ nɛ o, eya ta yayra nete ɖa xaa tso eya ŋutɔ gbɔ.

18 Han tage Forbandelse på som en Klædning, den komme som Vand i hans Bug, som Olie ind i hans Ben;

Etsɔ ɖiŋudodo do abe awu ene, wòge ɖe eƒe lãme abe tsi ene, eye wòɖo eƒe ƒuwo me abe ami ene,

19 den blive en Dragt, han tager på, et Bælte, han altid bærer!

eya ta netae abe avɔ ene, eye nebla ali dzi nɛ abe alidziblaka ene tegbetegbe.

20 Det være mine Modstanderes Løn fra HERREN, dem, der taler ondt mod min Sjæl.

Esia nenye fe si Yehowa axe na nunyetsolawo kple ame siwo gblɔa nya vɔ̃ ɖe ŋutinye.

21 Men du, o HERRE, min Herre, gør med mig efter din Godhed og Nåde, frels mig for dit Navns Skyld!

Ke wò la, o Aƒetɔ Yehowa, wɔ nyui nam le wò ŋkɔ la ta, ɖem le wò lɔlɔ̃ si wɔa nyui la ta,

22 Thi jeg er arm og fattig, mit Hjerte vånder sig i mig;

elabena hiãtɔ kple ame dahe menye, eye nye dzi xɔ abi le menye.

23 som Skyggen, der hælder, svinder jeg bort, som Græshopper rystes jeg ud;

Nunye yi abe vɔvɔli le fiẽ me ene eye woʋuʋum abe ʋetsuvi ene.

24 af Faste vakler mine Knæ, mit Kød skrumper ind uden Salve;

Le nutsitsidɔ ta la, nye klowo zu belie, eye meɖi ku glaglaglã.

25 til Spot for dem er jeg blevet, de ryster på Hovedet, når de

Mezu alɔmeɖenu na nunyetsolawo, eye woʋuʋua ta ne wokpɔm.

26 Hjælp mig, HERRE min Gud, frels mig efter din Miskundhed,

O! Yehowa, nye Mawu, kpe ɖe ŋunye, ɖem le wò lɔlɔ̃ la ta.

27 så de sander, det var din Hånd, dig, HERRE, som gjorde det!

O! Yehowa, wonenya be to wò asi dzie nèwɔ esia.

28 Lad dem forbande, du vil velsigne, mine uvenner vorde til Skamme, din Tjener glæde sig;

Woaƒo fi ade ame, ke wò la àyra ame, ne wotso ɖe ŋunye la, ŋu akpe wo, ke wò dɔla ya atso aseye.

29 lad mine Fjender klædes i Skændsel, iføres Skam som en Kappe!

Nunyetsolawo ado vlododo abe awu ene, eye wòata ŋukpe abe avɔ ene.

30 Med min Mund vil jeg højlig takke HERREN, prise ham midt i Mængden;

Matsɔ nye nu ado Yehowa ɖe dzi, eye le ameha gã la dome, makafui,

31 thi han står ved den fattiges højre at fri ham fra dem, der dømmer hans Sjæl.

elabena etsi tsitre ɖe hiãtɔ la ƒe nuɖusime, be yeaɖe eƒe agbe tso ame siwo bu fɔ̃e la ƒe asi me.